ضرورت شناخت امام
مَن ماتَ وَهُوَ لا یَعرفُ امامَهُ ماتَ مِیتهً جاهلیّهً.(۱/۲۱۸؛ بحار: ۲۳/۷۶)
هر که بمیرد و امام خود را نشناخته باشد به مرگ جاهلی مرده است.
فرمان نبردن از حاکم جور
لا طاعهَ لِمَنْ لَمْ یُطِعِ اللَّهَ.(۱/۲۳۴؛ کنزالعمال: ۱۴۸۷۲)
از کسی که فرمانبردار خدا نیست، نباید فرمان برد.
امامان، راهبران به سوی خداوند
انّ أئمّتَکُمْ قادَتُکمْ الی اللَّهِ، فانْظُروا بِمَنْ تَقْتَدونَ فی دِینِکُمْ وصَلاتِکُمْ.(۱/۲۲۸؛ بحار: ۲۳/۳۰) امامان شما راهبران شما به سوی خداوندند، پس، بنگرید که در دین و نماز خود به چه کسی اقتدا میکنید؟
دو امانت گرانبها
انّی قَد تَرَکْتُ فِیکُمُ الثّقلَیْنِ، ما انْ تَمَسَّکْتُمْ بِهما لَن تَضِلّوا بَعْدی، وأحَدُهُما أکْبَرُ مِنَ الآخَرِ: کِتابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدودٌ مِنَ السَّماءِ الی الأرضِ، وعِتْرَتی أهلُ بَیْتی، ألَا وانَّهُما لَن یَفْتَرِقا حتّی یَرِدا علَی الحَوضَ. (۱/۲۴۰؛ بحار: ۲۳/۱۰۶؛ کنزالعمال: ۸۷۰، ۸۷۳، ۸۹۸، ۹۴۲)
من در میان شما دو شیی گرانبها گذاشتهام که تا وقتی به آنها چنگ زنید هرگز پس از من گمراه نشوید. یکی از آن دو بزرگتر و والاتر از دیگری است.
(یکی) کتاب خدا که ریسمانی است از آسمان به زمین کشیده و متصل و (دومی) عترتو خاندان من. بدانید که این دو هرگز از هم نشوند تا بر لب حوض نزد من آیند.
کشتی نجات بخش
انّما مَثَلُ أهلِ بیتی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفینهِ نُوحٍ؛ مَنْ رَکِبَها نَجا، ومَنْ تَخَلَّفَ عَنها غَرِقَ. (۱/۲۴۴؛ بحار: ۲۳/۱۰۵)
همانا مثل خاندان من در میان شما به کشتی نوح ماند که هر که بر آن سوار شد نجات یافت و هر که از آن بازماند غرق شد.
دوستی امام علی(ع)
حُبُّ علیٍّ یأکُلُ الذُّنوبَ کما تأکُلُ النّارُ الحَطَبَ.(۱/۲۵۲؛ کنزالعمال: ۳۳۰۲۱)
دوستی علی گناهان را فرو میخورد همچنان که آتش هیمه را.
عنوان کارنامه مؤمن
عُنوانُ صحیفهِ المؤمنِ حُبُّ علیِّ بنِ أبی طالبٍ.(۱/۲۵۲؛ کنزالعمال: ۳۲۹۰۰)
سرلوحه کارنامه مؤمن، دوستی علی بن ابی طالب(ع) است.
نلغزیدن دوستدار امام علی(ع) بر پل صراط
ما ثَبّتَ اللَّهُ حُبَّ علیٍّ فی قلبِ مؤمنٍ فَزلَّتْ به قدمٌ الّا ثَبّتَ اللَّهُ قَدَماً یومَ القیامهِ علی الصِّراطِ.(۱/۲۵۲؛ کنزالعمال: ۳۳۰)
هر گاه خداوند عشق و دوستی علی را در دل مؤمنی استوار سازد و با این حال قدمش بلغزد (خطایی از او سر زند) در روز قیامت قدمش را بر صراط استوار نگه دارد.
با حق بودن علی(ع)
علیٌّ مَع الحقِّ والحقُّ مَع علیٍّ، یَدورُ حَیثُما دارَ. (۱/۲۵۸؛ شرح ابن ابی الحدید: ۲/۲۹۷)
علی با حقّ است و حقّ با علی؛ و هر جا باشد بر محور او می گردد.
جدا نشدن امام علی (ع) از قرآن علیٌّ مَع القرآنِ والقرآنُ مَع علیٍّ، لن یَفْتَرِقا حتّی یَرِدا علَیّ الحوضَ. (۱/۲۵۸؛ تاریخ دمشق: ۳/۱۲۵)
علی با قرآن و قرآن با علی است و هرگز از هم جدا نشوند تا در کنار حوض (کوثر) نزدم آیند.
علی(ع) دروازه شهر علم
أنا مدینهُ العلمِ وعلیٌّ بابُها، فمَن أرادَ العلمَ فلْیَأتِهِ من بابِهِ. (۱/۲۶۰؛ کنزالعمال: ۳۲۹۷۹)
من شهر علم هستم و علی دروازه آن. پس، هر که علم خواهد باید که از در آن وارد شود.
