امام باقر(علیه السلام):
به خدا سوگند، هیچ بنده ای از شیعیان ما نخوابد، مگر اینکه خداوند عزوجل روح او را به آسمان بالا برد و آن را برکت دهد. پس، اگر اجلش رسیده باشد، آن را درگنجینه های رحمت خود و در باغ های بهشت و در سایه عرش خویش قرار می دهد و اگر اجلش بعداً باشد، آن را به همراه دسته ای از فرشتگان امین خود می فرستد تا به کالبدی که از آن بیرون آمده است برگردانند و در آن آرام گیرد.میزان الحکمه، ص۶۵۵۳،ح۲۰۹۲۸
رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم):
به علی(علیه السلام): ای علی، ارواح شیعیان تو چه در هنگام خواب و چه موقع مرگ به آسمان بالا می روند و همان گونه که مردم به هلال ماه می نگرند، فرشتگان از شوق به آنها و مشاهده منزلتشان نزد خدای عزوجل، به ایشان می نگرد. میزان الحکمه، ص۶۵۵۳،ح۲۰۹۲۹
امام صادق(علیه السلام):
هر گاه به بسترت رفتی بیندیش که در آن روز چه غذایی روانه شکم خود کرده ای و چه به دست آورده ای و به یاد آر که خواهی مُرد و معادی در پیش داری.میزان الحکمه، ص۶۵۵۵،ح۲۰۹۳۷
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم):
هر کس وقتی به بستر خود می رود سوره«قل هو الله احد» را بخواند، خداوند گناه پنجاه سال او را بیامرزد. میزان الحکمه، ص۶۵۵۷،ح۲۰۹۳۸
امام علی(علیه السلام):
هر کس وقتی به بسترش می رود سوره«قل هو الله احد» را بخواند، خداوند عزوجل پنجاه هزار فرشته بر او بگمارد تا درآن شب از وی پاسداری کنند.میزان الحکمه، ص۶۵۵۷،ح۲۰۹۳۹
امام علی(علیه السلام): خوابیدن چهار صورت دارد: پیامبران(علیهم السلام): به پشت دراز می کشند و می خوابند، اما چشمانشان بیدار و منتظر وحی خدای عزوجل است. مؤمن به دست راست و رو به قبله می خوابد. شاهان و شاهزادگان به دست چپ می خوابند تا غذایی را که می خورند به هضم رسانند و ابلیس و برادران او و هر دیوانه و آفت زده ای دمر می خوابند. میزان الحکمه، ص۶۵۵۷،ح۲۰۹۴۳
امیر المؤمنین حضرت علی(علیه السلام): ـ خوابیدن با معرفت و شناخت (امامت) بهتر است از نماز خواندن با شک(درامامت) ـ چه بد دشمنی است خواب ، عمر کوتاه را فانی می کند و پاداش زیاد را از بین می برد. جلوه های حکمت، ص۵۹۶،ح۱و۳
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): چشمانم به خواب می رود، ولی قلبم را خواب فرا نمی گیرد.
