امر به معروف و نهی از منکر چیست؟

یکی از وظائف واجبه و فروع دین مقدس اسلام: امر بمعروف و نهی کردن از منکر است، و این یکی از مأموریتهای وجدانی و عقلی و دینی هر فرد مسلمان بوده، و یگانه وسیله ی شیوع و نشر حقایق و ترویج آداب حسنه و اعمال نیکو و پسندیده میباشد.
امر بمعروف و نهی از منکر باشرائطیکه در فقه اسلامی مقرر و معلوم است، واجب است. و از جمله ی آن شرائط: علم بمعروف و منکر، و اطمینان داشتن بتأثیر و مفید بودن امر و نهی، و امن از ضرر و خطر، و رفع محذورات دیگر است.
و بطور کلی، وجوب امر بمعروف و نهی از منکر در مواردیست که: نتیجه ی مفید و اثر قطعی داشته، و صلاح فردی و یا اجتماعی را در بر گیرد. خداوند متعال در قرآن مجید میفرماید: و المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر – توبه ۷۱ – مؤمنین و مؤمنات یاران و اولیاء همدیگرند و یکدیگر را وامیدارند بفعل کارهای نیکو و ترک اعمال قبیح.
پس بطوریکه در این آیه ی شریفه نیز اشاره شده است: امر بمعروف و نهی از منکر از خیرخواهی و محبت و نظر خدمت برمیخزد، و البته محبت و علاقه داشتن بشخصی ملازم با خیرخواهی و طلب صلاح امر او است.
و در مقابل این وظیفه و امر وجدانی و عقلی و مشروع: جناب بهاء بخیال خود فتح بزرگی کرده، و این خیرخواهی و اظهار محبت و راهنمائی را درباره ی پیروان خود منع و تحریم نموده است.
در کتاب نظر اجمالی (ص ۸۶ تکثیر دوم) میگوید: حق اعتراض و چون و چرا و امر بمعروف و نهی از منکر از اشخاص نسبت باعمال دیگران سلب شده و فقط محافل روحانی یا بیوت عدل حق حاکمیت بر نفوس داشته و ناصح و مربی و مراقب اشخاص میباشند.
جناب میرزا تصور کرده است که: امر بمعروف و نهی از منکر ملازم با حاکمیت و تسلط و تفوق بوده، و باقتضای تساوی حقوق افراد و بخاطر دفع هرج و مرج و اختلال و اختلاف از این امر نهی کرده است.
جناب میرزا غفلت کرده است که: این امر بمقتضای صلاح بینی و خیرخواهی و محبت و وداد بهمنوع و علاقه بحقیقت و معروف انجام گرفته، و یکی از وظایف اخلاقی و وجدانی و عقلی بشر شمرده میشود.
و باید ایشانرا باینمعنی توجه داد که: حاکمیت و قضاء و بررسی و نظارت افراد محفل روحانی و یا افراد بیت عدل مجعول موهوم غیر از امر بمعروف و نهی از منکریستکه افراد ملت نسبت بهمدیگر اجراء میکنند.
آری در مشرب جناب میرزا و بمبنای ایشان که آزادی کامل و حریت تمامی به پیروان خود میدهد: البته اینگونه خیرخواهیها و صلاح بینیها نسبت بهمدیگر تولید مزاحمت کرده و موجب سلب آزادی افراد و پیروان او خواهد بود.