استفاده از عمر
غنیمت شمردن فرصت ها
مَن فُتِحَ لَهُ بابٌ مِن الخَیرِ فَلْیَنتَهِزْهُ؛ فانّهُ لایَدرِی مَتی یُغلَقُ عَنهُ.(۱۰/۴۵۸۴؛ کنزالعمال: ۴۳۱۳۴)
هر کس که دری از خیر به رویش گشوده شود، باید آن را غنیمت شمرد؛ زیرا که نمی داند آن در، کی به رویش بسته می شود.
استفاده نکردن از فرصت ها
تَرکُ الفُرَصِ غُصَصٌ.(۱۰/۴۵۸۴؛ بحار: ۷۷/۱۶۵)
از کف دادن فرصتها، اندوهها آورد.
برنامه ریزی
تشویق به مراقبت در اوقات
کان فیها [أی صُحُفِ ابراهیم علیه السلام]… علی العاقِلِ ما لَم یَکُن مَغلوباً علی عَقلِهِ أن یکونَ لَهُ ساعاتٌ: ساعَهٌ یُناجِی فیها رَبَّهُعزّ و جل، وساعَهٌ یُحاسِبُ نَفسَهُ، وساعَهٌ یَتَفَکَّرُ فیما صَنَعَ اللَّهُ عزّ و جل الَیهِ، وساعَهٌ یَخلُوا بِحَظِّ نفسِهِ مِنَ الحَلالِ؛ فانّ هذهِ الساعَهَ عَونٌ لِتلکَ الساعاتِ و استِجمامٌ للقُلوبِ وتَوزِیعٌ لها. (۵/۲۱۲۲؛ الخصال: ۵۲۵)
در صحف ابراهیم آمده است که… خردمند، مادام که خردش از او گرفته نشده، باید ساعاتی را برای خود در نظر گیرد: زمانی برای مناجات با پروردگارش عزّ و جل و زمانی برای حساب کشیدن از خویش و زمانی برای اندیشیدن در نعمتهایی که خداوند عزّوجل به وی ارزانی داشتهاست و زمانی برای بهرهمند ساختن نفس خود از حلال؛ زیرا این زمان کمکی است به آن سه زمان دیگر و مایه آسودگی و رفع خستگی دلها.
