معاشِرالنّاسِ، (آمِنوا بِالله و رسولِهِ والنّورِ الّذی أنْزِل معه مِنْ قبْلِ أنْ نطْمِس وجوهاً فنردّها علی أدْبارِها أوْ نلْعنهمْ کما لعنّا أصْحاب السّبْتِ). (بالله ما عنی بِهذِهِ الْآیهِ إِلاّ قوْماً مِنْ أصْحابی أعْرِفهمْ بِأسْمائِهِمْ وأنْسابِهِمْ، وقدْ أمِرْت بِالصّفْحِ عنْهمْ فلْیعْملْ کلّ امْرِئٍ علی مایجِد لِعلِی فی قلْبِهِ مِن الْحبِّ والْبغْضِ).
معاشِرالنّاسِ، النّور مِن الله عزّوجلّ مسْلوکٌ فِی ثمّ فی علِی بْنِ أبی طالِبٍ، ثمّ فِی النّسْلِ مِنْه إِلی الْقائِمِ الْمهْدِی الّذی یأْخذ بِحقِّ الله و بِکلِّ حقّ هو لنا، لاِنّ الله عزّوجلّ قدْ جعلنا حجّهً علی الْمقصِّرین والْمعانِدین والْمخالِفین والْخائِنین والْآثِمین والّظالِمین والْغاصِبین مِنْ جمیعِ الْعالمین.
هان مردمان! «به خدا و رسول و نور همراهش ایمان آورید پیش از آن که چهره‌ها را تباه و باژگونه کنیم یا چونان اصحاب روز شنبه [یهودیانی که بر خدا نیرنگ آوردند] رانده شوید. «به خدا سوگند که مقصود خداوند از این آیه گروهی از صحابه‌اند که آنان را با نام و نسب می‌شناسم لیکن به پرده پوشی کارشان مأمورم. آنک هر کس پایه کار خویش را مهر و یا خشم علی در دل قرار دهد [و بداند که ارزش عمل او وابسته به آن است.].
مردمان! نور از سوی خداوند عزّوجل در جان من، سپس در جان علی بن ابی طالب، آن گاه در نسل او تا قائم مهدی – که حق خدا و ما را می ستاند – جای گرفته. چرا که خداوند عزّوجل ما را بر کوتاهی کنندگان، ستیزه گران، ناسازگاران، خائنان و گنهکاران و ستمکاران و غاصبان از تمامی جهانیان دلیل و راهنما و حجت آورده است.
معاشِرالنّاسِ، أنْذِرکمْ أنّی رسول الله قدْخلتْ مِنْ قبْلِی الرّسل، أفإِنْ مِتّ أوْقتِلْت انْقلبْتمْ علی أعْقابِکمْ؟ ومنْ ینْقلِبْ علی عقِبیْهِ فلنْهان یضرّالله شیْئاً وسیجْزِی الله الشّاکِرین (الصّابِرین). ألاوإِنّ علِیّاً هوالْموْصوف بِالصّبْرِ والشّکْرِ، ثمّ مِنْ بعْدِهِ ولْدی مِنْ صلْبِهِ.
معاشِرالنّاسِ، لاتمنّوا علی بِإِسْلامِکمْ، بلْ لاتمنّوا علی الله فیحْبِط عملکمْ ویسْخط علیْکمْ و یبْتلِیکمْ بِشواظٍ مِنْ نارٍ ونحاسٍ، إِنّ ربّکمْ لبِا الْمِرْصادِ.
هان مردمان! هشدارتان می‌دهم: همانا من رسول خدایم. پیش از من نیز رسولانی آمده و سپری گشته‌اند. آیا اگر من بمیرم یا کشته شوم، به جاهلیت عقب گرد می‌کنید؟ آن که به قهقرا برگردد، هرگز خدا را زیانی نخواهد رسانید و خداوند سپاسگزاران شکیباگر را پاداش خواهد داد. بدانید که علی و پس از او فرزندان من از نسل او، داری کمال شکیبایی و سپاسگزاری‌اند.
هان مردمان! اسلامتان را بر من منت نگذارید؛ که اعمال شما را بیهوده و تباه خواهد کرد و خداوند بر شما خشم خواهد گرفت و سپس شما را به شعلهٔ از آتش و مس گداخته گرفتار خواهد نمود. همانا پروردگار شما در کمین گاه است.
معاشِرالنّاسِ، إِنّه سیکون مِنْ بعْدی أئمّهٌ یدْعون إِلی النّارِ ویوْم الْقِیامهِ لاینْصرون. معاشِرالنّاسِ، إِنّ الله وأنا بریئانِ مِنْهمْ.
معاشِرالنّاسِ، إِنّهمْ وأنْصارهمْ وأتْباعهمْ وأشْیاعهمْ فِی الدّرْکِ الْأسْفلِ مِن النّارِ ولبِئْس مثْوی الْمتکبِّرِین. ألا إِنّهمْ أصْحاب الصّحیفهِ، فلْینْظرْ أحدکمْ فی صحیفتِهِ!!
