۵۱ـ قال الامام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ : انّی أکره أن اعبد اللّه و لا غرض لی الاّ ثوابه. فأکون کالعبد الطّمع المطمّع، ان طمع عمل و الاّ لم یعمل، و أکره أن (لا) أعبده الاّ لخوف عقابه، فأکون کالعبد السّوء، ان لم یخف لم یعمل. قیل: فلم تعبده؟ قال: لما هو أهله بأیادیه علی و انعامه[۱].
امام سجاد ـ علیه السّلام ـ : من خوش ندارم که خدا را عبادت کنم در حالی که از این کار غرضی جز پاداش او نداشته باشم; زیرا در این صورت مانند برده‌ی طمعکار هستم که اگر به چیزی چشم داشته باشد کار می‌کند و گر نه کار نمی‌کند; همچنین خوش ندارم که خدا را جز به سبب ترس از کیفر او عبادت نکنم، چه در این حال همچون بنده‌ی نابکاری خواهم بود که اگر نترسد کار نمی‌کند. عرض شد: پس، برای چه خدا را عبادت می‌کنی؟ فرمود: زیرا او به سبب الطاف و نعمت‌هایش به من، سزاوار عبادت است.
——————————————————————————–
۵۲ـ قال الامام الرّضا ـ علیه السّلام ـ : لو لم یخوّف اللّه النّاس بجنّه و نار لکان الواجب أن یطیعوه و لا یعصوه; لتفضّله علیهم و احسانه الیهم و ما بدأهم به من انعامه الّذی ما استحقّوه[۲].
امام رضا ـ علیه السّلام ـ : اگر خداوند مردم را به بهشت و دوزخی هم وعده و وعید نمی‌داد، باز لازم بود که از او اطاعت کنند و نافرمانیش نکنند; زیرا به آنان تفضل و نیکی فرموده و نعمت هایش را در اختیارشان گذاشته است، بی آن که (به سبب انجام عملی) استحقاق آن را داشته باشند.
——————————————————————————–
عبادت غیر خدا
۵۳ـ قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : العبید ثلاثه، عَبدٌ رِقٍّ، و عَبدُ شَهوَهٍ، وَ عَبدُ طَمَعٍ[۳].
امام علی ـ علیه السّلام ـ : بندگان سه گونه اند: بنده‌ی زر خرید، بنده‌ی شهوت و بنده‌ی طمع.
——————————————————————————–
۵۴ـ قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : لیس العباده هی السّجود و لا الرّکوع، انّما هی طاعه الرّجال، من أطاع المخلوق فی معصیه الخالق فقد عبده[۴].
امام صادق ـ علیه السّلام ـ : عبادت به سجود و رکوع نیست بلکه فرمانبری از رجال است; هر که فرمان آفریده‌ای را که مخالف فرمان آفریدگار است اطاعت کند بی‌گمان او را عبادت کرده است.
——————————————————————————–
۵۵ـ قال الامام الباقر ـ علیه السّلام ـ : من أصغی الی ناطق فقد عبده، فان کان النّاطق یؤدّی عن اللّه عزّوجّل فقد عبداللّه، و ان کان النّاطق یؤدّی عن الشیّطان فقد عبد الشّیطان[۵].
امام باقر ـ علیه السّلام ـ : هر که به گوینده‌ای گوش سپارد، او را بندگی کرده است; اگر آن گوینده از طرف خدای عزوجل بگوید، شنونده خدا را عبادت کرده و اگر از طرف شیطان بگوید، شیطان را عبادت کرده است.
——————————————————————————–
۵۶ـ قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : من عبد الدّنیا و آثرها علی الآخره استوخم العاقبه[۶].
امام علی ـ علیه السّلام ـ : هر که بندگی دنیا کند و آن را بر آخرت بر گزیند، فرجامش ناگوار باشد.
——————————————————————————–
۵۷ـ قال رسول اللّه ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : ملعون ملعون من عبد الدّینار و الدّرهم[۷].
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : از رحمت خدا به دور است، کسی که بندگی دینار و درهم کند.
——————————————————————————–
۵۸ـ قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : من أطاع رجلاً فی معصیه فقد عبده[۸].
امام صادق ـ علیه السّلام ـ : هر که از مردی در معصیت خدا فرمان برد، هر آینه او را بندگی کرده است.
——————————————————————————–
۵۹ـ قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : من قضی حقّ من لا یقضی حقّه فقد عبده[۹].
امام علی ـ علیه السّلام ـ : هر که حق کسی را به جا آورد که حق او را به جا نمی‌آورد، هر آینه او را بندگی کرده است[۱۰].
——————————————————————————–
۶۰ـ قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ (و قد سأله أبو بصیر عن قوله تعالی: (اتّخذوا أحبارهم و رهبانهم أرباباً من دون اللّه) أما و اللّه ما دعوهم الی عباده أنفسهم، و لو دعوهم الی عباده أنفسهم لما أجابوهم، و لکن أحلّوا لهم حراماً و حرّموا علیهم حلالاً، فعبدوهم من حیث لا یشعرون[۱۱].
امام صادق ـ علیه السّلام ـ در پاسخ به سؤال ابو بصیر درباره‌ی از آیه‌ی «یهود علما و راهبان خود را، به جای خدا، خدایان خود گرفتند»، فرمود: به خدا سوگند علما و راهبان یهود آنان را به عبادت خود فرا نخواندند. اگر ایشان را به عبادت خود دعوت می‌کردند قطعاً دعوتشان را نمی‌پذیرفتند! بلکه حرامی را برای آنان حلال کردند و حلالی را حرام و بدین ترتیب، ناخود آگاه علما و راهبان خود را عبادت و بندگی کردند.
——————————————————————————–
۶۱ـ قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : تدبّروا أحوال الماضین من المؤمنین قبلکم. کیف کانوا فی حالِ التّمحیصِ و البلاءِ… اتّخذتهُم الفراعنه عبیداً فساموهم سوءَ العذابِ، وَجَرَّعوهم المِرار[۱۲]. امام علی ـ علیه السّلام ـ : در احوال مؤمنانی که پیش از شما بوده‌اند، بیندیشید که در حال آزمایش و بلا چگونه بودند؟!… فرعونیان آنان را به بندگی گرفتند و بدترین شکنجه‌ها را به آنها چشاندند و انواع تلخی‌ها را جرعه جرعه در کامشان ریختند.
——————————————————————————–