امام صادق(علیه السلام): €¦و در خوابیدنت چنین نیّت کن که کار فرشتگان(موکّل) را سبک کنی و نفست را از شهوات باز داری €¦بدان که خواب برادر مرگ است . خواب را دلیلی بر مرگ بدان ، مرگی که بیداری ندارد و راه بازگشتی از آن نیست تا خیر و صلاحی که از تو فوت شده به انجام رسانی. €¦چنانچه بنده بکوشد تا از سخن گفتن خودداری کند، چگونه می تواند از شنیدن نیز خودداری کند، مگر به آنچه که او را از شنیدن مانع شود و خواب وسیله ای است که در این راه می توان از آن بهره جست. €¦در خواب بسیار آفت و ضررهایی است، بسیاری خواب از بسیاری نوشیدن است و بسیاری نوشیدن از پرخوری است و این دو نفس را سنگین می کنند و قلب را از تفکر و خشوع و فرمان برداری از حق تعالی باز می دارند. هیچ گاه از طلب غفران در سحرها غافل مباش، چرا که بندگان قانت را در سحرها شوقی دیگر است. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب چهل وچهارم، ص۱۲۹و۱۳۰
امام صادق(علیه السلام): خواب مایه آسایش تن است و سخن مایه آسایش روح و سکوت مایه آسایش خرد. میزان الحکمه، ص۶۵۴۹،ح۲۰۹۰۷
امام هادی(علیه السلام): شب زنده داری، خواب را لذّت بخش تر می کند. میزان الحکمه، ص۶۵۴۹،ح۲۰۹۰۹
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): خواب برادر مرگ است و بهشتیان نمی میرند. میزان الحکمه، ص۶۵۴۹،ح۲۰۹۱۳
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): از پرخوابی بپرهیزید، زیرا پرخوابی صاحب خود را در روز قیامت تهیدست می گذارد. میزان الحکمه، ص۶۵۵۱،ح۲۰۹۱۴
امام صادق(علیه السلام): در سفارش خود به عبدالله بن جندب: ای پسر جندب، شب کم بخواب و روزکم سخن بگو زیرا در بدن آدمی عضوی کم سپاس تر از چشم و زبان نیست. میزان الحکمه، ص۶۵۵۱،ح۲۰۹۱۶
امام باقر(علیه السلام): حضرت موسی(علیه السلام) (به خدا) عرض کردند: کدام بنده ات نزد تو منفورتر است؟ فرمودند: مردار شب و بیکاره روز. میزان الحکمه، ص۶۵۵۱،ح۲۰۹۱۷
امام کاظم(علیه السلام): ـ چشمانت را به پرخوابی عادت مده، زیرا چشم ها ناسپاس ترین عضو بدن هستند. ـ خداوند عزوجل، از بنده پرخواب و بیکار نفرت دارد. میزان الحکمه، ص۶۵۵۱،ح۲۰۹۱۹و۲۰۹۲۰
امام صادق(علیه السلام): ـ خداوند عزوجل، از پرخوابی و بیکاری زیاد نفرت دارد. ـ پرخوابی، باعث از بین رفتن دین و دنیاست. میزان الحکمه، ص۶۵۵۱،ح۲۰۹۲۱و۲۰۹۲۲
امام علی(علیه السلام): بد طلبکاری است خواب، عمرکوتاه را به باد فنا می دهد و اجر و پاداش فراوانی را از کف انسان می برد. میزان الحکمه، ص۶۵۵۱،ح۲۰۹۲۴
امام صادق(علیه السلام): صاحب عزلت، در دژ محکم خداوند تعالی پناه جسته و در حفاظت اوست. پس خوشا به حال کسیکه در خفا و آشکار با او باشد. عزلت را نیاز به ده خصلت است: شناختن حق و باطل، عشق به فقر، برگزیدن سختی و شدت، زهد، خلوت گزیدن و در عواقب امور اندیشیدن ، کوتاهی خویش در عبادت دیدن در عین حال که تمام توان خود را در عبادت به کار بندد، دوری از خودپسندی، بسیاری ذکر خداوند که غفلت در آن نباشد، چرا که غفلت دام شیطان است و اساس هر بلا و سبب هر دوری و خانه را از زوایدی که انسان را به خودش مشغول دارد تهی کردن. €¦ مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب بیست وچهارم، ص۸۳
