درست است که میگرن سبب ناراحتی زیاد و غیر قابل تحمل در افراد می شود، اما باید توجه داشت که سردردها تهدید کننده ی حیات انسان به شمار نمی آیند. با این حال سردرد های مزمن می توانند هشدار دهنده و علائمی از بروز مشکلات جدی نظیر سکته ی مغزی، آنوریسم و مننژیت باشند که نیازمند خدمات اورژانسی هستند.
ممکن است همیشه اوضاع اینقدر بحرانی نباشد، اما ارزش آن را دارد که هنگامی که احساس سردردهای شدید و غیرعادی می کنید، حتی اگر درد قابل تحملی هم دارید به پزشک مراجعه کنید.
در این بخش به سه نشانه از سردردهای جدی اشاره می شود.
درد گردن و تب
سفت شدن گردن و تب کردن می تواند از نشانه های بروز مننژیت باشد که در این حالت، غشای سیستم عصبی مرکزی ملتهب شده و به سرعت می تواند به حالت بحرانی و تهدیدکننده تبدیل گردد.
تهوع
داشتن حالت تهوع شدید و یا استفراغ و یا برخی از مشکلات عصبی مانند اشکال در صحبت کردن یا راه رفتن، همگی می توانند نشانه هایی از بروز یک سکته ی مغزی هموراژیک باشد.
دو نوع سکته ی مغزی وجود دارد، هموراژیک (خونریزی دهنده) و ایسکمیک. سکته های هموراژیک کمتر شایع هستند و در کل تنها ۱۵ درصد از سکته های مغزی را شامل می شوند، اما عامل ۴۰ درصد از مرگ و میرهای ناشی از سکته ی مغزی به شمار می آیند.
این نوع سکته ممکن است با یک انفجار آنوریسم مغزی و یا نشر خون از دیواره های ضعیف شده ی رگ های مغزی رخ دهد. این خون درون و یا اطراف بافت مغز ریخته شده و سبب التهاب و فشار می شود که سبب آسیب رسانی به بافت و سلول های مغزی خواهد شد.
بدترین سردردی که تجربه کرده اید
دانشمندان اذعان داشته اند هنگامی که شخصی ادعا می کند که بدترین سردردی که تا به حال تجربه کرده است را دارد، این می تواند نشانه ی بروز آنوریسم در مغز باشد، بدین گونه که در بخشی از مغز خونریزی بسیار خفیفی در حال رخ دادن است و این حادثه می تواند نتایج فاجعه باری در پی داشته و تهدید کننده ی زندگی فرد مبتلا باشد.
به پزشک مراجعه کنید
شاید اینطور فکر می کنیم که اگر به پزشک مراجعه کنیم، وی از مغز سی تی اسکن خواهد گرفت و ممکن است با این کار، به مشکل بزرگ تری در خود پی ببریم. به عقیده ی پزشکان مردم دوست دارند که همیشه نگران باشند. ولی باید اجازه دهیم تا پزشک تصمیم بگیرد که آیا مشکلی وجود دارد یا خیر!
پزشکان بیشتر ترجیح می دهند تا افرادی بدون مشکلات حاد به آنها مراجعه کنند و پس از اطمینان از صحت و سلامت خود به منزل برگردند، نه اینکه با چشم پوشی از انجام این کار، فرصت دریافت کمک های پزشکی و زنده ماندن را از دست بدهند.
