باغ

آب باران دو نوع گردش در درون زمین را شکل می دهد. یکی در عمق سطح زمین(بالای لایه یا لایه های سفت و فشرده و سنگی زمین) که دوران وجود و گردش آن به طور میانگین تقریباً ۱۰ روز است، و دیگری نفوذ در اعماق زمین (نفوذ به زیر لایه های سفت و فشرده و سنگی زمین)، که دوران گردش و وجود آن می تواند ۱۰۰۰ سال طول بکشد .

نکات آیات :
1. میزان بارندگی و تبخیر به یک اندازه است :
چنانکه در آیه گفته شده میزان بارش آب به زمین و میزان تبخیر شدن آب از زمین به یک اندازه است. برآورد می شود که در سال ۵۱۳ ترلیون تن آب به زمین می بارد و همین اندازه نیز تبخیر می شود، که بخش عمده آن از دریاها و اثیانوی ها است، و در مرتبه پس از آن از حوضه های آبی دیگر روی زمین، و در مرتبه پس از آن از ترشح و عرق درختان است .
2. آب درون زمین آب باران است و برخی از درختان از آب درون زمین استفاده می کنند: چنانکه در آیه گفته شده آب های درون زمین در واقع آب باران است که در زمین فرو رفته از جمله در عمق کم زمین روان می شود . این آب ها به طور میانگین تا ده روز می توانند روان باشند و به حوضه های آبی می ریزد، و بر عکس از حوضه های آبی نیز وارد چشمه ها و راه های آبی می شود و از راه های باریک و موئی به بالا نفوذ می کند و درختان از آن استفاده می کنند و درختانی که خود ریشه در اعماق دارند آب خود را از آن می گیرند .
بخش دیگری از آب باران از لایه یا لایه های سفت و سنگ های شکافته زمین نفوذ کرده به اعماق می رود و انبار می شود، و مدت ۱۰۰۰ سالی می تواند باقی بماند. در جهان دانش در این رابطه یک تئوری می بینیم که مربوط به قرن هفدهم است (یعنی بیش از هزار سال پس از گفته قرآن)، که می گوید آب منایع زمین همان آب باران است که درون زمین نفوذ می کند . البته در این تاریخ قرآن ترجمه شده در غرب وجود داشته و احتمال این که منبع برخی تئوری ها قرآن باشد نیز بعید نیست .
« وَ فِی الَرضِ قِطَعٌ مُتَجاوِزاتٌ وَ جَنّاتٌ مِن اَعنابٍ وَ زَرَعٌ وَ نَخیِلٌ صِنوانِ یسقی بَماءٍ واحِدِ وَ نُفَضّلُ بَعضَها عَلی بَعضٍ فِی الُکُلِ اِنّ فی ذَلِکَ لَایاتٍ لِقَومِ یَعقِلون »
در زمین قطعاتی پیوسته و مختلف وجود دارد دارد و در آن باغ هایی از انگور و زراعت و نخل هایی که از یک ریشه و یا دو ریشه روییده اند وجود دارد، همگی با یک آب سیراب می شوند و میوه برخی را بر برخی دیگر برتری داده ایم و در این موضوع برای گروه اندیشمند، نشانه هایی (از عظمت و قدرت خدا) است .
زمین در نگاه های نخستین ما به صورت های مختلفی جلوه می کند؛ پاره ای از آن را به گونه سنگلاخ و شوره زار می بینیم که برای هیچ نوع کشت شایستگی ندارد و چه بسا در اسرار آفرینش این قسمت در شگفت می مانیم و از خود می پرسیم هدف از آفریدن این پهنه های غیر قابل کشت چیست؟ ولی به طور مسلم نتایجی دارد که سر پنجه علم به تدریج از آن پرده بر می دارد .
ولی پاره ای دیگر از سرزمین ها را حاصلخیز و آماده هر نوع کشاورزی می بینیم که به صورت یک منبع سرشار از حیات و زندگی، جنبش و حرکت جلوه گری می کند .
قرآن اختلاف چهره های گوناگون زمین را گواه بر وجود تدبیر در جهان آفرینش می داند و در آغاز آیه مورد بحث می فرماید:
« وَ فِی الاَرضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتُ »
در روی زمین قطعات گوناگون و به هم پیوسته ای وجود دارد .
آیا وجود این قطعات رنگارنگ دلیل بر وجود حکومت عقل محیط بزرگی، بر این کره خاکی نیست؟ آیا پدیدآمدن این چهره های مختلف از ماده واحد جهان (اتم) گواه بر مداخله یک مبدا قدرت و دانش، در خلقت زمین نمی باشد؟؟
درست است که اختلاف چهره زمین، معلول یک سلسله علل طبیعی و به عبارت دیگر، اثر مستقیم ترکیب عناصر مختلفی است که در زمین وجود دارد و چهره آن را به گونه هایی در می آورد؛ ولی باید مبدا اختلاف عناصر چیست؟
اختلاف در عنصری با عنصری دیگر در اختلاف بین اتم های آنها است . از نظر تعداد پروتون ها و الکترون های آن ها و در حقیقت همین اختلاف تحت ضابطه و قانون خاصی است که اختلال در آن، سبب نابودی عنصر می شود . آیا این انضباط در ساختمان موجودی بدون مداخله یک فاعل دانا و توانا صورت می پذیرد.
بنابراین گذشته از این که انضباط ذرات مخصوص هر اتم، گواه بر وجود تدبیر در جهان آفرینش است؛ پدیدآوردن یک اختلاف در سطح کره خاک در ماده واحد اتم با نظامی که بیان گردید خود بزرگترین گواه است که خدایی دانا و توانا از روی نقشه و تدبیر و مقایسه و اندازه گیری خاصی، از ماده واحد، این اختلاف را به وجود آورده است …