عوارض تنبیه در کودکان
۱- تنبیه در جمع، اثر مخرب، ولی تشویق در جمع، اثر مثبت دارد.
۲- تنبیه گران ترین و در عین حال، کم اثرترین ابزار یادگیری و اصلاح رفتار است در تنبیه، باید عمل کودک نکوهش شود، نه شخصیت او.
۳- سرزنش و تحقیر، امنیت خاطر را از کودک می گیرد.
۴- تنبیه، شخصیت کودک را در هم می کوبد.
۵- زیاده روی در تنبیه، سبب برانگیخته شدن حس سرکشی در کودک خواهد شد.
۶- وقتی لازم است کودک تنبیه شود، بهتر است تا حد امکان تنبیه هایی غیر از تنبیه بدنی به کار بگیریم، مانند قهر کردن (بی توجه بودن). البته طول مدت قهر نباید طولانی باشد.
۷- تنبیه بدنی و زیاده روی در آن، کودک را ترسو و تسلیم طلب بار می آورد.
۸- در تنبیه و سرزنش و حتی نصیحت کردن، نباید زیاده روی کرد که در این صورت، بر لجاجت طفل افزوده می شود و اثر سرزنش و نصیحت و تنبیه نیز از میان می رود.
۹- تنبیه زیاد، کودک را غیرفعال و غیرکنجکاو می سازد و زمینه را برای بسیاری از مشکلات رفتاری او در آینده فراهم می آورد.
۱۰- برخی از انواع تنبیه وجود دارد که هرگز نباید از آنها استفاده شود مانند، تحقیر، اهانت، به کار بردن واژه های نیش دار و گاه رکیک و طعنه زدن که آثار بسیار زیان بار بر شخصیت روحی کودک دارد و چه بسا تربیت او را به کلی مختل می سازد.
