فرود آمدن عیسی از آسمان

فرود آمدن عیسی بن مریم از آسمان به هنگام قیام امام مهدی علیه السلام، از دیدگاه همه ی مسلمانان با وجود اختلاف در مذهب، یک واقعیت ثابت و از اموری است که تردید در آن راه ندارد.
و شاید تنها حکمت فرود آمدن آن حضرت در قیام امام مهدی علیه السلام تقویت حرکت جهانی آن حضرت و اعتراف و تصدیق به حقانیت آن وجود گرانمایه و امامت اوست، بویژه که حضرت عیسی به امام مهدی علیه السلام اقتدا می کند و به امامت او نماز می گذارد و امامت جهانی و آسمانی او را تصدیق و تأیید می کند.
فرود آمدن عیسی علیه السلام از آسمان به زمین، از شگفت انگیزترین شگفتیهای تاریخ و از مهمترین رخدادها و بزگترین نشانه ها و پرشکوه ترین دلایل بر حقانیت امام مهدی علیه السلام است.
آیا شگفت انگیز نیست که انسانی، مدتی در روی زمین زندگی کند، آنگاه به آسمانها عروج نماید و در آنجا هزارها سال زندگی کند آنگاه همگام به قیام جهانی حضرت مهدی علیه السلام به خواست خدا و دستور او فرود آید و ضمن تصدیق و اقرار به امامت آن حضرت با او نماز بگذارد و حرکت نجات بخش و آسمانی آن حضرت را یاری کند؟
با آگاهی از اینکه این انسان والا و بزرگ از دیگر انسانها، به جهاتی ممتاز است:
1- نخست اینکه او پیامبری از پیامبران بزرگ الهی است.
2- او صاحب شریعت و کتاب آسمانی است، گر چه دست تحریف و خیانت پس از او به شریعت و مکتب او دراز شده و آن را با بافته های جاه طلبانه و… آمیخته است.
3- او را خدای جهان آفرین بدون پدر و تنها از مادری پاک و پاکیزه و به عنوان نشانه، بدنیا آورده است.
4- امت او اینکه در سراسر جهان از هزار میلیون نفر می گذرد که در میان آنان از همه ی قشرها و طبقات، از انسانهای عادی گرفته تا شاهان، رؤسای جمهور و دیگر چهره های مشهور هستند و قدرت بزرگ و وزنه ی سنگینی را می سازند.
5- میلیونها تمثال از آن حضرت و بنام او در معابد و کلیساها، مدارس، خانه ها و… نصب شده و بر سینه ی پیروانش آویخته است.
6- علاوه بر آنچه رفت، عقاید انحرافی و شرک آلودی رانیز که برخی از مسلمانان بدان دچار گشته و بر اساس آن او را «پسر خدا» یا «خدا» می پندارند نیز باید در نظر گرفت که ذات مقدس ربوبی از گفتار باطل و بی اساس کافران و مشرکان، منزه است.
با دقت به همه ی این امور، روشن است که عیسی بن مریم علیه السلام نزد مسیحیان مقدسترین موجود است و طبیعی است که دیگر مکتبها و ادیان نیز در برابر شخصیت آن حضرت، سر تعظیم فرود می آورند و مسلمانان نیز به پیروی از قرآن کریم او را آنگونه که هست، بنده ی وارسته و شایسته ی خدا و پیامبر بزرگ او می شمارند و همانگونه که قرآن بارها او را به پاکی و طهارت و قداست و احترام یاد می کند، او را تجلیل می کند. و به نظر می رسد بخاطر اهمیت این موضوع و شکوه و شخصیت والای آن حضرت است که او به اراده ی خدا و برای تقویت حرکت جهانی و نجات بخش امام مهدی علیه السلام در عصر ظهور و قیام آن حضرت از آسمان فرود می آید.
و نیز بخاطر اهمیت بسیار موضوع است که روایات بسیاری در این مورد از پیامبر و خاندان وحی و رسالت علیهم السلام رسیده و در آن به فرود آمدن عیسی علیه السلام و اقتدای او به امام مهدی علیه السلام و تصدیق و تأیید آن اصلاحگر بزرگ عصرها و نسلها تصریح شده است.
