۱۳۸- مسأله: زن و شوهر مىتوانند به تمام بدن یکدیگر نگاه کنند چه با قصد شهوت چه بدون قصد آن .
امام: تحریر الوسیله، کتاب نکاح، مسأله ۱۵ و عروه الوثقى، نکاح، مسأله ۲۹.
۱۳۹- سؤال: آیا زن مى تواند از نگاه شوهر به بدن او ممانعت به عمل آورد؟
جواب: زن باید براى کلیه استمتاعات شوهر مطیع او باشد مگر عذر شرعى داشته باشد.
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
۱۴۰- مسأله: بر زنان واجب نیست بدن و عورتین خود را از شوهر بپوشانند همانگونه که بر مردان واجب نیست خود را از همسرشان بپوشانند.
امام – فاضل – مکارم: با استفاده از عروهالوثقى، ستر و ساتر، ص ۵۴۹.
۱۴۱- سؤال: آیا شوهر مىتواند به زن امر کند فلان لباس را در منزل بپوشد؟
جواب: اگر این درخواست در راستاى استمتاعات باشد ویا ترک آن موجب نفرت شوهر شود، مىتواند امر کند و بر زن نیز واجب است اطاعت کند.
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
۱۴۲- مسأله: هر گونه تماس بدنى بین زن و شوهر با هر عضوى باشد، جایز است حتى اگر براى تلذذ باشد.
امام – فاضل – مکارم: عروه الوثقى، نکاح، مسأله ۱۹ و ۲۹.
۱۴۳ – مسأله زن و شوهر مىتوانند هر گونه استمتاعى را از یکدیگر داشته باشند.
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
زن و شوهر به دو صورت حنب مىشوند:
الف – جماع
ب – خروج منى
۱۴۴- سؤال: آیا تعریف کردن صحنههاى محرک براى شوهر یا براى زن جایز است؟ اگر چه قصد تحریک باشد؟
جواب:
تبریزى: اگر مشتمل بر امر حرامى نباشد مانعى ندارد. استفتاء
فاضل در صورتى که تعریف کننده خود زن یا شوهر باشد به قصد تحریک اشکال ندارد. استفتاء
۱۴۵- مسأله: اگر زن و شوهر با یکدیگر جماع کنند و به اندازه ختنه گاه یا بیشتر داخل شود، در قبل باشد یا در دبر، بالغ باشد یا نابالغ، اگر چه منى بیرون نیاید، هر دو جنب مىشوند.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۳۴۹.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۲.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۵
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۰.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۳۶۴.
۱۴۶- مسأله: اگر شک کنند که به مقدار ختنه گاه داخل شد یا نه، غسل بر آنها واجب نیست.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۰، و عروه الوثقى، فصل فى غسل الجنابه، مسئله ۹.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۳.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۶.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۱.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۳۶۵.
۱۴۷- مسأله: اگر از زن یا شوهر چه با اختیار و چه بدون اختیار، منى خارج شود، اگر چه دخول صورت نگرفته باشد، جنب مىشوند.
امام: توضیح المسائل مسأله ۳۴۵ و تحریرالوسیله، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۱ و عروهالوثقى، فصل فى غسل الجنابه، شرط دوم.
۱۴۸- مسأله: اگر منى از جاى خود حرکت کند و بیرون نیاید، یا انسان شک کند که منى از او خارج شده یا نه، غسل بر او واجب نیست.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۲ و عروه الوثقى، فصل فى غسل الجنابه، شرط اول .
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۵.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۸.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۳.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۳۶۷
۱۴۹- مسأله: اگر منى مرد از زن خارج گردد، موجب جنابت زن نمىشود، مگر آنکه زن بداند منى مرد با منى او آمیخته شده است .
امام: تحریر الوسیله، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۱ و عروهالوثقى، فصل فى غسل الجنابه، شرط اول.
۱۵۰- سؤال: آیا زن بدون عمل آمیزش هم جنب مىشود یا نه؟
و در صورت مثبت بودن جواب آیا غسل بر او واجب است ؟
جواب: ممکن است و اگر یقین پیدا کند بر خروج منى، غسل واجب مىشود و تا یقین پیدا نکند واجب نیست .
استفتائات، ج ۱، ص ۵۰، سؤال ۸۹.
۱۵۱- مسأله: برخى اوقات زن به علت ملاعبه با همسر، تقریباً حالت انزال به او دست مىدهد و بدنش سست مىشود، به طورى که فکر مىکند جنب شده است، آیا پس از این حالت غسل جنابت واجب است یا نه ؟
جواب: اگر یقین به انزال منى حاصل شود و از مجرا به خارج برسد غسل واجب است.
امام: استفتائات ج ۱، ص ۵۳، سؤال ۱۰۴.
۱۵۲- سؤال: دفق وفتور بدن را در جنابت زن شرط نمىدانید فقط شهوت را در خروج رطوبت منى شرط جنابت فرمودهاید، پس با رطوبتى که به نام مذى آنهم در موقع شهوت از مرد یا زن خارج مىشود، چه تفاوتى دارد ؟
جواب: میزان شهوتى است که مقارن با آن، منى خارج مىشود و با سایر حالات فرق دارد.
امام: استفتائات، ج ۱، ص ۵۳، سؤال ۱۰۳.
۱۵۳- مسأله: اگر انسان در شب بداندکه صبح براى غسل کردن آب پیدا نمىکند، آیا با این حال میتواند با همسر خود نزدیکى کند؟
جواب: مانعى ندارد.
امام: استفتائات، ج ۱، ص ۵۴،سؤال ۱۰۶.
بهجت: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۳۵۷.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۳۵۹.
فاضل: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۳۵۴.
مکارم: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۳۶۸.
۱۵۴- مسأله: کسى که نمىتواند غسل و تیمم کند، بعد از داخل شدن وقت نماز نباید با همسر خود نزدیکى کند، مگر آنکه بترسد که به گناه بیفتد.
امام: تحریرالوسیله، فى غسل الجنابه، مسأله ۳ و عروهالوثقى، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۸۰.
۱۵۵- مسأله: اگر کسى که نمىتواند غسل و تیمم کند بعد از داخل شدن وقت نماز با همسر خود آمیزش کند بعید نیست بگوییم باید از خروج منى خوددارى کند، مگر آنکه برایش ضرر داشته باشد.
امام: با استفاده از تحریرالوسیله، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۳.
۱۵۶- مسأله: اگر کسى نمىتواند غسل کند اما مىتواند تیمم کند حتى بعد از داخل شدن وقت نماز نیز مىتواند با همسر خود آمیزش کند.
امام تحریرالوسیله، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۳ و عروهالوثقى، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۸.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۷ .
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۹.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۴.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۳۶۸.
۱۵۷- سؤال: آیا انسان مىتواند در یک شب چند بار با همسر خود مجامعت کند یا خیر ؟
جواب: مانعى ندارد.
امام: استفتائات، ج ۱، ص ۷۴، سؤال ۱۷۷.
بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء.
۱۵۸- مسأله: آیا در دوران آبستنى و باردارى، مقاربت و نزدیکى جایز است یا خیر؟
جواب: مقاربت در حال حمل مانع ندارد.
امام: استفتاء به نقل از کتاب رساله نوین، ج ۳، ص ۴۸.
توضیح: البته در صورتى مقاربت اشکال ندارد که این کار براى زن و فرزند خطر نداشته باشد و پزشکان زن را از آن منع نکرده باشند، والّا مقاربت جایز نیست .
