فلسفه‎ی تلخى‎‎ها و ناگوارى‎‏های زندگی ما!

مصائب و مشکلاتی که در زندگی با آن ها مواجه می شویم  به طور کلّی بر چند گونه اند:
۱ـ مصائبی که نتیجه ی وضعی عملکرد خودمان می باشد: چنانکه خداوند در مورد منافقین می فرماید: «فَکَیْفَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَهٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدیهِمْ ثُمَّ جاؤُک…» (سوره نساء، آیه ۶۲) در اینجا به گناه فرد فرد آنها نظر دارد.
 ۲ـ مصائبی که از ناحیه دیگران بر ما تحمیل می شود: در آیه ۴۱ سوره «روم» مى خوانیم: «ظَهَرَ الْفِسادُ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِى النَّاسِ لِیُذِیْقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ»؛ (فساد در خشکى و دریا به خاطر اعمال مردم، آشکار شد، تا نتیجه بعضى از اعمالى را که انجام داده اند به آنها بچشاند، شاید باز گردند.) منظور از جمله «بِمَا کَسَبَت اَیدِی النَّاس…» همان مصائب و مشکلات است و واژه «الناس» جنبه جمعی و فراگیر آن را می رساند.
۳- امتحانات الهی و غرض از امتحان نیز نمی باشد مگر شکوفا ساختن استعدادهای الهی ما: آزمایش یکی از سنتهای خداوند در مورد انسانهاست، چنانکه خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرین»؛ (قطعاً همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مال ها و جان ها و میوه ها، آزمایش مى کنیم؛ و بشارت ده به استقامت کنندگان)(سوره بقره، آیه ۱۵۵)
بسیارى از حوادث تلخ به خاطر عدم دقت و مدیریّت خود ماست. اگر در داد و ستدها، اسناد تجارى را محکم تنظیم نکردیم و ضامن و وثیقه از طلبکار نگرفتیم و او مال ما را نداد، مقصّر خود ما هستیم. 
اگر روى حوض آب نرده نگذاشتیم و کودک در آن افتاد و غرق شد، مقصّر خود ما هستیم. 
اگر مراعات بهداشت، قوانین رانندگى و آداب اجتماعى را نکردیم و گرفتار امراض و تصادفات و تحقیرها شدیم، مقصّر خود ما هستیم. 
پس باید توجه داشت که هر مشکل و ناراحتی که در دنیا عارض انسان می شود، چه خود باعث آن باشد و چه خود نقشی در آن نداشته باشد، در هر حال عکس العمل صحیح انسان را می طلبد و عکس العمل صحیح را دین (عقل و نقل ) مشخص می کند. لذا در مواجهه با هر مشکل و درد و رنج و ناراحتی بلافاصله باید دید وظیفه ی دینی ما در مقابل آن چیست؟
جهان بینی دینی دنیا و رنج هایش را بد نمی داند، بلکه به عکس رنج ها را عاملی برای تحّرک بشمار می آورد; (سوره نساء، آیه ۱۰۴) زیرا رنج ها وابستگی انسان را به دنیا کم می کنند و او را به راه می اندازند. این ذات دنیاست که با تغییر احوال و فصول و مرگ حتمی، به انسان آگاهی می دهد که اینجا جای ماندن و قرار نیست.
حوادث تلخ، تنظیم کننده روحیّات مردم
پیامبر اکرم (‏صلى الله علیه و آله و سلم) فرمودند: اگر براى انسان سه چیز: مرض، مرگ و فقر نبود، غرور انسان شکسته نمى‏ شد و انسان در مقابل هیچ چیز سر فرو نمى‏ آورد: «لولا ثلاثه فى ابن آدم ما طَأطأ رأسه شى‏ء المرض و الموت و الفقر» (بحار، ج ‏۶، ص‏ ۱۱۸)
کلام آخر
مؤمن واقعی چون تسلیم رضای الهی است هنگام گرفتاری هم شاد است چون آن را هدیه الهی می داند و مؤمنان واقعی آرامش روحی و روانی واقعی دارند، چرا که می دانند و یقین دارند که خدای متعال خیر حقیقی بنده اش را می خواهد نه خیری را که ما آن را خیر توهّم کرده ایم: «… عَسى‏ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ عَسى‏ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون؛ چه بسا چیزى را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است؛ و چه بسا چیزى را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است؛ در حالی که خدا مى ‏داند، و شما نمى ‏دانید» (البقره:۲۱۶)
اگر کسی وظایف خود را انجام داد، این نوع بلا از برای ارتقای درجه ی او و از لطف های خداست. چنین فردی در زندگی شخصی اش هم موفق است چرا که این نگاه داشتن به زندگی کردن، راحت زندگی کردن است … این افراد با این شکل نگریستن به مسایل و دنیا و مشکلات آن، در حقیقت کلید حل گرفتاری ها را کشف کرده اند …
و چه زیبا عزیزی روی دیوار اتاقش در کنار پوسترهای معنادار تابلوی  شعری را قرار داده بود که روی آن شعری زیبا نوشته شده بود، شعری که بدنیست من و شما هم یک بار این شعر را با هم بخوانیم و در معنای آن چند لحظه ای دقیق شویم:
عاقل به کنار جوی پی پل می گشت
دیوانه پابرهنه از رود گذشـت
و حتما می دانید که رود از جوی بسیار بزرگ تر است! 
منابع:تمام سختی های زندگی بی حکمت نیست !؛ سایت پرسمان
تاثیر سختی ها در رشد و تکامل انسان ؛ سایت آفتاب، ۵ فروردین ۱۳۸۶
از کجا بدونیم سختی ها و گرفتاری های ما در زندگی در اثر گناهان یا امتحان است؟؛ سایت پرسمان
راه مقابله با سختی های زندگی: “زیاد سخت نگیر!”؛ سایت آکا ایران به نقل از مجله موفقیت
مصائب و مشکلات در زندگی؛ پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی، نوشته حجت الاسلام محمّد عباسی سراب