برای نمونه: هنگامی که به مجموعه های روایی بنگریم در می یابیم که انبوهی از علمای اهل سنت، حافظان و امامان حدیث، آنان همگی بطور متواتر، جریان فرود آمدن عیسی علیه السلام از آسمان به هنگامه ی قیام امام مهدی علیه السلام را، با صراحت کامل آورده اند گرچه برخی از آنان نخواسته اند به این حقیقت حدیثی و اسلامی تصریح کنند و آنگونه که هست آن را ترسیم نمایند. به همین جهت است که برخی از آنان روایات را مخلوط می کنند و آغاز و پایان آنها را حذف می نمایند یا با واژه ها و الفاظ روایات، برای اهدافی که خدا می داند، بازی می کنند.
برای نمونه:
1- «بخاری» که از ائمه حدیث اهل سنت شناخته می شود و کتاب او در صدر کتب صحاح قرار دارد، حقیقت اقتدای عیسی علیه السلام را به امام مهدی علیه السلام را می آورد اما با رعایت اجمال و ابهام.
او روایت را اینگونه نقل می کند:
«… قال رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم: کیف أنتم اذا نزل ابن مریم فیکم و امامکم منکم.» [۱] .
یعنی: چگونه خواهید بود هنگامی که فرزند مریم، عیسی، در میان شما فرود آید، در حالی که امام شما نیز در جامعه ی شما حضور دارد.
2- «مسلم» در صحیح خود [۲] و «دیلمی» در کتاب «فردوس الاخبار» و «احمد بن حنبل» در مسند خویش داستان فرود آمدن عیسی علیه السلام و اقرار و اعتراف او به وجود گرانمایه حضرت مهدی علیه السلام و… را آورده اند، اما همانگونه کوشیده اند که نام آن حضرت را نیاورند. [۳] .
3- «نعیم بن حماد» استاد «بخاری» داستان نزول عیسی علیه السلام را می آورد اما او نیز نمی خواهد نام مبارک حضرت مهدی علیه السلام را به صراحت ترسیم کند و به همین جهت اینگونه روایت می کند:
«یهبط المسیح عیسی بن مریم عند القنطره البیضاء علی باب دمشق الشرقی، طرف السحر (أی: یکون نزوله فی وقت السحر) تحمله غمامه، واضعا یدیه علی منکب ملکین، علیه ریطتان مؤتزا باحداهما، مرتدیا بالأخری، اذا أکب رأسه یقطر منه کالجمان، فیأتیه الیهود فیقولون: «نحن أصحابک.»
فیقول: «کذبتم!»
ثم تأتیه النصاری، فیقولون: «نحن أصحابک.»
فیقول: «کذبتم! بل أصحابی المهاجرون، بقیه أصحاب الملحمه.»
فیأتی مجمع المسلمین حیث هم، فیجد خلیفتهم یصلی بهم، فیتأخر المسیح حین یراه، فیقول: «یا مسیح الله! صل بنا.»
فیقول: «بل أنت فصل بأصحابک، فقد رضی الله عنک، فانما بعثت وزیرا و لم أبعث أمیرا.»
فیصلی بهم خلیفه المهاجرین رکعتین مره واحده و ابن مریم فیهم.» [۴] .
یعنی: حضرت عیسی علیه السلام بر دروازه ی شرقی دمشق و کنار پل «بیضاء» به هنگامه ی سپیده ی سحر در حالی که بر ابر، سوار است و دستهایش بر شانه ی دو فرشته است و دو قطعه پارچه نفیس بر اندام اوست از آسمان به زمین فرود می آید. و هنگامی که سر خم می کند نور و درخشندگی خاصی از چهره اش پرتوافکن است، نخست یهودیان بسوی او می شتابند و می گویند: «ای پیامبر خدا! ما یاران تو هستیم.»
آن حضرت بدانان پاسخ می دهد: «دروغ می گویید.»
آنگاه مسیحیان به حضورش شتافته و می گویند: «ما یاران تو هستیم.»