۱۵۹- سؤال: آیا مرد مىتواند با زن خود طورى ملاعبه کند که تمام مقدمات نزدیکى حاصل شود و منى هم از مرد خارج شود، ولى به حد دخول نرسد؟
جواب: مانعى ندارد.
امام: با استفاده از استفتائات، ج ۱، ص ۷۴، سؤال ۱۷۷.
بهجت، تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
مواردى که آمیزش زن و شوهر جایز نیست عبارتند از:
الف – در زمانى که زن در دوران قاعدگى است .
ب – در زمان استحاضه کثیره یا متوسطه، قبل از غسل.
ج – زمان نفاس .
د – در حال روزه واجب .
ه – در حال بیمارى اى که آمیزش براى آنها ضرر داشته باشد.
و – زمانى که نتوان غسل یا تیمم کرد. بعد از داخل شدن وقت نماز.
ز – در حال اعتکاف.
ح – در زمانى که زن کمتر از نه سال داشته باشد .
ط – در حال احرام.
ى – در صورت عدم بجا آوردن طواف و نماز نساء در حج.
۱۶۰- سؤال: اگر مرد یا زن قسم بخورند که با همسرش نزدیکى نکند، آیا این قسم صحیح است؟
جواب: تبریزى: نمىتواند قسم بخورد مادامى که مرجحى بر ترک نباشد. استفتاء
توضیح: یعنى در صورتى که با حق هیچکدام از زن و شوهر منافات نداشته باشد و داراى مرجحى عقلایى باشد مىتوانند قسم بخورند والا نمىتوانند.
فاضل، صحیح نیست. استفتاء
الف – در زمانى که زن در دوران قاعدگى است
۱۶۱- مسأله: آمیزش در فرج در زمان حیض، هم براى مرد و هم براى زن حرام است. اگر چه به مقدار ختنه گاه باشد و منى هم بیرون نیاید. بلکه احتیاط واجب آن است که به مقدار کمتر از ختنه گاه نیز آمیزش صورت نگیرد.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۰.
امام – فاضل: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۴۲۶.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۶.
فاضل :توضیح المسائل، مسأله ۴۵۱.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۴۳۸.
۱۶۲- مسأله :اگر در هنگام آمیزش، زن حائض شود، مرد باید بلافاصله از او کناره بگیرد و اگر جدایى نکرد بنابر احتیاط واجب باید کفاره بدهد.
امام – فاضل :عروه الوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵ و ۱۵.
امام: تحریرالوسیله، فى احکام الحائض، قبل از مسأله ۱ و مسأله ۵ و توضیح المسائل، مسأله ۴۵۹.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۹.
تبریزى – مکارم: (۲۶)
۱۶۳- مسأله: آمیزش در روزهایى که حیض زن قطعى نیست ولى شرعاً باید براى خود حیض قرار دهد، هم بر مرد و هم بر زن حرام است.
امام: فاضل – مکارم: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۱
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۴۲۷.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۷.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۲.
در نتیجه: به طور مثال زنى که بیشتر از ده روز خون مىبیند و باید به دستورى که گفته شده است، روزهاى عادت خویشان خود را حیض قرار دهد، شوهرش نمىتواند در آن روزها با او نزدیکى کند.
۱۶۴- مسأله: اگر همسر انسان بگوید حائض هستم یا از حیض پاک شدهام، باید سخن او را قبول کرد مگر خلاف آن ثابت شود.
امام – فاضل – مکارم: عروه الوثقى، فى احکام الحائض، مسائل ۴ و ۱۶.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۳۶.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۴۳۰.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۹.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۳.
در نتیجه: اگر زن هر گاه که مایل باشد ادعا کند از حیض پاک شده است، ولى مرد بفهمد زن حائض است ؛ و یا عکس آن، اگر زن دائماً ادعا کند حائض است، ولى مرد بداند که زن دروغ مىگوید مثلاً بیش از ده روز ادعاى حائض بودن مىکند، حرف زن مسموع نیست .
۱۶۵- مسأله: زن و شوهر مىتوانند در زمان حیض زن به استثناء دخول، سایر استمتاعات را از یکدیگر داشته باشند اگر چه منجر به انزال منى گردد.
امام – فاضل – مکارم: عروه الوثقى، فى احکام الحائض، شرط هفتم .
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۹.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۴۴۱.
۱۶۶- مسأله: کامیابى و لذت بردن از ناف تا زانوى حائض، بر مرد مکروه است، مگر آنکه از روى لباس باشد.
امام – فاضل – مکارم: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، شرط هفتم .
۱۶۷- مسأله: در هر زمانى که زن محکوم به حیض باشد و یا موظف به تروک حائض باشد( یعنى چه ملزم به تروک حائض و اعمال مستحاضه باشد و چه ملزم به تروک حائض و اعمال طاهر باشد) آمیزش بر مرد و زن حرام است .
امام – فاضل – مکارم: با استفاده از عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۴۵۶.
در نتیجه: خانمهاى محترم باید ابتدا با مراجعه به رساله عملیه مرجع خود وضعیت خودشان را تعیین کنند، سپس با توجه به این مسئله و مسائل گذشته، روابط خود با همسرشان را تنظیم نمایند.
۱۶۸- سؤال: اگر خانمى از خون حیض پاک شده است لکن هنوز غسل بجا نیاورده، آیا مىتواند با شوهرش نزدیکى کند؟
جواب: پیش از غسل همبستر شدن با زن جایز است اگر چه کراهت دارد.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۷ و تحریرالوسیله، فى احکام الحائض مسأله ۲.
امام – فاضل – مکارم: با استفاده از عروه الوثقى، فى احکام الحیض، مسائل ۵ و ۲۴ و ۲۸.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۷۳.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۷.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۴۴۹.
۱۶۹- مسأله: بنابر احتیاط واجب شوهر نمىتواند در مواقعى که زن باید یک روز را بعد از حیض استظهار کند، با او آمیزش نماید.
امام: تحریرالوسیله، فى تجاوز الدم عن العشره، مساله ۱۸.
تبریزى :توضیح المسائل، مسأله ۵۱۲.
در نتیجه: به طور مثال اگر خانمى عددیه که حیض او مثلاً شش روز طول مىکشد، بعد از عدد خود باز هم خون ببیند، باید یک روز را به عنوان استظهار قرار دهد و نمىتواند در این یک روز هم با همسر خود آمیزش کند.
و همچنین مىتوان با توجه به مسائل گذشته دریافت که اگر همین خانم بداند خونریزى او بیش از ده روز طول نمىکشد، و یا شک داشته باشد که بیش از ده روز ادامه پیدا مىکند یا نه، بنابر احتیاط واجب نمىتواند در شبهاى بعد از استظهار نیز با شوهر خود نزدیکى کند).
(یعنى شبها و روزهاى هشتم و نهم و دهم) و اگر بداند خونریزى او بیش از ده روز طول مىکشد از روز هفتم او مستحاضه خواهد بود. در نتیجه با شرایطى که ذکر خواهد شد مىتواند با شوهر خود آمیزش کند.
ب – در زمان استحاضه کثیره یا متوسطه، قبل از غسل
۱۷۰- مسأله: اگر زن مستحاضه کثیره و یا متوسطه باشد، در صورتى که غسلهاى واجب خود را انجام نداده باشد، آمیزش با او بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۲۸ و تحریرالوسیله فى احکام الاستحاضه، مسأله ۸.
امام – فاضل: عروهالوثقى فى احکام الاستحاضه، مسأله ۱۸.
تبریزى – مکارم: (۲۷)
فاضل: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۴۲۹.