امام صادق(علیه السلام): ربوبیّت،کنه عبودیّت است. پس آنچه که در عبودیّت یافت نشود، در ربوبیّت یافت شود و آنچه را که از ربوبیّت نشناسی ، در عبودیّت به دست آید. €¦و تفسیر عبودیّت ، گذشتن از چیزهایی است که موجب می شود که نفس از خواست و هوایش منع شود و بر آنچه که خوش ندارد مجبورگردد. و کلید آن، ترک آسایش و میل به گوشه گیری و عزلت است و راهی است برای اظهار نیاز به درگاه خدای متعال. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب صدم، ص۲۹۹
نبی اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم): گوشه گیری عبادت است. میزان الحکمه، ص۳۷۴۹،ح۱۲۸۸۴
مولای متقیان علی(علیه السلام): ـ گوشه گیری ، برترین خصلت زیرکان است. ـ کناره گیری از دنیا پرستان، مجمع هرگونه صلاح و پاکی است. ـ پیوستن به خدا، در بریدن از مردم است. ـ تنهایی، آسایش عبادت پیشگان است. میزان الحکمه،ص۳۷۴۹،ح۱۲۸۸۵تا۱۲۸۸۸
لقمان(علیه السلام): لقمان زیاد با خودش تنها می نشست و خواجه اش بر او می گذشت و می گفت: ای لقمان! تو زیاد تنها می نشینی، میان مردم برو و با آنها دمخور شو. لقمان می گفت: تنهایی زیاد اندیشه را فهیم تر می کند و اندیشه طولانی راهنمایی به سوی بهشت است. میزان الحکمه، ص۳۷۴۹،ح۱۲۸۹۰
امام کاظم(علیه السلام): به هشام بن حکم فرمودند: صبر بر تنهایی نشانه توانایی خرد است، هرکه از معرفت خدایی برخوردار شود، از اهل دنیا و دنیا خواهان کناره گیرد و به آنچه نزد خداست روی آورد و خداوند مونس خلوت او باشد و یار تنهایی اش و بی نیاز کننده نیازش و مایه عزت و قدرت او بی آنکه از ایل و تباری برخوردار باشد. میزان الحکمه، ص۳۷۴۹،ح۱۲۸۹۱
امام علی(علیه السلام): در خلوت کردن برای عبادت خدا، گنجینه های پرسودی است. میزان الحکمه، ص۳۷۴۹،ح۱۲۸۹۲
امام صادق(علیه السلام): به امام صادق(علیه السلام) عرض شد: در عقیق(وادیی نزدیک مدینه) خلوت گزیده ای و به سوی تنهایی شتافته ای. حضرت فرمودند: اگر حلاوت تنهایی را می چشیدی از خودت هم می گریختی. آنگاه فرمودند: کمترین فایده ای که بنده از تنهایی می یابد، آسوده شدن از مدارا با مردم است. میزان الحکمه، ص۳۷۵۱،ح۱۲۸۹۳
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): گوشه گیری ، موجب سالم ماندن است. میزان الحکمه، ص۳۷۵۱،ح۱۲۸۹۷
مولای متقیان علی (علیه السلام): ـ خلوت گزینی، شیوه صالحان است. ـ سالم ماندن ، در تنها بودن است. ـ سالم ماندن دین(آدمی)، درکناره گیری از مردم است. ـ هرکه کناره گیری کرد، ورعش سالم ماند. ـ هرکه از مردم کناره گرفت، از شرّشان سالم ماند. ـ مداومت بر تنهایی، سلامت بیشتر در پی دارد تا آمیزش با مردم. میزان الحکمه، ص۳۷۵۱،ح۱۲۸۹۵وح۱۲۸۹۸تا۱۲۹۰۲
مولای متقیان علی (علیه السلام): هرکه خدا را شناخت تنهایی گزید، هرکه مردم را شناخت عزلت اختیارکرد. میزان الحکمه، ص۳۷۵۳،ح۱۲۹۱۰
امام صادق(علیه السلام): از امام صادق(علیه السلام) درباره علت گوشه نشینی اش سؤال شد، فرمودند: زمانه فاسد شده و برادران تغییرکرده اند، بنابراین ، آرامش دل را در تنهایی یافتم. میزان الحکمه، ص۳۷۵۳،ح۱۲۹۱۱
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): مؤمنی که با مردم می آمیزد و بر آزار و اذیّت آنا ن صبر می کند، برتر از مؤمنی است که با مردم نمی آمیزد و آزار و اذیّت آنان را تحمّل نمی کند. میزان الحکمه، ص۳۷۵۳،ح۱۲۹۱۳