به آنان نیز می گوید: «شما نیز دروغ می گویید. یاران راستین من، مهاجرین هستند، باقی مانده ی اصحاب حماسه.»
آنگاه مسلمانان به حضورش شرفیاب می گردند در حالی که یهودیان و مسیحیان نیز آنجا هستند و عیسی علیه السلام، امام و خلیفه ی راستین مسلمین (حضرت مهدی علیه السلام) را در میان آنان می نگرد که مسلمانان به امامت او نماز می گذارند.
مسیح نیز با دیدن آن منظره برای اقتدای به امام مسلمین پشت سر آن حضرت قرار می گیرد که امام مهدی علیه السلام می گوید: «ای پیامبر خدا! شما برای ما نماز جماعت بخوانید.»
مسیح پاسخ می دهد: «نه! هرگز! شما باید نماز را برای مردم بخوانید و همگی به
شما اقتدا نمایند، چرا که شما بنده ی شایسته ی خدا و حجت او هستید. خدا از شما خشنود است و من به عنوان وزیر شما مبعوث شده ام و نه امیر.»
آنگاه خلیفه ی مهاجرین، امام مهدی علیه السلام نماز می خواند و همگی از جمله حضرت مسیح علیه السلام بدان حضرت اقتدا می کنند.
4- و نیز «نعیم بن حماد» روایت دیگری را می آورد و آن را از «حذیفه» و او نیز از پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله و سلم نقل می کند، اما متأسفانه باز هم با الفاظ و واژه های روایت بازی می کند، اینگونه:
«فیهبط عیسی فیرحب به الناس و یفرحون بنزوله لتصدیق حدیث رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم ثم یقول للمؤذن: «أقم الصلاه!»
ثم یقول الناس: «صل بنا.»
فیقول: «انطلقوا الی امامکم فلیصل بکم فانه نعم الامام.»
فیصلی بهم امامهم فیصلی معهم عیسی.» [۵] .
یعنی: سپس عیسی علیه السلام فرود می آید و مردم به او خوش آمد می گویند و از آمدنش که تصدیق حدیث پیامبر و پیشگویی اوست، شادمان می گردند سپس به مؤذن دستور می دهد که: «اذان بگو تا نماز برپا گردد.»
آنگاه مردم از او می خواهند به عنوان امام برای مردم نماز بخواند که می گوید: «هان! ای مردم! شما بسوی امام خویش بروید تا او برای شما به عنوان امام نماز بخواند چرا که خوب امام و شایسته پیشوایی است.»
آنجاست که امام مردم، نماز می خواند و همگی از جمله حضرت عیسی علیه السلام به او اقتدا می کنند و به امامت او (حضرت مهدی علیه السلام) نماز می گذارند.
آری! خواننده ی عزیز! به این روایت بنگر تا روشن شود که این گروه، چگونه به روایات یامبر صلی الله علیه و اله و سلم بازی می کنند و بجای تصریح به نام مبارک حضرت مهدی علیه السلام گاهی از او به «امامکم» تعبیر می کنند و گاه به «خلیفتهم» و در برخی کتابهایشان نیز به
«أمیرهم».
اما در همین حال، برخی از علمای اهل سنت و از انسانهایی که تعصبات و جهت گیریها و هواهای دلشان بر قلمشان چیره نشده است، همین روایت و نظیر آن را بدون خرابکاری و دستکاری و قلب حقایق، روایت می کنند که برای نمونه برخی از روایات در این مورد را می آوریم:
1- از ابوسعید خدری آورده اند که: پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله و سلم فرمود:
«منا الذی یصلی ابن مریم، خلفه.» [۶] .
یعنی: از خاندان ماست آن کسی که عیسی بن مریم به امامت او نماز می گذارد.
2- از حذیفه آورده اند که: پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله و سلم فرمود: «… یلتفت المهدی و قد نزل عیسی بن مریم… فیقول المهدی: «تقدم وصل بالناس.»
فیقول عیسی بن مریم: «انما أقیمت الصلاه لک.»