۱۷۱- مسأله: همبسترى شوهر با زن مستحاضه در صورتى حلال است که زن غسل کند، اگرچه کارهاى دیگرى که براى نماز واجب است مانند وضو گرفتن و تعویض پنبه و دستمال، انجام نداده باشد. ولى احتیاط مستحب آن است که وضو بگیرد.
امام – تبریزى – فاضل – مکارم: با استفاده از مدارک مسأله قبل .
۱۷۲- مسأله: در صورتى که مستحاضه بخواهد در وقت هر یک از نمازهایش با شوهر خود نزدیکى کند، چنانچه براى آن نماز غسل کرده باشد احتیاجى به غسل مجدد ندارد و مىتواند به همان غسل اکتفا کند.
امام – فاضل: با استفاده از عروهالوثقى، فى احکام الاستحاضه، مسأله ۱۸.
امام: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۴۲۸، و تحریر الوسیله، فى احکام الاستحاضه، مسأله ۸.
تبریزى – مکارم: (۲۸)
در نتیجه: به طور مثال چنانچه خانمى مستحاضه کثیره باشد، اگر براى نماز ظهر و عصر خود غسل کرده باشد و بخواهد در همان وقت نزدیکى کند، لازم نیست مجدداً غسل کند اما اگر بخواهد در شب نزدیکى کند، باید دوباره غسل کند.
۱۷۳- مسأله: اگر مردى در زمان حیض با زن نزدیکى کند، علاوه براینکه معصیت کرده باید کفاره نیز بدهد. اماا اگر فرزندى از آنها بوجود آید، حلال زاده است .
امام: با استفاده از تحریر الوسیله، فى احکام الحائض، مسائل ۲ و ۳ و توضیح المسائل، مسائل ۴۵۱ و ۴۵۲.
فاضل: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۴۵۳.
امام – فاضل: عروه الوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵.
تبریزى – مکارم: (۲۹)
۱۷۴- مسأله: میزان کفاره جماع چنین محاسبه مىشود: اگر شماره روزهاى حیض زن به سه قسمت تقسیم شود و مرد در قسمت اول آن با زن خود در قبل جماع کند، بنابر احتیاط واجب باید هیجده نخود طلا، کفاره به فقیر بدهد. و اگر در قسمت سوم باشد باید چهار نخود و نیم طلا بدهد. مثلاً زنى که شش روز خون حیض مىبیند، اگر شوهرش در شب یا روز اول و دوم با او جماع کند، باید هیجده نخود طلا و در شب یا روز سوم و چهارم، نه نخود و در شب یا روز پنجم و ششم باید چهار نخود و نیم بدهد.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۲ و تحریر الوسیله، فى احکام الحائض، مسائل ۲ و ۳.
امام – فاضل: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۴۲۸.
فاضل: توضیح المسائل: مسأله ۴۵۳.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۰.
۱۷۵- مسأله: اگر مرد با زن حائض چند مرتبه جماع کند، احتیاط واجب آن است که براى هر جماع یک کفاره بدهد.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۸.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۸.
مکارم – تبریزى: (۳۰)
۱۷۶- مسأله: اگر کسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حیض با زن خود جماع کند، باید هر سه کفاره را که روى هم سى و یک نخود و نیم مىشود بدهد.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۶.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۲.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۶.
مکارم (۳۱)
۱۷۷- سؤال: من نمىدانستم آمیزش با همسر در زمان حیض حرام است. آیا باید براى آنچه که گذشته کفاره بدهم ؟
جواب: اگر حرمت آن را نمىدانستید، کفاره بر شما واجب نیست .
امام – فاضل: با استفاده از عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۵.
تبریزى – مکارم: (۳۲)
۱۷۸- مسأله: لازم نیست طلاى کفاره را از طلاى سکه دار بدهد، ولى اگر بخواهد قیمت آن را بدهد باید قیمت سکه دار بدهد.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۵۴.
۱۷۹- مسأله: اگر شوهر به گمان اینکه زن حائض نیست با او مجامعت کند و بعد بفهمد که حائض بوده کمااینکه اگر گمان کند همسرش حائض نبوده، بر مرد کفاره واجب نیست .
امام – فاضل: عروه الوثقى، فى احکام الحائض، مسأله۱۳
۱۸۰- سؤال: اگر شوهرى زنش را در مدت حیض مجبور به تمکین کرد حکمش چیست؟
جواب: فاضل: اگر اجبار، به حدى برسد که از زوجه سلب اختیار شود تکلیفى متوجه زن نیست. استفتاء
۱۸۱- سؤال: اگر زنى در زمان حیض شوهر خود را مجبور به انجام روابط زناشویى کند، حکمش چیست ؟
جواب: فاضل: البته مجبور کردن شوهر به طورى که از او سلب اختیار شود، عادتاً بعید است. ولى بر فرض تحقیق چنین امرى، مرد گناهى ندارد ولى کفاره آن را بنابر احتیاط واجب طبق مسأله ۴۵۳ توضیح المسائل بپردازد. استفتاء
۱۸۲- مسأله: پرداخت کفاره به عهده مرد است و بر زن کفارهاى نیست، اگر چه زن به میل خود مجامعت کند. هر چند کار حرامى انجام داده است.
امام: تحریر الوسیله، فى احکام الحائض، بعد از مسأله ۲.
امام – فاضل: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، قبل از مسأله ۶.
۱۸۳- مسأله: کفاره به علت عجز از پرداختن از انسان ساقط نمىشود بلکه اگر کسى نتواند کفاره بدهد، بهتر است صدقهاى به فقیر بدهد، و بنابر احتیاط واجب استغفار کند و هر گاه متمکن شد، کفاره را بپردازد.
امام – فاضل: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۱۴.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۴۶۱.
فاضل: توضیح المسائل مسأله ۴۶۱.
۱۸۴- مسأله: باید کفاره را به یک فقیر و یا به سه فقیر بپردازد و جایز است قیمت و ارزش طلا را بپردازد و جایز است قیمت وارزش طلا را بپردازد و میزان، قیمت زمان پرداخت است .
امام – فاضل: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۱۸.
امام: تحریرالوسیله فى احکام الحائض، مسائل ۶ و ۷.
۱۸۵- سؤال: اگر زن انسان بگوید از حیض پاکم و غسل هم کرده باشد و انسان با او جماع کند و بعد بفهمد که پاک نشده بود، آیا کفارهاى بر گردن مرد یا زن تعلق مىگیرد یا نه ؟
جواب: کفاره ندارد.
امام: استفتاء از کتاب استفتائات، ج ۱، ص ۷۵، سؤال ۱۷۹.
فاضل: استفتاء
ج – زمان نفاس
۱۸۶- مسأله: جایز نیست زن و شوهر در زمان نفاس با یکدیگر مجامعت کنند.
امام – فاضل – مکارم: عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسأله ۲۰ و فى احکام النفاس، مسأله ۱.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۵۱۳ و ۵۱۴.
بهجت: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۴۴۱.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۵۱۹.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۵۱۳.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۴۸۸، ۴۸۹.
۱۸۷- مسأله: شوهر نمىتواند بنابر احتیاط واجب، در مواقعى که زن باید یک یا دو روز را بعد از نفاس استظهار کند، با او آمیزش نماید.
امام – فاضل – مکارم: با استفاده از عروهالوثقى، فى احکام الحائض، مسائل ۵ و ۲۰.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۵۱۹.
فاضل: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۵۱۷ و ۵۱۹.