پیامبرخدا(صلی الله علیه وآله وسلم): به عثمان بن مظعون فرمودند: ای عثمان! خدای تبارک و تعالی رهبانیت را بر ما مقرر نفرموده است، بلکه رهبانیّت امّت من جهاد کردن در راه خداست. میزان الحکمه، ص۲۱۴۳،ح۷۴۷۰
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): چون عثمان بن مظعون به رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) عرض کرد: به ما اجازه رهبانیّت بده، پیامبر فرمودند: رهبانیّت امّت من نشستن در مساجد به انتظار نماز است. میزان الحکمه، ص۲۱۴۳،ح۷۴۷۱ امام علی (علیه السلام): درباره آیه «بگو: آیا شما را از زیانکارترین افراد خبر دهیم ، آنها که تلاششان در زندگی دنیا تباه شد»، فرمودند: آنها راهبان هستند که خودرادرغارهامحبوس می کنند. میزان الحکمه، ص۲۱۴۳،ح۷۴۷۴
امام صادق(علیه السلام): خموشی، شیوه اهل تحقیق است و سرلوحه عمل کسانی است که به حال گذشتگان نگریسته و به تحوّل و تغییر روزگار پی برده اند، که به تحقیق ، این تتبّع اساس سکوت و خموشی است . رضایت خداوند در خموشی نهفته و مایه سبک شدن حساب و مصون ماندن از خطاها و لغزش هاست. خداوند، خموشی را پوشش نادانی جاهلان و عالمان را بدان آراسته است. خاموشی، وسیله دوری جستن از هوا و هوس است و سبب ریاضت نفس، شیرینی عبادت، زدودن قساوت قلب، موجب عفاف، جوانمردی و زیرکی است. پس زبان خود را از باز شدن به سخنانی که مجبور به گفتن آنها نیستی، به ویژه زمانی که شنونده شایسته ای که برای خداوند و در راه خدا با او سخن گویی، بازدار€¦ علت هلاکت و نجات مردمان ، در سخن گفتن و خاموشی است. پس خوشا به حال کسیکه معرفت سخن نیک و بد و دانش خاموشی و فواید آن، روزی اش شده باشد که این، از اخلاق انبیاء و شعار اصفیاست.کسیکه ارزش و قدرکلام را بداند و به پیامدها و کاستی های آن پی برد، خاموشی برگزیند و آن کسیکه از فواید خاموشی آگاه گشته و بر خزاین گرانبهایش دست یافت ، هم سخن و هم خاموشی او عبادت است و بر این عبادت وی ، جز خدای ملک جبّار آگاهی نیابد. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب بیست وهفتم ، ص۸۹
امام صادق(علیه السلام): مؤمن را راحتی و آسایش حقیقی نباشد جز در لقای خداوند متعال، ولی آسایش دنیا در چهار چیز است: خاموشی و سکوت که بوسیله آن حال قلب و نفس خویش و آنچه را که میان تو و خالق خویش می گذرد، بشناسی ، عزلتی که بدان وسیله از آفات ظاهری و باطنی زمان نجات بیابی، گرسنگی ای که شهوات و وسواس را به واسطه اش بمیرانی و شب بیداری ای که قلبت را بدان نورانی کنی و طبعت را صفا و روحت را پالایش دهی. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب بیست وهشتم ، ص۹۱
امام علی (علیه السلام): خاموشی نشانه هوشمندی و میوه خرد است. میزان الحکمه، ص۳۱۷۱،ح۱۰۸۰۳
امام صادق(علیه السلام): کسانی که پیش از شما بودند خاموشی را می آموختند و شما سخن گفتن را فرا می گیرید هرگاه یکی از آنان می خواست عبادت پیشه کند ده سال پیش از آن تمرین خاموشی می کرد، اگر به خوبی از عهده این کار بر می آمد و تحمّل آن را داشت عابد می شد و گرنه می گفت: من لایق ا ین کار نیستم. میزان الحکمه، ص۳۱۷۱،ح۱۰۸۰۴ پیامبرخدا(صلی الله علیه وآله وسلم): در اندرز به ابوذر فرمودند: چهار چیز است که جز مؤمن به آنها دست نمی یابد: خاموشی که گام نخست عبادت است. میزان الحکمه، ص۳۱۷۱،ح۱۰۸۰۵
