اسم من ((زیتون )) است !

اشتهاآور هستم .
اگر می خواهید لاغر شوید، از شور من استفاده کنید.
برگ من فشار خون را پایین می آورد.
اگر جوشانده برگ مرا در دهان بگردانید درد دندان را تسکین می دهم .
جوشانده ریشه و برگ من سر درد را از بین می برد.
در تقویت ذهن اثری نیکو دارم …
چون طوفان نوح آرام شد، کبوتری سفید شاخه ای از درخت مرا به عنوان هدیه برای حضرت نوح برد و آن حضرت دانست که در جهان آرامش برقرار شده است ، و از آن تاریخ کبوتر سفید و شاخه من علامت صلح و صفا شناخته شد، و درخت مرا درخت عقل و دانش شناختند و در یونان معتقد بودند که مرا رب النوع عقل کاشته است . در قرآن مجید خدای بزرگ به من سوگند یاد کرده … میوه من دارای فسفر، پتاس ، گوگرد، منییی ، کلسیم ، آهن ،
مس و منگنز است .
من در بلوچستان ، رودبار منجیل ، حاجی آبادلر به عمل می آیم و در شاه پسند گرگان به درخت من چوب سید گویند. چوب درخت من قابل جلا و تعلیم است و با آن بهترین عصار را ساخت . پیشینیان در دست گرفتن عصای مرا علامت تشخیص می دانستند. درخت من بعد از چهل سال میوه می دهد و نزدیک به دوهزار سال عمر می کند. میوه رسیده و یاقوتی رنگ من ، مقوی معده و زهکش دستگاه گوارش است ، اشتها را زیاد می کند و شکم را بند می آورد. شهوت را زیاد می کند و زیاده روی در خوردن میوه پرورده من در آب نمک باعث لاغری و بی خوابی است . ضماد گوشت میوه رسیده من از پوسته پوسته شده و شوره سر جلوگیری می کند. ضماد میوه ناری من جهت سوختگی آتش و مالیدن آن با پیه و آرد گندم جهت رفع سفیدی ناخن و بخور میوه من با هسته جهت تنگ نفس و امراض ریوی سودمند می باشد.
برگ من به صورت جوشانده و عصاره و محلول در الکل به عنوان تب بر و پایین آورنده فشار خون به کار می رود. ضماد برگ من جهت جوش چشم و ورمهای گرم نافع است ، جویدن برگ من جهت جوش دهان و ضماد پخته برگ من با آبغوره بحدی که به قوام آمده و عسلی شود، جهت دندان کرم خورده مفید است . حمول عصاره آن جهت جلوگیری تشحات رحم خون ریزی آن ، و ضماد خود آن جهت برآمدگی حدقه موثر است ، و چون مغز هسته مرا با پیه و آرد مخلوط کرده ، و بر روی سفیدک ناخن بگذارید، آن را از بین می برد و چنانچه ریشه درخت مرا با قدری برگ من بجوشانید و با آن مضمضه کنید، سردرد را تسکین می دهد و کشیدن آب آن در بینی جهت معالجه زکام و آبریزش دماغ سودمند می باشد و چون شاخه های باریک برگ مرا در ظرف سوفالی ریخته و در کوره بگذارید تا ذغال شود، بهترین سرمه بوده و در گذشته به عنوان توتیا بکار برده می شد. آبیکه از ساقه های من هنگام سوختن بیرون می آید جهت معالجه جرب و شوره سر، زخمهای سر نافع است . کشیدن جوشانده تمام اعضای من جهت درد شقیقه و سرگیجه و پاشیدن آن در جهت گریزاندن حشرات توصیه شده است . آبمیوه من جهت (داء الثعلب ) و داءالحیه (فلس فلس شدن پوست ) نتیجه نیکو دارد. مضمضه با آب نمکی که میوه مرا در آن خیسانده باشند جهت استحکام دندان و لثه مفید است .
از تنه درخت مسن من یک ماده قندی به خارج ترشح می شود که به آن صمغ درخت زیتون یا انگبین زیتون گویند، این ترشح که بطور نادر بدست می آید، یک ماده غذایی بسیار عالی است ، در تقویت ذهن قوی تر از کندر است ، جهت درمان سرفه کهنه خشک و اخراج بلغم مفید است ، مرهم صمغ درخت من جهت رویاندن گوشت مفید می باشد. صمغ درخت نوع وحشی من ، قوی تر از بستانی است ، باز کننده ادرار و حیض بوده ، و حمول آن جهت زخم رحم مفید است .روغن زیتونروغن میوه من به عنوان نرم کننده شکم و در موارد سنگهای صفراوی و قولنجهای کبدی و کلیوی و رفع یبوست و همچنین برای کارگرانی که با سرب کار می کنند اثر مفید دارد.
مقدار خوراک آن به عنوان ملین ۳۰ تا ۶۰ گرم ، برای معالجه قولنجهای کبدی و سنگ کیسه صفرا ۱۰۰ تا ۴۰۰ گرم است . در قولنجهای کبدی و سنگهای صفراوی بهتر است دویست تا چهار صد گرم آن را تنقیه کنند و برای این کار بهتر است آن را با یک لیتر آب و یک زرده تخم مرغ بزنند تا به صورت نیم محلول در آمده و به صورت تنقیه به کار برند.
خوردن چهارده مثقال روغن من با آب گرم و جوشاندن جو مسهلی عالی است و جهت درد عضلات و سیاتیک و با آب گرم جهت رفع قولنج و دل پیچه و اخراج کرم معده و ریختن سنگریزه های کلیه و مثانه و درد مفاصل به کار می رود. روغن مالی با روغن من جهت تسکین درد عضلات و یا مرهم های من جهت التیام زخمهای چرکی مفید است .
پیشینیان جهت روغن زیتون کهنه که هفت سال از عمر آن گذشته باشد خواص زیادی قائل بودند و روی هم رفته ، جهت استعمال خارجی روغن کهنه بهتر از تازه است .