در نتیجه: به طور مثال، اگر خانمى عددیه باشد، مثلاً شش روز مدت حیض اوست باید همین شش روز را براى خود نفاس قرار بدهد و اگر خونریزى بعد از آن ادامه پیدا کرد، باید یک یا دو روز را به عنوان استظهار قرار دهد که در این صورت، بنابر احتیاط واجب باید از نزدیکى در این دو روز نیز خوددارى نماید.
۱۸۸- مسأله: در زمان بعد از استظهار، اگر زن اطمینان داشته باشد خونریزى بیش از ده روز ادامه نخواهد داشت و یا اینکه شک داشته باشد که بیشتر از ده روز خواهد شد یا نه، نمىتواند در طول روزهاى باقیمانده تا ده روز ب شوهر خود آمیزش کند.
امام – فاضل – مکارم: عروه الوثقى، فى احکام النفاس، مسأله ۱.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۵۱۲، ۵۱۹.
در نتیجه: اگر همان خانمى که در مسأله پیش مثال زده شد، چنانچه بداند خونریزى او بیش از ده روز نخواهد شد و یا اینکه شک داشته باشد آیا بیشتر از ده روز خواهد شد یا نه، نمىتواند در شب و روز هشتم و نهم و دهم با همسر خود آمیزش کند.
اما اگر بداند بیش از ده روز خونریزى نخواهد داشت از بعد از استظهار حکم مستحاضه را خواهد داشت و مىتواند با شرایطى که قبلاً ذکر شد با همسر خود آمیزش کند.
د – در حال روزه واجب
۱۸۹- مسأله: نزدیکى در حالى که هر دو یا یکى از آنها روزه واجب گرفتهاند، حرام است اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید، ولى اگر بچهاى از آنها به دنیا بیاید، حلال زاده است.
امام: با استفاده از توضیح المسائل از توضیح المسائل، مسأله ۱۵۸۴ و ۲۴۶۲ و تحریر الوسیله، کتاب صوم، فیما یحب الامساک عنه، الثالث .
بهجت: توضیح المسائل، مسائل ۱۲۹۱.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۲۴۷۱.
فاضل: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۲۵۲۸.
مکارم: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۲۱۰۶.
۱۹۰- مسأله: هر کارى، باعث جنب شدن مرد یا زن در حال روزه واجب بشود اگر عمداً صورت بگیرد حرام است. (موارد و چگونگى جنب شدن در مسأله ۱۴۵ ذکر شده است. مراجعه فرمایید.)
امام با استفاده از مدارک مسأله قبل و توضیح المسائل، مسأله ۳۴۹.
۱۹۱- مسأله: اگر زن یا مرد نداند که دیگرى روزه است و یا فراموش کرده باشند و دیگرى چیزى نگوید، نزدیکى براى کسى که روزه نیست اشکال ندارد. اگرچه این کار براى کسى که روزه است عملاً جایز نیست. مگر آنکه او نیز فراموش کرده باشد روزه است. ولى چنانچه در بین جماع یادش بیاید و یا بفهمد که روزه است، باید فوراً از حال جماع خارج شود.
امام: تحریرالوسیله، القول فیما یجب الامساک عنه، الثالث .
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۱۲۹۳.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۱۵۹۶.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۱۶۷۵.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۱۳۴۶.
۱۹۲- مسأله: ملامسه، بوسیدن و ملاعبه با همسر در حال روزه اگر به قصد انزال منى نباشد اشکال ندارد لکن اگر زن یا مرد به گونهاى باشند که عادتاً با اینگونه امور جنب مىشوند، باید از اینگونه کارها نیز اجتناب کنند.
امام: تحریر الوسیله، القول فیما یحب المساک عنه، الرابع .
بهجت: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۱۲۹۵.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۱۶۰۴.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۳.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۱۶۶۴.
۱۹۳ – مسأله: اگر مردى زن خود را در ماه مبارک رمضان در حالى که روزهاند مجبور به آمیزش کند علاوه بر اینکه فعل حرامى انجام داده است باید دو کفاره بدهد. یک کفاره براى شکستن روزه خودش و یک کفاره براى شکستن روزه همسرش.
امام: تحریر الوسیله، القول فى احکام الاعتکاف، مسأله ۴.
۱۹۴ – مسأله: اگر هر دو مایل به مجامعت بودند و در روز ماه مبارک رمضان در حال روزه با یکدیگر آمیزش کردند هر کدام باید یک کفاره بدهند.
امام: همان مدرک مسأله قبل.
ه – در حال بیمارى که دکترها آنها را از آمیزش منع کردهاند
۱۹۵ – مسأله: اگر زن بیمارى داشته باشد که دکترها او را از آمیزش منع کرده باشند، مجامعت با او براى شوهرش جایز نیست و همینطور است و در عکس مسأله.
امام: استفتاء
در نتیجه: اگر مرد نیز داراى بیمارى باشد که آمیزش براى او ضرر داشته باشد، زن نمىتواند شوهر خود را وادار به آمیزش کند. بله اگر در همین صورت مرد خود اقدام به نزدیکى کند، بر زن چیزى نیست.
و – بعد از داخل شدن وقت نماز در حالى که نتوان غسل یا تیمم کرد
۱۹۶ – مسأله: کسى که نمىتواند غسل یا تیمم کند، بعد از داخل شدن وقت نماز نباید با همسر خود نزدیکى کند، مگر آنکه بترسد به گناه بیفتد.
امام: تحریر الوسیله، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۳.
امام – فاضل: عروه الوثقى، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۸.
تبریزى: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۹.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۳۵۴.
۱۹۷- مسأله: اگر کسى که نمىتواند غسل و تیمم کند بعد از داخل شدن وقت نماز، با همسر خود آمیزش کند، بعید نیست بگویم باید از خروج منى خوددارى کند، مگر آنکه برایش ضرر داشته باشد.
امام: با استفاده از تحریرالوسیله، فصل فى غسل الجنابه، مسأله ۳.
ز – در حال اعتکاف
۱۹۸- مسأله: آمیزش در حال اعتکاف بر مرد و زن حرام است ؛ بلکه هر گونه لمس و بوسیدن به شهوت نیز حرام است.
امام: تحریر الوسیله، القول فى احکام الاعتکاف، قبل از مسأله ۱.
۱۹۹- مسأله: اگر کسى در حال اعتکاف آمیزش کرد باید کفاره بدهد.
امام: تحریرالوسیله، القول فى احکام الاعتکاف، مسأله ۴.
توجه: حرمت آمیزش در حال اعتکاف داراى مسائل دیگرى هست که ما به جهت رعایت اختصار و توجه داشتن به ذکر مسائل مورد لزوم از ذکر آن خوددارى نمودیم .
خوانندگان محترم مىتوانند در صورت نیاز به کتاب تحریرالوسیله، جلد یک، القول فى احکام الاعتکاف و یا به دیگر کتب مراجع عظام در این زمینه مراجعه بفرمایند.
ح – در زمانى که زن کمتر از نه سال داشته باشد
۲۰۰- مسأله: مسأله نزدیکى با همسرش پیش از تکمیل نه سال (قمرى) زن حرام است.
امام – فاضل – مکارم: عروهالوثقى، فیمایتعلق باحکام الدخول، فصل دوم، مسأله ۱.
بهجت: توضیح المسائل، مسأله ۱۹۲۸.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۲۴۱۹ و استفتاء.
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۲۴۷۸.
مکارم: (۳۳)
۲۰۱- مسأله: اگر مردى با زن خود آمیزش کند در حالى که زن کمتر از نه سال داشته باشد، و این عمل موجب افضاء (۳۴)او بشنود، آمیزش با این زن براى مرد تا ابد حرام خواهد بود و باید همیشه مخارج او را بدهد. حتى اگر زن را طلاق بدهد و یا حتى اگر زن با مرد دیگرى ازدواج کند.
امام: همان مدرک مسأله قبل.
بهجت: (۳۵)
فاضل: توضیح المسائل، مسأله ۲۴۷۸.
۲۰۲- مسأله: اگر مرد شک کند که آیا زن او نه سالش تمام شده است یا نه، نمىتواند با او مجامعت کند.
امام – فاضل – مکارم: عروه الوثقى، فیما یتعلق باحکام الدخول، فصل دوم، مسأله ۸.
ط – در حال احرام
۲۰۳- مسأله: مجامعت کردن با همسر در حال احرام جایز نیست.
امام: تحریر الوسیله، القول فى تروک الحرام، شرط دوم و مناسک حج (۳۶) فصل سوم،ص ۱۸، شرط دوم، مسأله ۱.
۲۰۴- مسأله: هر گونه لمس، بوسیدن، نگاه کردن به همسر در حال احرام از روى شهوت جایز نیست.
امام: همان مدرک مسأله قبل.
۲۰۵- مسأله: اگر مردى در حال احرام با زن خود عمداً مجامعت کند، در صورتى که زن را مجبور به این کار نماید، باید دو کفاره بدهد و اگر هر دو رضایت داشته باشند، هر یک باید یک کفاره بدهند.
امام: تحریرالوسیله، القول فى تروک الاحرام، مسأله ۴، و مناسک حج، فصل سوم، ص ۱۱۲، مسأله ۱۱.
توجه: مقدار کفاره و کیفیت پرداخت آن و مسائل دیگر این قسمت و قسمت بعدى در کتابهاى مناسک آیات عظام موجود است که در صورت نیاز خوانندگان محترم مىتوانند مراجعه بفرمایند.
ى – در صورت عدم بجا آوردن طواف و نماز نساء در حج
۲۰۶- مسأله: اگر مرد یا زن به حج مشرف شوند و عمداً یا سهواً طواف نساء و نماز آن را بجا نیاورند و یا اشتباه بجا آورند زن و مرد به یکدیگر حلال نمىشوند و تا زمانى که خود آنان و یا در مواردى نایب آنها طواف و نماز را بجا نیاورده باشد، آمیزش و دیگر روابط زن و شوهر بر آنها حرام خواهد بود.
امام: با استفاده از مناسک حج، ص ۳۴۲، مسائل ۱۵ و ۱۶.
۲۰۷- سؤال: شخصى بعد از حج، ازدواج کرد و داراى اولاد شد، بعدا متوجه شد که در حج طواف نساء را بجا نیاورده است. حال که متوجه شده است، حکم زن و فرزندان او چگونه است و نسبت به طواف باید چه کند؟
جواب: با فرض جهل، فرزند او حکم حلال زاده را دارد ولى عقد ازدواج باطل است و باید طواف نساء را انجام دهد و اگر بخواهد بعد از ان تجدید عقد نماید.
امام: مناسک حج، ص ۳۴۶، سوال ۱۹.
جلوگیرى از باردارى
۲۰۸-مسأله: جلوگیرى از بچه دار شدن با شرایط ذیل اشکال ندارد:
۱- موجب عقیم شدن دائمى نشود.
۲- این کار مستلزم فعل حرامى نشود.
۳- شوهر رضایت داشته باشد.
امام: با استفاده از استفتاء
مکارم: استفتاء
تبریزى – فاضل: (۳۷)
در نتیجه: به طور مثال از آنجا که نگاه و لمس عورتین براى غیر شوهر حرام است بنابراین هر روشى که مستلزم نگاه و لمس حرام باشد، حایز نیست حتى اگر بیننده، دکتر زن باشد.
۲۰۹- سؤال: با سلام، حضرتعالى در پاسخ به جواز استفاده از ((آى – یو – دى))ذکر کردهاید که: «اگر استفاده از «آى – یو – دى) ملزم لمس یا نظر حرام بیشتر، جایز نیست» لطفاً بفرمائید که آیا کار گذاشتن «آى – یو – دى» در رحم زن جزء موارد پزشکى محسوب شده و پزشک یا ماماى زن و یا عندالاضطرار پزشک مرد، مىتواند این عمل را انجام دهد، همانطور که در سایر امراض متداول است و یا اینکه این مسأله مورد غیر پزشکى بوده و تنها از طریق محرم (شوهر) مىتوان این دستگاه را کار گذاشت ؟
جواب: خود این عمل اگر موجب سقط یا عقیم شدن نباشد؟ اشکال ندارد و حرمت لمس و نظر، به قوت خود باقى است و اضطرارى در بین نیست چون مىتوان از راههاى دیگر جلوگیرى نمود.
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
توجه: از آنجا که ((آى – یو – دى)) و دستگاههاى نظیر آن از انعقاد نطفه در رحم جلوگیرى نمىکند بلکه بعد از انعقاد نطفه و تشکیل جنین، از جایگزین شدن آن در رحم جلوگیرى مىکند، در واقع جنین سقط مىشود، بنابراین استفاده کردن از اینگونه دستگاهها به طور کلى جایز نیست زیرا این وسایل موجب سقط جنین مىشوند نه اینکه از انعقاد آن جلوگیرى مىکنند و اسقاط جنین علاوه بر حرام بودن، دیه نیز دارد.
۲۱۰- سؤال: اگر در رحم زن تلقیح صورت بگیرد، لکن به واسطه دستگاه و یا هر چیز دیگر از جایگزین شدن نطفه در رحم جلوگیرى شود و در نتیجه نطفه سقط گردد، آیا این عمل حکم سقط محرّم را دارد یا نه؟ آیا دیه بر آن مترتب است یا نه ؟
جواب: تبریزى: عمل مذکور حکم سقط محرّم را دارد و دیه آن دیه سقط نطفه است بنابر احتیاط واجب. استفتاء.
۲۱۱- مسأله: جایز نیست زن بدون اجازه شوهرش از حامله شدن خودش جلوگیرى کند.
امام – مکارم: عروهالوثقى، نکاح فیمایتعلق باحکام الدخول، مسأله ۶.
تبریزى – فاضل: (۳۸)
در نتیجه: به طور مثال جایز نیست زن بدون زضایت شوهر، از قرض ضد حاملگى استفاده نماید و یا به روشهاى دیگر از حامله شدن جلوگیرى کند.
۲۱۲- سؤال: اگر شوهر داراى بیمارى است که اگر زن از او بچه دار شود آن بیمارى به بچه سرایت مىکند، آیا زن مىتواند بدون اذن شوهر از بچه دار شدنش جلوگیرى نماید؟(البته با استمتاعات شوهر منافاتى نداشته باشد. مثلاً قرص بخورد)
جواب :
فاضل در صورتى که علم به سرایت داشته باشد و بیمارى غیر قابل تحمل باشد مانعى ندارد. استفتاء
تبریزى: زن مىتواند جلوگیرى کند. استفتاء
۲۱۳- مسأله: حرام است زن بدون رضایت شوهر از انزال مرد در رحم خود ممانعت به عمل آورد بلکه بعید نیست بگویم زن باید درصورت انجام این فعل حرام، دیه نطفه را نیز بپردازد.
امام – عروهالوثقى، فیما یتعلق باحکام الدخول، مسأله ۶.
۲۱۴- مسأله: مکروه است مرد بدون رضایت همسر، منى خود را بیرون از رحم بریزد و یا به هر روش دیگر موجب جلوگیرى از حامله شدن همسرش بشود. اما در صورتى که زن بد زبان است و یا بچه خود را شیر نمىدهد و یا اصلاً صاحب بچه نمىشود، بیرون ریختن منى بدون اذن زن مکروه نیست.
امام: تحریرالوسیله، نکاح، مسأله ۱۴.
امام – فاضل – مکارم – عروهالوثقى، نکاح، فیما یتعلق باحکام الدخول، مسأله ۶.
تبریزى: با استفاده از صراط النجاه، سؤال ۷۹۶.
۲۱۵- سؤال: آیا براى جلوگیرى از بچه دار شدن، رضایت طرفین لازم است یا فقط رضایت شوهر واجب است ؟
جواب: در این کار فقط رضایت شوهر لازم است. اگر چه مکروه است مرد نیز بدون رضایت زن از حامله شدن همسرش جلوگیرى کند.
امام – مکارم: عروهالوثقى، نکاح، فیما یتعلق باحکام الدخول، مسأله ۶.
تبریزى – فاضل : (۳۹)
در نتیجه: اگر مرد مایل به بچه دار شدن همسرش باشد و زن مایل نباشد، زن اجازه ندارد از حامله شدن خود جلوگیرى کند. ولى اگر زن مایل به بچه دار شدن باشد و شوهر راضى نباشد، مرد مىتواند به هر روشى که مستلزم فعل حرامى نباشد، از بچه دار شدن همسرش جلوگیرى کند. اگر چه این کار مکروه است.
۲۱۶- مسأله: جلوگیرى از بچه دار شدن به روشهایى که مستلزم انجام فعل حرامى باشد، مگر در مقام اضطرار. اگر چه اصل جلوگیرى حرام نیست.
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
بهجت: با استفاده از توضیح المسائل، مسائل متفرقه، مسأله ۱۱.
در نتیجه: به طور مثال اگر خانمى براى گذاشتن دستگاههاى درون رحمى نزد دکتر برود اگر چه دکتر زن باشد، چون این کار مستلزم و نگاه غیر از شوهر به عورت مىشود، جایز نیست. و یا اینکه مرد یا زن براى بستن لولههاى انتقال اسپرم یا تخمک نزد دکتر بروند و روشهایى از این قبیل که همراه فعل حرامى صورت مىگیرد، جایز نیست.
البته اگر زن و شوهر بدون مراجعه به شخص دیگرى بتوانند با این روشها از بچه دار شدن جلوگیرى کنند اشکالى ندارد مشروط به اینکه به طور دائمى عقیم نشوند.
۲۱۷- سؤال: آیا زن مىتواند لولههاى رحم خود را جهت جلوگیرى از حاملگى به طور کلى ببندد (یعنى عقیم دائم بشود)؟
جواب: جایز نیست مگر در مقام اضطرار.
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
تبریزى: صراط النجاه سؤال ۸۷۴.
بهجت: با استفاده از توضیح المسائل، مسائل متفرقه، مسأله ۱۱.
۲۱۸- سؤال: اگر خانمى به علت بیمارى مجبور باشد عورتین خود را نزد دکتر معاینه کند، آیا مىتواند در همان زمان دستگاههاى جلوگیرى از حاملگى درون رحمى را کار بگذارد؟
جواب: تبریزى – فاضل – مکارم: اگر نیاز به لمس و نظر زیادى نداشته باشد، و این کار مستلزم حرام دیگرى نباشد، مانعى ندارد. استفتاء
۲۱۹- سؤال: اگر دکترها به خانمى بگویند در صورتى که حامله شوى برایت خطر جانى دارد، آیا زن مىتواند لولههاى رحم خود را ببندد، اگر چه مستلزم عقیم شدن دائمى و یا مستلزم نگاه غیر به عورتین باشد؟
جواب: اگر پزشک متخصص بگوید و از گفته او اطمینان حاصل شود، مانعى ندارد و لمس و نگاه در حد اضطرار و ناچارى جایز است .
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء
۲۲۰- سؤل: خانمى نمىدانسته گذاشتن دستگاه درون رحمى اگر مستلزم نظر و لمس غیر به عورتین باشد جایز نیست و این کار را انجام داده، لکن حالا که فهمیده، آیا باید آن را بیرون بیاورد یا نه؟ با توجه به اینکه اگر آنرا خارج نکند، مجبور است هر چند یکبار براى معاینه نزد دکتر برود و این مستلزم نگاه حرام خواهد بود.
جواب:
فاضل: خارج کردن آن بالفعل لازم نیست ولى در زمانى که بیرون نیاوردن آن ملازم بانگاه غیر به عورتین او باشد، لازم است آنرا خارج نماید.
استفتاء
مکارم: مادامى که بیرون آوردن آن لازم نباشد، مىتواند آنرا به حال خود باقى بگذارد و بعد به عنوان ضرورت آن را خارج نماید. استفتاء
۲۲۱- سؤال: اگر خانمى با داشتن ۵ فرزند نمىتواند از وسایل عادى ضد حاملگى از قبیل قرص، آمپول و… استفاده کند آیا مىتواند با بستن لولههاى رحم از آبستنى جلوگیرى کند؟
جواب: جلوگیرى از انعقاد نطفه اگر موجب فساد عضو و عقیم شدن دائم نشود، با رضایت شوهر مانع ندارد. ولى از لمس و نظر حرام باید اجتناب کرد.
امام: استفتاء از کتاب رساله نوین، ص ۱۰۰.
۲۲۲- سؤال: اینجانب داراى ده فرزند مىباشم و از نظر کثرت اولاد در زحمت هستم، مىخواهم لولههاى رحم خود را ببندم آیا شرعاً جایز است یا خیر ؟
جواب: اگر موجب نازایى دائم نشود و ضرر به مزاج و عضو نرساند و شوهر راضى باشد و عمل همراه با ارتکاب محرم شرعى نباشد، اشکال ندارد.
امام: استفتاء
۲۲۳- سؤال: اگر خانمى داراى تعدادى فرزند باشد که مخارج آنان به سختى تأمین مىشود و از لحاظ تربیتى و نگهدارى آنان در سختى است، آیا مىتواند براى جلوگیرى از حامله شدن از ((آى – یو – دى)) استفاده کند ؟ با علم به اینکه این دستگاه را حتماً باید دکتر زن یا مرد براى او بگذارد و این کار موجب نگاه حرام است.
جواب: جایز نیست.
امام: استفتاء
تبریزى: صراط النجاه، سؤال ۸۷۳.
۲۲۴- سؤال: شخصى با عمل جراحى خود را عقیم کرده، حال متوجه شده است که این عمل، نقص عضو و اضرار به بدن بوده و حرام است. آیا واجب است دوباره خود را معالجه کند تا در صورت امکان، به حال اول درآید؟
جواب: با فرض این امکان، احوط معالجه است. چون بقاى ضرر هم حرام است و اضرار به نفس حرام است حدوثاً و بقاء.
امام: با استفاده از استفتاء در کتاب احکام پزشکان، ص ۵۵.
سقط جنین
۲۲۵- مسأله: سقط جنین توسط هر کسى و با هر وسیلهاى جایز نیست مگر در مقام اضطرار .
امام – بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء.
۲۲۶- سؤال: آیا بعد از انعقاد نطفه از بین بردن آن جایز است؟
جواب: بعد از انعقاد نطفه جایز نیست.
امام: استفتاء از کتاب احکام بانوان، ص ۹۵.
بهجت – تبریزى – فاضل – مکارم: استفتاء .
۲۲۷- مسأله: اگر مادر در غیر ضرورت کارى کند که فرزندش سقط شود علاوه بر اینکه فعل حرامى را مرتکب شده، باید دیه آنرا بپردازد و از آن دیه چیزى به خود مادر به عنوان ارث نمىرسد.
امام :تحریرالوسیله، کتاب الدیات، القول فى اللواحق، مسأله ۵.
۲۲۸- سؤال: یک ماه و نیم از حاملگى خانمى مىگذرد ،دکترها مىگویند حاملگى براى مادر خطر جانى دارد و موجب فلج شدن وى خواهد شد، آیا سقط جنین براى اینگونه مادرى جایز است؟
جواب: اگر ضرر و خطر جانى براى مادر دارد، قبل از دمیدن روح در جنین، اسقاط جایز است.
امام: استفتاء از کتاب احکام بانوان، ص ۹۷.
بهجت – تبریزى: (۴۰)
۲۲۹- سؤال: اگر دکترها بگویند در صورتى که زن کورتاژ نکند در هنگام تولد یا زن مىمیرد یا بچه، آیا مىتوان جنین را قبل از تولد سقط کرد؟
جواب: اگر براى مادر خطر جانى دارد، قبل از دمیدن روح در جنین اسقاط جایز است.
امام: با استفاده از کتاب احکام بانوان، ص ۹۷.
مکارم – فاضل: (۴۱)
۲۳۰- سؤال: از چه از زمانى روح به جنین دمیده مىشود ؟
جواب:
فاضل: از چهار ماهگى روح به جنین دمیده مىشود. استفتاء
مکارم: معروف است که در حدود چهار ماهگى روح به جنین دمیده مىشود و حرکت پیدا مىکند. استفتاء
تبریزى: دمیدن روح بعد از چهار ماه مىباشد. استفتاء
۲۳۱- سؤال: اگر حاملگى براى خانمى ضرر دارد آیا مىتواند جنین خود را قبل از هفته سوم کورتاژ کند ؟
جواب: اگر براى مادر خطر جانى دارد، قبل از دمیدن روح در جنین اسقاط جایز است.
امام: با استفاده از استفتاء از کتاب احکام بانوان، صفحه۹۷.
فاضل – مکارم: (۴۲)
۲۳۲- سؤال: آیا حفاظت از بچه در رحم واجب است؟ یعنى مادر باید تمام شرایط لازم جهت حفظ و سلامتى بچه را فراهم کند؟
جواب:
فاضل: لازم است شرایط متعارف و معمول را فراهم و رعایت کند.
استفتاء
مکارم: تا آنجا که مایه عسر و حرج نشود لازم است. استفتاء
۲۳۳- سؤال: اگر دکترها به خانمى بگویند بچهاى که در رحم دارد از لحاظ ذهنى عقب مانده است و یا از لحاظ بدنى نقص عضو دارد، آیا زن مىتواند کورتاژ کند، یا کارى کند بچه بیفتد؟
جواب: مکارم – فاضل: جایز نیست. استفتاء
۲۳۴- سؤال: اگر دکترها به مادرى دارویى را دادهاند که بخورد تا بچهاش سالم بماند و سقط نشود آیا زن مىتوان به منظور سقط جنین دارو را استفاده نکند؟ (که در این صورت بچه بطور طبیعى سقط مىشود)
جواب: فاضل: اگر سقط جنین مستند به او شود، استفاده نکردن جایز نیست. استفتاء
مکارم: جایز نیست. استفتاء
۲۳۵- سؤال: اگر مادرى براى سقط بچهاش کارى انجام ندهد لکن با مراعات نکردن موارد لازم و تهیه نکردن شرایط مقتضیات حفظ جنین باعث سقط بچه بشود، حرام است؟
جواب: فاضل: اگر سقط بچه مستند به او شود حرام است . استفتاء.
مکارم: اگر در حفظ جنین مطابق معمول کوتاهى کرده باشد مسؤول است.
استفتاء
۲۳۶- سؤال: گفته شده است دستگاههاى درون رحمى باعث سقط جنین مىشوند، یعنى بعد از آنکه نطفه منعقد شد، دستگاه فقط از جایگزینى آن در رحم جلوگیرى مىکند، لذا جنین سقط مىشود. حال سؤال این است اگر خانمى از اول در مورد بخصوصى بداند نطفه ساقط مىشود و یا اینکه معمولاً بعد از چند روز مىفهمد نطفه ساقط شده آیا این عمل حکم سقط جنین محرم را دارد؟
جواب: تبریزى:اگر زن از اول بداند، جایز نیست ولى در هر صورت باید دیه نطفه را بپردازد.
صراط النجاه، سؤال ۹۰۹.
در نتیجه: اگر خانمى به فرض، با روش حلالى دستگاههاى درون رحمى را کار بگذارد، باید براى هر بار اسقاط نطفه یک دیه بپردازد. ولى اگر نفهمد جنین ساقط شده یا نه، دیه واجب نیست.
۲۳۷- سؤال: مادرى فرزندى در رحم دارد، دکترها مىگویند یا بچه را سقط کرد تا مادر زنده بماند و یا اگر بچه سقط نشود، مادر در هنگام تولد بچه خواهد مرد، آیا سقط این جنین جایز است ؟
جواب: تبریزى: جایز است مادر فرزند را سقط کند و لو با خوردن دارویى خاص. سپس اطباء جنین ساقط شده را از رحم خارج کنند. در این صورت اگر اسقاط بعد از دمیدن روح باشد، بر مادر دیه نیست ولى اگر قبل از دمیدن روح باشد، دیه بر مادر و یا هر کسى که اسقاط کند واجب مىشود.
صراط النجاه، سؤال ۹۱۴.
۲۳۸- سؤال: در مواردى که اسقاط جنین جایز است آیا باید مادر بچه را سقط کند یا اینکه شخص دیگرى مىتواند این کار را انجام بدهد؟
جواب: تبریزى: بنابر احتیاط واجب دیگرى نمىتواند اسقاط کند.
صراط النجاه، سؤال ۹۱۳.
۲۳۹- مسأله: از آنجا که سقط جنین حرام است، اقدام به سقط جنین در بعضى موارد تنها موجب پرداخت دیه شده و در موارد دیگر علاوه بر دیه، کفاره نیز واجب مىگردد.
الف – اگر سقط جنین از روى عمد یا شبه عمد باشد و قبل از دمیده شدن روح باشد و همچنین اگر سقط از روى خطا باشد چه قبل از دمیدن روح چه بعد از آن، فقط دیه واجب مى شود.
ب – اگر سقط عمداً بعد از ولوج روح در جنین مباشرتاً صورت بگیرد، علاوه بر دیه کفاره نیز واجب مىشود.
امام: تحریرالوسیله، کتاب الدیات، فى دیهالجنین، ص ۵۹۷ و کفارهالقتل، ص ۶۰۶
تلقیح مصنوعى
۲۴۰- مسأله: وارد نمودن منى مرد، در رحم زوجه او باالاتى مانند سرنگ و یا امثال آن اشکال ندارد. لکن باید از مقدمات حرام احتراز نمود پس اگر مرد با رضایت زن، این عمل را خودش انجام دهد، و منى خود را به وجه حلالى به دست بیاورد مانع ندارد .
امام: توضیح المسائل، مسأله ۲۸۷۴ و تحریرالوسیله، ج ۲، مسائل مستحدثه، التلقیح والتولید، مسأله ۱.
تبریزى: صراط النجاه، با استفاده از سؤال ۹۶۵.
