مناجات
سیدمهدی شچاعی
ای خدای محمد!
تو گفتی که گنه‌کاران، با شفاعت و استغفار رسول، آمرزیده می‌شوند. ما عقب‌ماندگان از عصر ظهور پیامبر، چه کنیم اگر مصطفای جاودانه تاریخ، برایمان دست استغفار برنیاورد؟!
ای خدای علی!
اگر خلق عالم، علی را می‌شناختند، دوستش می‌داشتند و اگر خلق عالم، علی را دوست می‌داشتند، جهنم آفریده نمی‌شد. حضورمان را در بهشت عشق علی جاودان بدار.
ای خدای فاطمه!
اگر دست آرمان زنان، به گرد گام‌های زهرا می‌رسید، جهان گلستان می‌شد. جهان را گلستان کن!
ای خدای مجتبی!
روح ما را به حلم، زیباترین فضیلت انسان بیارای تا چشمه‌ای از تشیع مجتبوی در ما ظهور کند.
ای خدای حسین!
ائمه معصوم، ابواب رحمت‌اند و کشتی نجات. ما را از بازترین باب و سریع‌ترین کشتی نجات، محروم مساز.
ای خدای سجاد!
چه بزرگی تو که با وجود سجاد، دیگران را نیز بنده می‌شماری، عبادتشان را به‌حساب می‌آوری و بر سرشان سایه خدایی می‌گستری.
ای خدای باقر!
علم نیست آن‌چه در نزد مردمان است. علم، آن است که مظهرش، باقرالعلوم است. ما را سنگریزه‌ای از سلسله جبال علوم باقری عنایت کن!
ای خدای صادق!
ما را چنان تفقهی در دین عنایت کن که سره از ناسره بازشناسیم و تحریف و انحراف و التقاط را از حقیقت محض، تمیز دهیم و شیعه راستین امام صادق باشیم.
ای خدای صابر!
ظرف صبوری و تحملمان را وسعت بخش و جان‌هایمان را برای پذیرش ابتلای خودت سرشار از رضایت و اشتیاق کن.
ای خدای علی‌بن‌موسی‌الرضا!
اماممان بی‌تردید شنوای سلاممان هست. ما را شنوای پاسخ ایشان قرار ده و ارتزاقمان را بر خوان سرشار از برکتش، مستدام و روزافزون کن.
ای خدای جواد!
باران کرامت جوادالائمه شایستگی نمی‌طلبد و بر شوره‌زار گلستان می‌بارد. ما را شناسای این کرامت بی‌نظیر قرار ده.
ای خدای هادی!
آن‌گاه که خورشید هدایت در محاق مظلومیت مستتر می‌شود، برای دریافت انوار ولایت، ما را چشم بصیرت، عنایت کن.
ای خدای حسن‌بن‌علی‌العسکری!
از زمان حضور آخرین امام حاضر، جهان هم‌چنان تاوان بی‌لیاقتی‌اش را پس می‌دهد. به ما لیاقت دیدار فرزند عسکری را عنایت فرما.
ای خدای مهدی!
در جهان کیست که ریزه‌خوار سفره امام نیست. چشمی عنایت کن که ولی‌نعمت خویش را بازشناسیم.
مجله آشنا، شماره ۲۱۲، صفحه ۱
