صلح و مصالحه
از آنجا که اصل بر ادامه زندگی است، لذا تا جایی که امکان دارد، نباید سراغ جدایی و طلاق رفت؛ حتی اگر یکی از طرفین از حق خود بگذرد. قرآن کریم در این باره می فرماید:
و اگر زنی از شوهرش بیم ناسازگاری با اعراض داشته باشد بر آن دو باکی نیست که به گونه ای با یکدیگر صلح کنند (گرچه با چشم پوشی بعضی از حقوقش باشد) و صلح بهتر است، ولی بخل و تنگ نظری، در نفس ها حاضر شده (و مانع صلح) است، و اگر نیکی کنید و تقوا ورزید، پس بدانید که همانا خداوند به آنچه می کنید آگاه است.» (نساء، ۱۲۸)
امام صادق (ع) فرمود: این آیه مربوط به کسی است که از همسرش لذت نمی برد و بنای طلاقش را دارد، زن می گوید: مرا طلاق نده، اگر خواستی همسر دیگری بگیر و مرا هم داشته باش.
براساس این آیه:
١- گذشت از حق خود، برای رسیدن به مصلحت بالاتر و حفظ خانواده، مانعی ندارد.
۲- در مسائل خانواده، مرحله اول، آشتی میان همسران بدون دخالت دیگران است. اگر نشد، دیگران دخالت کنند.
۳- حق خانواده، بیش از حق شخصی زن یا مرد است؛ به خاطر حفظ خانواده، گاهی باید از حق شخصی گذشت.
۴- گاهی گذشت از حق شخصی، زمینه ساز مصالحه و آشتی است و بخل مانع آن میشود.
۵- رمز تزلزل بسیاری از خانواده ها، تنگ نظری و بخل و حرصی است که انسان را احاطه کرده است.
۶- نظام حقوقی اسلام با نظام اخلاقی آن آمیخته است.
۷- مرد بداند که اگر همسر خود را در فشار قرار دهد و او به ناچار مسأله ای را بپذیرد، خدا به عملکردش آگاه است.