امام علی(علیه السلام): در توصیف مؤمن می فرمایند: خاموشیش بسیار است و اوقاتش پر(پیوسته درکار و اندیشه خدا و آخرت است). میزان الحکمه، ص۳۱۷۱،ح۱۰۸۰۸
امام رضا(علیه السلام): خاموشی یکی از درهای حکمت است ، خاموشی محبت می آورد، خاموشی راهنمای آدمی به هر خیر و خوبی است. میزان الحکمه، ص۳۱۷۱،ح۱۰۸۱۰
امام علی(علیه السلام): خاموشی، حکمت در پی دارد و سکوت، سلامت. میزان الحکمه، ص۳۱۷۳،ح۱۰۸۱۴
امام علی(علیه السلام): خاموشی ، مرغزار اندیشه است. میزان الحکمه، ص۳۱۷۳،ح۱۰۸۲۳
امام علی(علیه السلام): ملازم خاموشی باش، تا اندیشه ات روشنایی گیرد. میزان الحکمه، ص۳۱۷۳،ح۱۰۸۲۴
امام علی(علیه السلام): بر خاموشیت بیفزای تا اندیشه ات فزونی گیرد و دلت نورانی شود و مردم از دست تو به سلامت مانند. میزان الحکمه، ص۳۱۷۳،ح۱۰۸۲۵
امام کاظم(علیه السلام): راهنمای خردمند اندیشیدن است و راهنمای اندیشیدن خاموشی. میزان الحکمه، ص۳۱۷۳،ح۱۰۸۲۸
امام علی(علیه السلام): ـ پاکی انسان در گرو زندانی کردن زبان است. ـ هیچ چیز به اندازه زبان سزاوار زندان طولانی مدت نیست. ـ پیش از آنکه زبانت تو را به زندان طولانی و هلاکت درافکند، او را زندانی کن ، زیرا هیچ چیز به اندازه زبانی که از جاده صواب منحرف می شود و به جواب دادن می شتابد ، سزاوار زندان دراز مدت نیست. ـ هرکه زبانش را زندانی کند، از پشیمانی ایمن ماند. میزان الحکمه، ص۵۳۱۹،ح۱۸۲۱۶تا۱۸۲۱۹
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): هیچ بنده ای حقیقت ایمان را نشناسد، تا آنگاه که زبانش را درکام کشد. میزان الحکمه، ص۵۳۱۹،ح۱۸۲۲۰
امام علی(علیه السلام): ـ آدمی باید زبانش را نگه دارد، زیرا این زبان در برابر صاحبش سرکش است. به خدا سوگند هیچ بنده ای را نمی بینم که تقوایش او را سود دهد، مگر آنگاه که زبانش را درکام کشد. ـ زبانت را نگه دار و گفتارت را بشمار، تا سخنانت در جز خیر و خوبی کاستی گیرد. میزان الحکمه، ص۵۳۱۹،ح۱۸۲۲۱و۱۸۲۲۲
امام صادق(علیه السلام): €¦و زبان، ترجمان و رازدار د ل است که هر چه بر آن خطورکند، عیان سازد و هم به وسیله اوست که رازها بر ملا شود و بر اساس زبان و گفته های آن، خلایق در قیامت بازخواست می شوند. کلامی که نه برای خدا و رضای او باشد، چونان شراب(که انسان را مست می کند و خرد او را می رباید) دل و خرد را مست می کند. هیچ عضوی چون زبان شایسته زندانی شدن نیست. €¦اما آرامش و خموشی صفتی زیبا و بلند مرتبه است که موهبت خدا به مردمی است که در زمین می زیند و رازداران اویند. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب چهل وششم ، ص۱۳۵و۱۳۶
امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام): ـ خاموشی بسیار، موجب حشمت و عظمت بیشتر است. ـ سکوت نور است. ـ هیچ نگهبانی، نگهدارنده تر از سکوت نیست. ـ هر سکوتی که در آن اندیشه و تفکر نباشد، سهو است. ـ نوجوانان را به بحث و جدال، میانسالان را به فکر و اندیشه و پیران را به سکوت و خاموشی فرمان دهید. جلوه های حکمت، ص۳۵۶و۳۵۷،ح۲،۸،۹،۱۱و۱۳
