زخم اثنی عشر
شهرام آگاه ، عضو انجمن گوارش و کبد ایران گفت: مهم ترین عامل تشدید کننده ی زخم اثنیعشر که مانع بهبودی آن می شود، کشیدن سیگار است.
زخم اثنی عشر از مهم ترین علل شکایات بیماران دستگاه گوارش فوقانی است که معمولا علائم آن به صورت درد های همراه با غذا خوردن است و درد این زخم با غذا خوردن کاهش مییابد.
زخم اثنی عشر در سنین جوانی و دهه ۲ تا ۴ زندگی، فرد را بیمار می کند.
علل:
دو علت عمده برای ایجاد زخم اثنی عشر وجود دارد:
۱- ابتلا به میکروب هلیکوباکتر که ۹۰ درصد زخم های اثنی عشر به این علت است.
۲- مصرف دارو هایی از جمله آسپیرین که داروی ضد الت هاب غیراستروئیدی است. این دارو ها معمولا توسط مردم برای تخفیف درد های مختلف مصرف می شوند که اغلب از خطرات آن ها خبری ندارند، به نحوی که دومین علت ایجاد زخم اثنی عشر همین دارو های مسکن مانند ایبوپروفن، دیکلوفناک و … هستند.
معمولا زخم هایی که به علت مصرف دارو های ضد الت هاب غیر استروئیدی ایجاد می شوند، زخم هایی هستند که احتمال خونریزی، یا ایجاد پارگی، یا مزمن شدن آن ها بیشتر است و باید به آن ها توجه کرد.
علائم:
زخم اثنی عشر اغلب بدون علامت است و فرد متوجه آن نمی شود، تا زمانی که با آندوسکوپی یا عکس برداری متوجه آن می شود.
در زخم های علامت دار، شایع ترین علامت، درد است که می تواند به صورت تهوع، نفخ، سنگینی سردل و بوی بد د هان و استفراغ خونی و دفع مدفوع سیاه خود را نشان دهند.
از عوارض زخم، انسداد در مسیر خروجی اثنی عشر است. این زخم با تهوع، استفراغ و درد های شکمی خود را نشان می دهد.
درمان:
زخم های عارضه دار ممکن است به درمان پزشکی جواب دهند و در مواردی نیاز به درمان با کمک اندوسکوپ داشته باشند و در مواردی هم نیاز به جراحی به وجود می آید.
در زخم هایی که عارضه دار نشده باشند، معمولا درمان علت زمینه لازم است و اگر در فرد باکتری هلیکوباکتر علت ایجاد زخم باشد، تشخیص و ریشه کنی باکتری در بهبود زخم، نقش مهمی دارد.
در رابطه با زخم هایی که به دلیل مصرف دارو های ضدالت هابی غیراستروئیدی ایجاد می شوند، میزان مصرف این دارو ها تحت نظر پزشک مهم است و برای بهبود زخم در کنار درمان با قرص یا شربت های ضد اسیدی، از دارو هایی مانند رانیتیدین یا امپرازول می توان استفاده کرد.
فارس
