فرانسه و “اسرائیل”

کابینه رژیم صهیونیستی در تاریخ ۵/۷/۱۹۵۰ قانون بازگشت را به تصویب رساند که به موجب آن هر یهودی قانوناً ـ به مجرد آنکه یهودی باشد ـ حق بازگشت و سکونت در اسرائیل را پیدا می کند. متن این مصوبه بدین شرح بود: هر یهودی حق دارد که به این سرزمین بازگردد و با مهاجرت به این سرزمین از مزایای یک مهاجر برخوردار شود. بن گوریون قانون مذکور را این گونه تفسیر کرد که اسرائیل هر کجا باشد سرزمین یهود به شمار می رود و آنجا دولت هر یهودی است که تمایل به سکونت در آن را دارد. آریل شارون در خوی صهیونیستی اش دست کمی از بن گوریون ندارد، وی یهودیان فرانسه را به مهاجرت به اسرائیل دعوت کرد تا به گفته خودش در آنجا با یهودی ستیزی مواجه نشوند.
درخواست شارون از یهودیان فرانسه در تاریخ ۱۸/۷/۲۰۰۴، این اقلیت را در کشور فرانسه با مشکلات متعددی مواجه کرد. آنان در گذشته با وجود جمعیت ۱۰ درصدی مسلمانان و عربهای ساکن در این کشور، در صلح و آرامش با دیگر مردم فرانسه زندگی می کردند. درخواست شارون روابط سیاسی، دیپلماتیک و نظامی فرانسه و اسرائیل را که از زمان ژنرال شارل دوگل به ارث مانده و کم بیش تاکنون حفظ شده بود با بحران شدیدی مواجه ساخت.
شارون وعده داده بود که در زمان زمامداری خود یک میلیون یهودی را به ساکنان اسرائیل بیافزاید. او هنوز به یهودیان فرانسه، آرژانتین و آفریقای جنوبی چشم دوخته است. اگر چه یهودیان فرانسه به ۶۰۰ تا۸۰۰ هزار نفر می رسند، اما مهاجرت آنها به سرزمینهای اشغالی بسیار کند بوده است. در سال ۲۰۰۳ میلادی فقط ۲۳۱۳ یهودی از فرانسه به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند، هر چند که سال ۲۰۰۲ شمار مهاجران اندکی پیشتر از این رقم بود. انجمن یهودیان پیش بینی کرده است که تعداد فرانسویان یهودی که به فلسطین اشغالی مهاجرت می کنند در سال ۲۰۰۴ به ۲۵۰۰ تن برسد.
از شواهد چنین بر می آید که هدف شارون از این اقدام اسائه ادب به رئیس جمهور کنونی فرانسه به خاطر موضعگیری وی در برابر آمریکا به سبب اشغال عراق و انتقام گیری از او بوده و خواسته است با این کار به مهمانان آمریکایی خود بفهماند که ایالت متحده آمریکا حامی یهودیان است و حال آنکه فرانسه به محلی خطرناک برای یهودیان تبدیل شده است. اما او به این نکته توجه نکرد که یهودیان فرانسوی که به اسرائیل مهاجرت کرده اند به خاطر اختلاف در سطح رفاه، معیشت و دمکراسی فرانسه و اسرائیل مأیوسانه به موطن اصلی خود بازگشته اند.
شارون در برابر این گفته معاون وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی در ژانویه ۲۰۰۲ که فرانسه بدترین کشور اروپای غربی به سبب وجود قیامهای ضد صهیونیستی است، هیچ عکس العملی انجام نداد بلکه خود وی در فوریه ۲۰۰۲ تصریح کرد که نسبت به سرنوشت یهودیان در فرانسه نگران است و با دادن وعده اعطای منزل، فرصت شغلی و ثروت آنها را به مهاجرت به سرزمینهای اشغالی تشویق کرد. یکی از یهودیان فرانسوی در مقاله ای می نویسد: ای شارون آیا می خواهی که ما را به ارتش خود وارد کنی تا در جنگهای تو شرکت کنیم. روزنامه های فرانسوی در واکنش به درخواست شارون و سخنان او در حال حاضر مملو از این نوع مقاله هاست.
یهودیان در فرانسه از نخبگان جامعه به شما می روند. اغلب آنها تخصصهایی دارند که اسرائیل به آن نیازمند است. همین امر موجب شد که شارون از در تهدید برآید. به ویژه که اغلب سازمانهای حامی حقوق ملت فلسطین و مخالف با جنگ نسل کشی که رژیم صهیونیستی بر ضد ملت فلسطین آغاز کرده و سرزمینش را اشغال کرده است، توسط یهودیان تشکیل شده اند. یهودیان فرانسوی با ملت فلسطین برای دست یافتن به حقوقشان ابراز همدردی می کنند و مخالف اشغالگری هستند. طبیعی است که عربها و مسلمانان از این سازمانها حمایت کنند.
روابط بین فرانسه و اسرائیل قدمت طولانی دارد. شارل دوگل رئیس جمهور فرانسه از زمان تجاوز صهیونیستها در سال ۱۹۶۷ به مناطق فلسطینی نشین صادرات اسلحه به اسرائیل را تحریم کرد و در نوامبر همان سال دوگل اسرائیل را از خود راضی و اشغالگر خواند و سنتی در سیاست فرانسه به جا نهاد. والری ژیسکار دستن در سال ۱۹۸۰ سازمان آزادیبخش فلسطین را به رسمیت شناخت. فرانسوا میتران رئیس جمهور بعدی فرانسه در پارلمان صهیونیستها از حق ملت فلسطین برای تشکیل دولتی مستقل دفاع کرد. ما مشاجره ای را که برای ژاک شیراک به هنگام بازدید از قدس در سال ۱۹۹۶ به وقوع پیوست، فراموش نمی کنیم. نخست وزیر فرانسه هنگامی که عملیات حزب الله بر ضد رژیم صهیونیستی را در جنوب لبنان اقدامات تروریستی خوانده بود در دانشگاه بیرزیت هدف پرتاب سنگ قرار گرفت.
با وجود این، فرانسه می کوشد که روابط خود را با اسرائیل بهبود بخشد. این کشور قراردادی به ارزش ۲۰۰ میلیون دلار را برای صادرات اسلحه به رژیم صهیونیستی امضا کرده است. این معامله از سال ۱۹۶۷ تاکنون بزرگ ترین معامله این کشور با رژیم اشغالگر قدس محسوب می شود. فرانسه نمی خواهد روابط کنونی را به بحران بکشاند، بنابراین کشورهای عربی باید با دقت بیشتری به این بحران نزدیک شوند!
منبع: / سایت / مرکز اطلاع رسانی فلسطین 
به نقل از: روزنامه ا لاتحاد چاپ امارات
نویسنده : هیثم گیلانی