فیصلی عیسی خلف رجل من ولدی، فاذا صلیت قام عیسی حتی جلس فی المقام فیبایعه.» [۷] .
یعنی: حضرت مهدی علیه السلام متوجه می شود که عیسی علیه السلام از آسمان فرود آمه است به همین جهت به او می گوید: «شما پیش بایستید و برای مردم نماز بخوانید.»
عیسی علیه السلام پاسخ می دهد: «نماز، تنها، بوسیله و به امامت شما، برپا می گردد.»
و خود آن پیامبر بزرگ به امام مهدی علیه السلام اقتدا می کند و نماز می خواند و آنگاه با آن حضرت بیعت می نماید.
3- از ابن عباس آورده اند که پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله و سلم فرمود:
«و الذی بعثنی بالحق بشیرا لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله ذلک الیوم
حتی یخرج فیه ولدی المهدی فینزل عیسی بن مریم فیصلی خلفه.» [۸] .
یعنی: بخدایی که مرا به حق و مژده رسان برانگیخت اگر از دنیا تنها یک روز باقی بماند، خداوند آن روز را طولانی می سازد تا در آن روز فرزندم مهدی ظهور نماید و عیسی بن مریم از آسمان فرود می آید و به امامت او نماز می گذارد.
4- از امیرمؤمنان علیه السلام در داستان «دجال» فرمود:
«… و یدخل المهدی علیه السلام بیت المقدس و یصلی بالناس اماما، فاذا کان یوم الجمعه و قد أقیمت الصلاه، نزل عیسی بن مریم علیه السلام بثوبین مشرقین، أحمر، کأنما یقطر من رأسه المهدی عیسی، فیقول لعیسی: «یابن البتول! صل بالناس.»
فیقول: «لک أقیمت الصلاه.»
فیتقدم المهدی علیه السلام فیصلی بالناس و یصلی عیسی خلفه و یبایعه….» [۹] .
یعنی: مهدی وارد بیت المقدس می گردد و به عنوان امام با مردم نماز می گذارد. آنگاه روز جمعه فرا می رسد و نماز برپا می شود و عیسی علیه السلام در حالی که دو پیراهن درخشنده بر تن دارد با چهره ای گندمگون و آراسته، با موهای شانه کرده و منظم و قیافه ای درخشان که شبیه ترین انسانها به پدرتان ابرهیم خلیل است، از آسمانها فرود می آید.
حضرت مهدی علیه السلام او را می نگرد و به او می گوید: «هان ای فرزند بتول! بیا و به امامت، بر ما نماز بگذار.»
عیسی پاسخ می دهد: «نماز به امامت تو برپا می گردد.»
و آنگاه مهدی علیه السلام پیش می آید و با مردم نماز می گذارد و حضرت عیسی به امامت او نماز می خواند و با او بیعت می نماید.
________________________________________
[۱] صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۵۸، باب نزول «عیسی بن مریم» و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۱، ص ۵۱۹ از منابع متعدد.
[۲] صحیح مسلم، کتاب الایمان، ج ۲، ص ۵۰۰، باب «نزول عیسی بن مریم».
[۳] مسند احمد، ج ۲، ص ۳۳۶، چاپ مصر، نور الابصار شبلنجی، ص ۱۷۰ و عقدالدرر ص ۲۲۹.
[۴] الملاحم و الفتن، ابن طاووس، باب ۱۸۷، ص ۸۳ و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۱، ص ۵۲۷.
[۵] الملاحم و الفتن، ابن طاووس، باب ۱۸۷ و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۱، ص ۳۲۱.
[۶] عقدالدرر، باب ۱۰، ص ۲۳۰ و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۱، ص ۵۳۵ از منابع متعدد اهل سنت.
[۷] عقدالدرر، باب ۱۰، ص ۲۳۰ و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۱، ص ۵۳۷ از منابع متعدد اهل سنت.
[۸] فرائد السمطین، ج ۲، ص ۳۱۲ و بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۱.
[۹] عقدالدرر، ص ۲۷۴، باب ۱۲ و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۳، ص ۱۲۲.