امام صادق(علیه السلام): کم خوری در تمام حالات و در نزد همه اقوام پسندیده است. زیرا در کم خوری مصلحتی است ظاهر و باطن را. خوردنی های پسندیده چهار چیز می باشد:۱ـ به قدر ضرورت(و حفظ جان) باشد.۲ـ برای توان گرفتن باشد.۳ـ برای فتوح باشد.۴ـ برای قوت باشد. خوردن به قدر ضرورت، از آن برگزیدگان است و خوردن برای توان گرفتن، ویژه پرهیزکاران است و فتوح(آنچه از حلال رسد و صاحبش را راضی کند) از آن متوکّلان باشد و نان خورشی که حرام بودن آن محرز نباشد، یعنی قوت، از آن مؤمنان است. هیچ چیزی چون پرخوری به قلب مؤمن ضرر نرساند، چه این عمل ، موجب دو چیز است: قساوت قلب و برانگیخته شدن شهوت. گرسنگی نان خورش مؤمنان، غذای روح طعام قلب و مایه سلامتی بدن است. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب چهل ویکم ، ص۱۲۱
امام صادق(علیه السلام): €¦هیچ حجابی میان خداوند و بنده اش تاریک تر و وحشتناک تر از نفس و هواپرستی نیست و برای کشتن و از ریشه کندن آن دو، هیچ سلاحی برنده تر از اظهار نیاز به خدای سبحان، خشوع ، گرسنگی و تشنگی روز و بیداری شب نیست. پس اگر در این حال بمیرد، شهید باشد و اگر زنده بماند و در این راه پایداری کند، عملش او را به رضوان اکبر رساند. مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، باب هشتادم ، ص۲۴۳
امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام): ـ خوراکت را کم کن ، بیماریت کم می شود، سخنت را کوتاه کن، از نکوهش ایمن باش. ـ کم خوردن از پاک دامنی و زیاد خوردن از اسراف است. ـ مانند زنبور عسل باش وقتی می خورد، چیز پاکیزه می خورد و هنگامی که می نهد چیز پاکیزه (یعنی شهد و عسل) می نهد، وقتی بر چوبی می نشیند، آن را(هیچ گاه ) نمی شکند.
ـ کسیکه همّتش فقط در چیزی است که می خورد، قیمتش به اندازه همان چیز است که از او خارج می شود. جلوه های حکمت، ص۵۱و۵۲،ح۶،۸،۱۱و۱۸
نبی اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم): آنکه غذا کم خورد، معده اش سالم ماند و صفای دل یابد و هرکه پرخور باشد معده اش بیمار و قلبش سخت شود. میزان الحکمه، ص۱۵۷،ح۵۷۹ نبی اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم): هرکه زیاد تسبیح و تمجید حق کند و کم خورد و کم نوشد و کم خوابد، فرشتگان مشتاق او شوند. میزان الحکمه، ص۱۵۷،ح۵۸۱
امام علی(علیه السلام): هرگاه خداوند بخواهد بنده خود را اصلاح گرداند سه چیز نصیب او کند:کم گویی،کم خوری وکم خوابی. میزان الحکمه، ص۱۵۷،ح۵۸۲
امام صادق(علیه السلام): برای قلب مؤمن چیزی زیانبارتر از پرخوری نیست. پرخوری موجب دو چیز می شود: سنگدلی و تحریک شهوت. میزان الحکمه،ص۱۵۷،ح۵۸۸ رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): با خوردن و آشامیدن زیاد دلها را نمیرانید، زیرا همان گونه که زراعت بر اثر آب زیاد از بین می رود دلها نیز بر اثر پرخوری می میرند. میزان الحکمه، ص۱۵۷،ح۵۸۹
رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): دل در هنگام خالی بودن معده ، حکمت را می گیرد و هنگام پر بودن معده، آن را به دور می افکند. میزان الحکمه، ص۱۵۹،ح۵۹۲ رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): کسیکه شکم خود را پرکند، به ملکوت آسمانها و زمین وارد نشود. میزان الحکمه، ص۱۵۹،ح۵۹۴
