این بازی یکی از بازی‌های محلّی است که هم شادی و سرگرمی و هم نکات تربیتی در آن متبلور است و هم باعث شناخت فرهنگ بومی می‌شود که به اهداف آنها اشاره می‌شود:
اهداف کلی: این بازی باعث بهبود سرعت درانجام عمل‌ها و عکس العمل ها، توانایی تصمیم گیری در زمان کوتاه، تقویت دقّت و هوشیاری و تضعیف عادت غفلت و تأخیر- استقامت و نشاط جسمی و روحی می‌شود
اهداف جزیی: مهربانی و دوستی و کمک به همدیگر و همدلی را تقویت می‌کند.
تعداد بازیکن: ۵ نفر به بالا
سن بازیکنان: پیش دبستانی به بالا
ابزار لازم: یک قطعه گچ
محوطه بازی: زمینی به ابعاد حداقل ۲۰×۳۰ متر
شرح بازی:
مربی بچّه ها را در محوطه گرد هم آورده و در نزدیکی گوشه‌های محوطه دو دایره‌ای را رسم می‌کند. سپس آنها را در دسته‌های ۳ یا ۴ نفری که از هر دسته یکی به عنوان خرگوش در وسط دایره‌ها می‌نشینند و بقّیه نفرات دسته‌ها، با دست به دست هم دادن و حلقه زدن روی محیط دایره، لانه‌ای درست کرده و خرگوش را در وسط می‌گیرند.
تقسیمات توسط مربی طوری انجام می‌گیرد که دو نفر هم با عنوان هاشکارچی و خرگوش بی لانه. در وسط محوطه به فاصله دو متری هم گوش به فرمان مربی بایستند.
به محض اشاره مربی، شکارچی خرگوش بی لانه را دنبال می‌کند تا او را با دست لمس کند و خرگوش بی لانه نیز با فرار سعی می‌کند خود را به یکی از لانه‌ها برساند، تا از دست شکارچی در امان باشد و چون در هر لانه، فقط یک خرگوش می‌تواند پناه بگیرد، ناگزیر خرگوش قبلی، بایستی لانه را ترک کند که مورد تعقیب شکارچی قرار می‌گیرد. هر گاه شکارچی بتواند خرگوشی را لمس کند موقعیت و نقش‌ها عوض می‌شود یعنی خرگوش شکارچی می‌شود و شکارچی خرگوش.
بازی به همین منوال ادامه دارد و به خاطر اینکه بازی برای افراد روی محیط دایره یا لانه، کسل کننده نباشد، به ترتیب و نوبت در نقش شکارچی و خرگوش‌ها ظاهر می‌شوند.
دراین بازی، اگر خرگوش لانه با آمدن خرگوش دیگر، ترک لانه نکند، در داخل لانه نیز از دست شکارچی در امان نیست و همچنین چنانچه اگر خرگوشی بدون دلیل لانه‌ای را ترک کند
شکارچی می‌تواند آن لانه را اشغال کند که در این صورت خرگوش خطا کار، نقش شکارچی را بازی خواهد کرد.
این بازی با اندکی تغییرات، نام‌های متفاوتی مانند خرگوش و شکارچی، سنجاب و روباه، خرگوش بی لانه، سنجاب بی درخت به خود گرفته است.
