مامیران

اسم من مامیران است . به من میرمیران – مرمیران و مامیرون هم گفته اند. در کتاب های قدیمی عروق الصفر – بقله الخطایف – شجره الخطایف – کلیدونیون – خالدونیون – کالیدونیون – عروق الصباقین – حشیه الصفراء و عروق الزعفران ذکر کرده اند. زادگاه اولیه من خراسان و هند است .
نوع خراسانی من تیره رنگ می باشد. با اینکه من از خانواده خشخاش و زردچوبه از خانواده زنجبیل است ، معذلک عده ای مرا برادر زردچوبه می دانند. گل و کاسه گل من زرد رنگ است . اگر خراشی به پوست شاخه های من وارد شود شیرابه ای نارنجی رنگ با طعم سوزنده و تلخ خارج می شود که مسهلی بسیار قوی است . انساج گیاه من دارای ترکیبات متعدد دارویی است . عصاره مرا جهت از بین بردن زگیل به کار می برند، و سابقا برای از بین بردن تومورهای سرطانی تجویز می شد، و چنانچه آنرا در اطراف غدد سرطانی تزریق نمایند، اثری عالی دارد، شیرابه ی من ضد خنازیر، مقوی کبد، قی آور و مسهل قوی است . ریشه ی من که خیلی مؤثر می باشد دارای چندین عامل دارویی است و در صنعت داروسازی ، بسیاری از داروهای اختصاصی چشم را از ترکیبات من می گیرند. سابقا سرمه ی من جهت معالجه ناخنه ی چشم به کار می رفت (ناخنه یا ناخنک بیماری چشمی است و عبارت است از پیدا شدن غشایی مثلثی شکل از نسج ملتحمه که در گوشه چشم پدیدار می شود و به طرف قرنیه پیش می رود و دید چشم را مانع می شود. معالجه این عارضه فعلا با عمل جراحی انجام می گیرد و سابقا چنانچه گفته شد به وسیله ی مامیران درمان می گردید) من ضد عفونی کننده ی جلدی و تاول آور می باشم . مالیدن من با عسل یا سرکه جهت پاک کردن سفیدک – کک و مک – برص و پاک کردن لکه های جلدی به کار می رود. مقدار خوراک من ۵/۲ گرم می باشد.
پس از معرفی مامیران یکی از پزشکان به نویسنده ی زبان خوراکیها اطلاع داد که با تزریق نوع خراسانی مامیران در اطراف تومور سرطانی نتیجه ای امیدبخش گرفته است .