سید هادی از کودکی شیفته قرآن و عترت و عامل به احکام دین مبین اسلام بود و به نماز اهمیت میداد. پس از اخذ دیپلم در دانشگاه مشهد قبول شد و تحصیلاتش را در آن دانشگاه ادامه داد.
در دوران مبارزات منتهی به پیروزی انقلاب فعالانه شرکت داشت به طوری که توسط ماموران ساواک دستگیر و پس از تحمل شکنجه و توهین فراوان آزاد شد.
هادی از دانشجویان پیرو خط امام بود و با گروهکهای تروریستی آمریکایی مقابله و مبارزه میکرد.
در مدت حضور در جبهه از تخصص خود در ساخت پلهای شناور نهایت استفاده را کرد. هادی عاشق و دلباخته امام راحل(ره) بود .
او جوانی عاشورایی و حسینی بود و روح خود را با دعاهای «ندبه» و «کمیل» و «توسل» صیقل میداد .
او که به همراه فرمانده وقت لشگر محمد رسولالله (ص) و یک روحانی نماینده ولی فقیه برای بررسی پل شناور به جزایر مجنون رفته بود،مورد حمله هواپیماهای عراقی که منطقه را بمباران شیمیایی کرده بودند، قرار گرفته و در ساعت ۶ بعداز ظهر بیست و سوم اسفند ماه ۱۳۶۳ که مصادف با ولادت حضرت فاطمه (س) بود به شهادت رسید.
هادی از میان ما رفت. با او وداع کردیم و برادر را به خدا سپردیم. این راهی بود که او خود می خواست و برایش جان داد.
هادی هدف داشت و من فکر می کنم به غایت یک هدف مقدس رسید .