معاشِرالنّاسِ، إِنِّی أدعها إِمامهً و وِراثهً (فی عقِبی إِلی یوْمِ الْقِیامهِ)، وقدْ بلّغْت ما أمِرت بِتبْلیغِهِهان حجّهً علی کلِّ حاضِرٍ وغائبٍ و علی کلِّ أحدٍ مِمّنْ شهِد أوْلمْ یشْهدْ، ولِد أوْلمْ یولدْ، فلْیبلِّغِ الْحاضِر الْغائِب والْوالِد الْولد إِلی یوْمِ الْقِیامهِ. وسیجْعلون الْإِمامه بعْدی ملْکاً و اغْتِصاباً، (ألا لعن الله الْغاصِبین الْمغْتصبین)، وعِنْدها سیفْرغ لکمْ أیّها الثّقلانِ (منْ یفْرغ) ویرْسِل علیْکما شواظٌ مِنْ نارٍ ونحاسٌ فلاتنْتصِرانِ.
مردمان! به زودی پس از من پیشوایانی خواهند بود که شما را به سوی آتش می‌خوانند و در روز رستاخیز تنها وبدون یاور خواهند ماند.
هان مردمان! خداوند و من از آنان بیزاریم.
هان مردمان! آنان و یاران و پیروانشان در بدترین جای جهنم، جایگاه متکبّران خواهند بود. بدانید آنان اصحاب صحیفه‌اند. اکنون هر کس در صحیفهٔ خود نظر کند.
هان مردمان! اینک جانشینی خود را به عنوان امامت و وراثت به امانت به جای می‌گذارم در نسل خود تا برپایی روز رستاخیز. و حال، مأموریت تبلیغی خود را انجام می‌دهم تا برهان بر هر شاهد و غایب و بر آنان که زاده شده یا نشده‌اند و بر تمامی مردمان باشد. پس بایسته است این سخن را حاضران به غایبان و پدران به فرزندان تا برپایی رستاخیز برسانند.
آگاه باشید! به زودی پس از من امامت را با پادشاهی جابه جا نموده. آن را غصب کرده و به تصرف خویش درآورند.
هان! نفرین و خشم خدا بر غاصبان و چپاول گران! و البته در آن هنگام خداوند آتش عذاب – شعله هی آتش و مس گداخته – بر سر شما جن و انس خواهد ریخت. آن جاست که دیگر یاری نخواهید شد.
معاشِرالنّاسِ، إِنّ الله عزّوجلّ لمْ یکنْ لِیذرکمْ علی ما أنْتمْ علیْهِ حتّی یمیزالْخبیث مِن الطّیِّبِ، و ما کان الله لِیطْلِعکمْ علی الْغیْبِ.
معاشِرالنّاسِ، إِنّه ما مِنْ قرْیهٍ إِلاّ والله مهلک‌ها بِتکْذیبِها قبْل یوْمِ الْقِیامهِ و مملِّکها الْإِمام الْمهْدِی والله مصدِّقٌ وعْده.
معاشِرالنّاسِ، قدْ ضلّ قبْلکمْ أکْثرالْأوّلین، والله لقدْ أهْلک الْأوّلین، وهو مهْلِک الْآخِرین.
هان مردمان! هر آینه خداوند عزوجل شما را به حالتان رها نخواهد کرد تا ناپاک را ازپاک جدا کند. و خداوند نمی‌خواهد شما را بر غیب آگاه گرداند. (اشاره به آیهٔ ۱۷۹ / آل عمران است.)
هان مردمان! هیچ سرزمینی نیست مگر این که خداوند به خاطر تکذیب اهل آن [حق را]، آنان را پیش از روز رستاخیز نابود خواهد فرمود و به امام مهدی خواهد سپرد. و هر آینه خداوند وعدهٔ خود را انجام خواهد داد.
هان مردمان! پیش از شما، شمار فزونی از گذشتگان گمراه شدند و خداوند آنان را نابود کرد. و همو نابودکنندهٔ آیندگان است.
قال الله تعالی: (ألمْ نهْلِکِ الْأوّلین، ثمّ نتْبِعهم الْآخِرین، کذالِک نفْعل بِالْمجْرِمین، ویْلٌ یوْمئِذٍ لِلْمکذِّبین).
معاشِرالنّاسِ، إِنّ الله قدْ أمرنی ونهانی، وقدْ أمرْت علِیّاً ونهیْته (بِأمْرِهِ). فعِلْم الْأمْرِ والنّهی لدیْهِ، فاسْمعوا لاِمْرِهِ تسْلموا وأطیعوه تهْتدوا وانْتهوا لِنهْیِهِ ترشدوا، (وصیروا إِلی مرادِهِ) ولا تتفرّقْ بِکم السّبل عنْ سبیلِهِ.
او خود در کتابش آورده: «آیا پیشینیان را تباه نکردیم و به دنبال آنان آیندگان را گرفتار نساختیم؟ با مجرمان این چنین کنیم. وای بر ناباوران!»
هان مردمان! همانا خداوند امر و نهی خود را به من فرموده و من نیز به دستور او دانش آن را نزد علی نهادم. پس فرمان او را بشنوید و گردن نهید و پیرویش نمایید و از آنچه بازتان دارد خودداری کنید تا راه یابید. به سوی هدف او حرکت کنید. راه های گونه گون شما را از راه او بازندارد!