مولای متقیان علی(علیه السلام): هرکه در خوردن اندازه نگه دارد تندرستیش فزونی گیرد و اندیشه اش سالم ماند. میزان الحکمه، ص۱۶۱،ح۶۰۵
مولای متقیان علی(علیه السلام): هرکه زیاد سیر شود، پرخوری او را گرانبارکند و هرکه پرخوری گرانبارش کند، تیزهوشی را از او بگیرد. میزان الحکمه، ص۱۶۱،ح۶۰۹ پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): شکم خود را از غذا سیر نکنید که نور معرفت در دلهای شما می فِسرد. میزان الحکمه، ص۱۶۱،ح۶۱۶
مولای عارفان علی(علیه السلام): سیری شکم پارسایی را نابود می کند. میزان الحکمه، ص۱۶۱،ح۶۱۷
امام سجاد (علیه السلام): کسیکه به خدا می اندیشد و از او می ترسد و برای او کار می کند، باید خود را برگرسنگی تمرین و عـادت دهد، چندان که به سیـری شـود شـور و شوقی نداشته باشد. اسبها را نیز اینچنین برای مسابقه و ربودن جایزه آن ورزیده و لاغر می کنند. میزان الحکمه، ص۱۶۱،ح۶۲۲
رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم): خوشا به حال هرکه اندرون از طعام خالی دارد و گرسنگی بکشد و شکیبایی ورزد. اینان کسانی هستند که در روز قیامت سیر می شوند. میزان الحکمه، ص۱۶۳،ح۶۲۳
امام هادی(علیه السلام): شب زنده داری خواب را دلنشین تر و گرسنگی غذا را لذتبخش تر می کند. میزان الحکمه، ص۱۶۳،ح۶۲۴
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): نور حکمت ، گرسنگی است و دور شدن از خدا، سیری، سیر نباشید که نور معرفت در دلهایتان می فِسُرد. میزان الحکمه، ص۱۶۳،ح۶۲۷
مولای متقیان علی(علیه السلام): هرکه بر ریاضت دادن نفس خود مداومت ورزد، سود برد. میزان الحکمه، ص۲۱۶۹،ح۷۵۲۷
مولای متقیان علی(علیه السلام): این نفس خود را با تقوا، ریاضت و پرورش می دهم تا در روز هراس بزرگ در امان باشد و در لبه لغزشگاهها پا بر جا ماند. میزان الحکمه، ص۲۱۶۹،ح۷۵۳۰
مولای متقیان علی(علیه السلام): شریعت ،ریاضت و پرورش نفس است. میزان الحکمه، ص۲۱۶۹،ح۷۵۳۱
مولای متقیان علی(علیه السلام): مطالعه حکمت و چیره شدن بر عادت، ریاضت را به بار می نشاند. میزان الحکمه، ص۲۱۶۹،ح۷۵۳۲
مولای متقیان علی(علیه السلام): خدمت کردن به نفس در نگهداشتن آن از لذتها و خوشیها و پروراندن آن به دانش ها و حکمت ها و کوشا کردن آن در عبادت ها و طاعت هاست. اینهاست مایه نجات و رستگاری نفس. میزان الحکمه، ص۲۱۶۹،ح۷۵۳۵
امام صادق(علیه السلام): در سفارش های خود به عنوان بصری می فرمایند: و اما آنها که موجب ریاضت و پرورش نفس است: از خوردن چیزی که بدان میل و اشتها نداری بپرهیز که این کار حماقت می آورد و تا گرسنه نشده ای غذا نخور، خوراک حلال بخور و در موقع خوردن نام خدا را بگوی و این حدیث رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) را به یاد آر که : آدمی ظرفی بدتر از شکم خود پر نکند. میزان الحکمه، ص۲۱۷۱،ح۷۵۳۷
امام علی(علیه السلام): چشم های خود را شب ها بیدار نگه دارید و شکم هایتان را لاغر سازید و از تن هایتان بگیرید و به جان هایتان ببخشید. میزان الحکمه، ص۲۱۷۱،ح۷۵۳۹
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم): شکم های خود را گرسنگی دهید و جگرهایتان را تشنگی و بدن هایتان را برهنگی و دل هایتان را پاک کنید، باشد از فرشتگان فراتر روید. میزان الحکمه، ص۲۱۷۱،ح۷۵۴۱
