یکی دیگر از احکام و دستوراتی که باب و بهاء پیروان خود را به آن امر می کنند حکم به حلال بودن ربا می باشد که در کتابهایشان به آن اشاره کرده اند. میرزا علی محمد باب در بیان باب ۱۸ از واحد پنجم می گوید: «و اذن فرموده خداوند تجار را در تنزیلی که دأب است امروز مابین ایشان و بر آن که تباقص و تزاید در معاملات خود قرار دهند.» [۱] همچنین در گنجینه احکام صفحه ۱۶۱ از قول بهاء نقل می کند اگر «ربایی در میان نباشد امور معطل خواهد شد. فضلا علی العباد ربا را مثل معاملات دیگر فرمودیم» [۲] همچنین بهاء در کتاب اشراقات صفحه ۸۳ می گوید: «فضلا علی العباد رباء را مثل معاملات دیگر که مابین ناس متداول است قرار فرمودیم یعنی ربح نقود از این حین که حکم مبین از سماء مشیتی نازل شد حلال و طیب و طاهر است»
این بود مختصری از کلمات باب و بهاء در مورد جواز رباء و این در حالتی است که طبق آیات و روایات و عقل سلیم این عمل گناه کبیره می باشد و سبب تزلزل اقتصاد ممالک می شود. چرا که خداوند می فرماید: «آن کسانی که ربا خوردند و برنخیزند جز به مانند آنکه به وسوسه و فریب شیطان مخبط و دیوانه شده و آنان بدین سبب در این عمل زشت (ربا خوردن) اند که گویند هیچ فرقی میانه معاملات تجارت و ربا نیست و حال آنکه خداوند تجارت را حلال کرده و ربا را حرام.
هر کس پس از آنکه پند و اندرز کتاب خدا به او رسید از این عمل دست کشید خدا از گذشته او درگذرد. [۳] .
همچنین می فرماید: «و آن سودی که شما به رسم ربا دادید که بر اموال مردم رباخوار بیفزایید نزد خدا هرگز نیفزاید و آن زکاتی که از روی شوق و اخلاص به خدا به فقیران دادید ثوابش چندین برابر شود.» [۴] .
همچنین خداوند متعال در این باب که ربا سبب عذاب های متعددی می باشد می فرماید: «و هم بدین جهت که ربا می گرفتند در صورتی که از ربا خوردن نهی شده بودند و هم از آن رو که اموال مردم را به باطل می خوردند و ما برای کافران آنها عذابی دردناک مهیا داشتیم [۵] (طبق آیات ذکر شده ربا سبب نفع نمی باشد بلکه رباخوران به خاطر انجام این عمل قدرت تعقل را از دست داده اند و به تعبیر حقیر به مانند بچه ای شده اند که بوسیله نشان دادن یک اسباب بازی شیی ء قیمتی را از او می گیرند و او به خاطر آن اسباب بازی خوشحال است و برای از دست دادن شیی ء قیمتی ناراحت نیست.
اگر کسی به دور از تعصب و خودخواهی به این قضیه نگاه کند به خوبی متوجه می شود که این عمل هیچ نفعی برای مردم ندارد بلکه بسیاری از مردم سرمایه خود را به خاطر مبتلا شدن به این عمل از دست داده اند و تجاری که به این کار مشغول بودند، از تجارت واقعی و ساخت و سازها و ایجاد شغلها امتناع نمودند و چرخه اقتصاد را فلج نمودند. آیا اگر یک نفر ثروتمند شود و در مقابل صدها نفر از هستی ساقط شوند تفضل و ترحم بر مردم است، که باب و بهاء به آن اشاره می کنند.
همچنین غیر از آیاتی که به آن اشاره کردیم احادیثی در باب ربا و مضرات آن وجود دارد که برای روشن شدن مطلب به آن اشاره می کنیم.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «یا علی ربا هفتاد جزء است پس آسانترین آنها مانند این است که انسان با مادر خودش در بیت الله الحرام نکاح کند. یا علی یک درهم ربا نزد خدا از هفتاد زنا کردن بزرگتر است که همه آنها با محرم خود در خانه خدا باشد» [۶] مگر باب در صحیفه عدلیه خود در صفحه ۵ نمی گوید: «حلال محمد صلی الله علیه و آله و سلم حلال است تا روز قیامت و حرام او حرام است تا روز قیامت» پس چرا حکم برخلاف حکم محمد صلی الله علیه و آله و سلم می دهد. شما چگونه حکم می کنید.
——————————————————————————–
[۱] بابی گری و بهایی گری صفحه ۲.
[۲] بابی گری و بهایی گری صفحه ۱۹۷.
[۳] سوره بقره آیه ۲۷۵.
[۴] روم آیه ۳۹.
[۵] نساء آیه ۱۶۰.
[۶] لئالی الاخبار صفحه ۲.
