روزه در مسلک بهاء ۱۹ روز است و در ماه علاء می باشد. حد روزه هم از طلوع آفتاب تا غروب آن است. در کتاب گنجینه حدود و احکام آمده:
” شهر العلاء ماه روزه است و آن ماه نوزدهم از شهر بهائی است.”( گنجینه حدود و احکام- ص۳?)
در کتاب اصول دیانت بهائى نیز آمده:
“در ساعات روزه که از هنگام طلوع آفتاب تا غروب آن است باید از خوردن ، آشامیدن و سیگار کشیدن خودداری نمود. روزه یک فریضه روحانی برای شخص بهائی است و حکم آن از سن بلوغ تا ۷۰ سالگی است . مسافر، مریض ، و زنان باردار و شیرده از گرفتن روزه معاف هستند. ”
( اصول دیانت بهائى- داریوش و گریس شاهرخ- ص ?? )
بهاء الله برای اینکه دینش دارای روزه باشد با کم کردن آن از سی روز به نوزده روز و قرار دادن آن در فصل معتدل ، سعی کرده است نظر افراد راحت طلب را به طرف خود جلب کند .
نویسنده: سیروس نوربخش
لعن در لغت به معنای نفرین کردن و راندن می باشد . لعن کردن دیگران در بهائیت نهی شده است ، در این خصوص حضرت بهاء الله می فرمایند:
” لسان را به سبّ و لعن احدی میالائید”( لوح اشراقات – ص ۸۰)
توجه داشته باشید که در اینجا جمال قدم ، استثنائی قائل نشده اند.
این در حالی است که ایشان لعنت می کند کسانی را که بگویند بیان نسخ شده است ، در این ارتباط به یکی از آثار ایشان به نام اقتدارات رجوع می کنیم ، در آنجا آمده:
” نسبت دادهاند که احکام بیان را نسخ نموده الا لعنه اللّه علی القوم الظّالمین”(اقتدارات – ص ۱۰۳)
اگر لعن کردن دیگران در بهائیت نهی شده است ، پس چرا حضرت بهاء الله لعنت می کند کسانی را که بگویند بیان نسخ شده است ؟! آیا در اینجا تناقضی وجود ندارد؟