مکارم: با استفاده از توضیح المسائل، مسائل ۲۴۴۱ و ۲۴۴۲.
در نتیجه: اگر مرد منى خود را از راه استمناء بدست آورد و یا منى را شخصى غیر از شوهر در رحم زن قرار بدهد و مواردى از این قبیل که مستلزم ارتکاب فعل حرام است و تلقیح جایز نخواهد بود.
۲۴۱- مسأله: داخل نمودن منى اجنبى در رحم زن اجنبیه، خواه با اجازه زن باشد یا نباشد، و یا شوهر داشته باشد یا نه، و همچنین خواه اجازه شوهر باشد یا نه یا اجنبیه از خویشان زن باشد یا نه، جایز نیست.
امام: توضیح المسائل، مسأله ۲۸۷۶ و تحریرالوسیله، مسائل مستحدثه، التلقیح و التولید، مسأله ۱.
تبریزى: صراط النجاه، سؤال ۹۹۶.
مکارم: توضیح المسائل، مسئله ۲۴۴۳.
۲۴۲- سؤال: اگر مردى زنى گرفته و تا چند سال آن زن بچه دار نمىشود و زن را پیش دکتر برده و ممکن است دکتر نطفه مرد دیگرى با سوزن به آن تزریق کند و بچه از مرد دیگرى خواهد شد. بفرمایید این کار درست است یا نه؟
جواب: جایز نیست .
امام: کتاب استفتائات، ج ۲، ص ۴۴، سؤال ۱۲۲.
تبریزى: با استفاده از توضیح المسائل، مسأله ۲۴۴۳.
۲۴۳- مسئله: اگر تلقیح مرد به زوجهاش بصورت حرام واقع شود مانند اینکه بیگانه منى مرد را به رحم زوجه انتقال دهد، و یا منى را بطرز حرام به دست آورد (مثلاً از راه استمناء) و از آن فرزندى پیدا شود، فرزند آنها مىباشد به همان شکلى که اگر تلقیح به صورت طبیعى صورت مىگرفت. اگر چه به جهت ارتکاب حرام، گنهکار مىباشند.
امام: تحریرالوسیله، ج ۲، مسائل مستحدثه، التلقیح و التولید، مسأله ۱ و توضیح المسائل، مسأله ۲۸۷۵.
مکارم: توضیح المسائل، مسأله ۲۴۴۲.
۲۴۴- مسأله: اگر اسپرم و تخمک زن و شوهرى را در خارج از رحم زن تلقیح نمایند و سپس نطفه حاصله را در رحم زن وارد کنند اشکالى ندارد. مشروط به آنکه از ارتکاب مقدمات حرام احتراز نمایند .
امام: با استفاده از مدرک مسأله قبل و استفتاء.
مکارم: با استفاده از مدرک مسأله قبل .
۲۴۵- سؤال: بعضى از اطباء براى بچه دار کردن خانمى چنین عمل مىکنند ابتدا منى مرد را گرفته با تخمک زن در لولههاى آزمایش در خارج رحم تلقیح مىکنند و سپس نطفهها را در درون رحم زن قرار مىدهند، در این زمان تعداد زیادى نطفه از بین مىرود.
الف – آیا این عمل جایز است؟
ب – آیا باید براى از بین بردن نطفهها دیه پرداخت؟ با توجه به اینکه تعداد آنها بسیار زیاد است.
ج – آیا جایز است همین نطفهها را منجمد و نگهدارى نمایند تا از آنها براى حامله کردن زن دیگر استفاده نمایند ؟
جواب:
تبریزى: الف: اگر این عمل با ارتکاب حرامى همراه نباشد اشکال ندارد.
ب: دیه ندارد.
ج – جایز نیست .
صراط النجاه، با استفاده از سؤالات ۹۶۵ و ۹۶۶.
۲۴۶- سؤال: اخیراً نطفه زن و مرد را گرفته در بیرون رحم با هم لقاح مىدهند و سپس در رحم زن قرار مىدهند، آیا
الف: این عمل جایز یا نه؟
ب – اگر این کار مستلزم نگاه و لمس غیر به عورت مرد یا زن گردد جایز است ؟
ج – در صورتى که به غیر از این راه بچه دار نشوند حکم چگونه است؟
جواب:
فاضل: الف: مانعى ندارد.
ب – نگاه و لمس جایز نیست.
ج – در صورتى که بچه دار نشدن موجب خلل و تزلزل در زوجیت شود مانعى ندارد. استفتاء
تبریزى: فى نفسه جایز است و اگر بر عملى حرامى مشتمل بوده و یا با عمل حرامى همراه باشد مثل نگاه اجنبى یا لمس مواضعى که جایز نیست. آن عمل حرام است و بچه دار نشدن مجوز نیست. استفتاء
مستحبات آمیزش
۲۴۷- مسأله: مستحبات آمیزش عبارتند از:
– بسم الله الرّحمن الرّحیم گفتن هنگام آمیزش، زیرا باعث پرهیز ماندن از شیطان مىشود.
– از خداوند فرزندى پاک و مبارک و سالم طلب کند و این دعا را بخوانند:
((بسم اللَّه الرحمن الرّحیم الذى لا اله الا هو بدیع السموات و الارض اللهم ان قضیت منّى فى هذه اللیله خلیفه فلا تجعل للشیطان فیه شرکاء و لا نصیباً و لا حظاً واجعله مؤمناً مخلصاً مصفّى من الشیطان و رجزه جلّ ثناؤک)).
– با وضو باشند، خصوصاً اگر زن حامله باشد.
– قبل از آمیزش ملاعبه کردن.
– درنگ کردن و تعجیل نداشتن
– در شبهاى دوشنبه، سه شنبه، پنجشنبه، و جمعه باشد.
– در روز پنجشنبه به هنگام ظهر.
– بعد از ظهر و عصر جمعه.
– در مکان مستور باشند .
– در زمانى که زن میل به آمیزش داشته باشد.
– در شب اول ماه مبارک رمضان .
– در هفته بعد از عروسى مستحب است زن از خوردن شیر، سرکه، خربزه و انار ترش پرهیز کند.
امام: تحریرالوسیله، کتاب نکاح، مسأله ۸.
امام – فاضل – مکارم: عروهالوثقى، نکاح مسائل ۱۰،۱۱،۱۸،۲۰.
مکروهات آمیزش
۲۴۸- مسأله: مکروهات آمیزش عبارتند از:
– در شبى که ماه گرفته باشد .
– در روزى که خورشید گرفته باشد .
– در هنگام غروب آفتاب تا قرمزى هوا برود .
– در شب عید فطر و قربان .
– در سفر اگر آب براى غسل نباشد.
– آمیزش در حالى که هر دو عریان باشند.
– در حال احتلام قبل از غسل، بله در صورتى که بدون فاصله چند بار آمیزش صورت گیرد، اشکالى ندارد و مکروه نیست .
– آمیزش در حالى که بچهاى ناظر آنها باشد.
– آمیزش مقابل قبله .
– آمیزش پشت قبله .
– در کشتى .
– در زیر آسمان .
– بعد از غذا و با شکم پر.
– در حال ایستاده .
– در زیر درختى که میوه مىدهد.
– دستمال نظافت مرد و زن یکى باشد.
– روى پشت بام .
– به همراه داشتن یا در دست داشتن انگشترى که ذکر خداوند در آن نوشته باشند و یا چیزى از آیات قرآن بر آن نوشته باشند.
امام: تحریرالوسیله، کتاب نکاح، مسأله ۸.
امام – فاضل – مکارم: عروهالوثقى، نکاح، مسأله ۱۱.
