از منظر دین و عقل آراستن ظاهر امری پسندیده بوده و به آن توصیه شده است، البته در حدی که از اعتدال خارج نشود و به تجمل گرایی، اشرافی گری، مدپرستی، اسراف، تکبر، فساد، خود نمایی افراطی و فخر فروشی تبدیل نشود. برای درمان و اصلاح هر مشکل و رفتار انحرافی و نا به هنجار باید علل ایجاد و گسترش آن را بررسی کرد و متناسب با آن توصیه هایی برای رفع مشکل ارائه داد که ما در ذیل به برخی از عوامل و توصیه هایی در همان زمینه می پردازیم:
۱- تنوع طلبی و نوگرایی: یکی از نیازهای فطری انسان، تنوع طلبی و تجدد گرایی است که در زمینه های گوناگون بروز پیدا می کند که از جمله آن ها تنوع طلبی در نوع لباس، نوع آرایش، نوع پیرایش مو و لوازم و وسائل مورد نیاز و … می باشد. ۲- نیاز به مقبولیت و تأیید اجتماعی ۳- جلب توجه دیگران ۴- زیبایی خواهی ۳- الگو گیری و تقلید ۶- تبلیغ بازرگانی و شرطی کردن ۷- همنوایی با همسالان ۸- جهل ۹- ابزار واقع شدن
توصیه ها
– مسئولان و متصدیان باید این تنوع طلبی را در مسیری درست هدایت کنند.
– هویت ملی، فرهنگی و اسلامی را باید احیاء و ترویج نمود.
– طراحان و کارشناسان باید مدهایی متناسب با هویت ملی و اسلامی را با دقت و ظرافت های مورد نیاز این عرصه، به جامعه عرضه کنند.
– با عواملی که هویت ملت را هدف گرفته باید مبارزه جدی و قاطع به عمل آید.
– زمینه پخش ترویج مدهای نامناسب باید شناسایی و برچیده شود.
– باید ذائقه و سلیقه مردم را به گونه ای تربیت کردکه از مدهای غربی و نا مناسب رو گردان باشند.
– سوابق و چهره های علمی – فرهنگی خودمان را ترویج کنیم تا احساس پوچی و کمبود نکنیم و خود را در همه چیز نیازمند دیگران نبینیم.
– باید حس ارزشمندی را در همه افراد و مخصوصاً جوانان ایجاد کرد.
– والدین و مربیان باید سعی کنند تا عزت نفس، اعتماد به نفس و هویت شخصی را در افراد ایجاد کنند.
– کسب مهارت های فردی و اجتماعی می تواند انسان را از احساس پوچی و در نتیجه چنگ زدن به ریسمان های پوسیده و سست نجات دهد.
– اگر به جوان نقش اجتماعی مناسب ارائه شود، جوان برای ابراز وجود به دنبال راه های نادرست نمی رود.
– در ارائه طرح ها و مدل ها باید روحیه زیبایی دوستی مردم و مخصوصاً جوانان را مورد توجه قرار داد.
– همه مردم و مخصوصاً جوانان به دنبال الگوگیری و تقلید هستند پس باید اوّلاً بصیرت دهی کرد که از تقلید کورکورانه پرهیز کنندو عواقب شوم این نوع تقلید را بفهمند. ثانیاً الگوهای سالم، همراه با تقلید آگاهانه، عاقلانه و منطقی به جامعه ارائه شود.
– همه نهادهای اساسی جامعه اعم از خانواده، مدارس، مراکز فرهنگی، صدا و سیما، تولید کنندگان و …. باید نسبت به این امر مهم احساس وظیفه و انجام وظیفه نمایند.
– هیچ گاه نباید با جوانان برخورد غیر منطقی، احساسی و مقطعی شود بلکه باید ویژگی ها و نیازها و احساسات آنان را شناخت و با آگاهی کامل تصمیم عاقلانه گرفت.
– خانواده ها نباید از اقناع عاطفی جوانانشان غافل شوند زیرا بسیاری از انحراف ها از خلأ عاطفی نشأت می گیرد.
– خانواده و جامعه باید به اندازه کافی به جوان توجه کنند تا او مجبور نشود برای جلب توجه به کارهای نامناسب دست بزند.
عباس آئینه چی – مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه
