نامه‌ای دیگر از سوی محبوب دل‌ها

نامه ای دیگر از حضرت مهدی علیه السلام در روز پنجشنبه، ۲۳ ماه ذیحجه به سال ۴۱۲ هجری به «شیخ مفید» رسید که چنین است:
«من عبدالله المرابط فی سبیله الی ملهم الحق و دلیله.»
یعنی: از سوی بنده (برگزیده) خدا همو که مرزبان دین و مقررات الهی است، به سوی کسی که حقیقت به او الهام شده و اینک خود راهنما و دلیل حق و حقیقت است.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام الله علیک الناصر للحق، الداعی اللیه بکلمه الصدق، فانا نحمدالله الیک الذی لا اله الا هو، الهنا و اله آبائنا الأولین و نسأله الصلاه علی سیدنا و مولانا محمد خاتم النبیین و علی أهل بیته الطاهرین.
وبعد!… فقد کنا نظرنا مناجاتک، عصمک الله بالسبب الذی وهبه الله لک من ألیائه و حرسک به من کید أعدائه و شفعنا ذلک.
الأن من مستقر لنا ینصب فی شمراخ من بهماء صرنا الیه آنفا من غمالیل، ألجأنا الیه السباریت من الایمان و یوشک أن یکون هبوطنا الی صحصح، من غیر بعد من الدهر، و لا تطاول من الزمان.
و یأتیک نبأ منا بما یتجدد لنا من حال، فتعرف بذلک ما تعتمده من الزلفه الینا بالأعمال، والله موفقک لذلک برحمته.
فلتکن -حرسک الله بعینه التی لا تنام- أن تقابل لذلک فتنه تبسل نفوس قوم حرثت باطلا لاسترهاب المبطلین یبتهج لدمارها المؤمنون ویحزن لذلک المجرمون.
و آیه حرکتنا من هذه اللوثه حادثه بالحرم المعظم، من رجس منافق مذمم، مستحل للدم المحرم، یعمد بکیده أهل الایمان و لا یبلغ بذلک غرضه من الظلم و العدوان، لأننا من وراء حفظهم بالدعاء الذی لا یحجب عن ملک الأرض و السماء.
فلتطمئن بذلک من أولیائنا القلوب و لیثقوا بالکفایه منه و ان راعتهم بهم الخطوب و العاقبه -بجمیل صنع الله سبحانه- تکون حمیده لهم ما اجتنبوا المنهی عنه من الذنوب.
و نحن نعهد الیک -أیها الولی المخلص، المجاهد فینها الظالمین (أیدک الله بنصره الذی أید به السلف من أولیائنا الصالحین)- أنه من اتقی ربه من اخوانک فی الدین و أخرج مما علیه الی مستحقیه، کان آمنا من الفتنه المبطله و محنها المظلمه المضله. و من بخل منهم بما أعاره الله من نعمته علی من أمره بصلته، فانه یکون خاسرا بذلک لاولاه و آخرته.
و لو أن أشیاعنا – وفقهم الله لطاعته- علی اجتماع من القلوب فی الوفاء بالعهد علیهم، لما تأخر عنهم الیمن بلقائنا، و لتعجلت لهم السعاده بمشاهدتنا علی حق المعرفه و صدفها منهم بنا!
فما یحسبنا عنهم الا ما یتصل بنا مما نکرهه ولا نؤثره منهم. و الله المستعان و هو حسبنا و نعم الوکیل و صلاته علی سیدنا البشیر النذیر محمد و آله الطاهرین و سلم.
«و کتب فی غره شوال سنه اثنتی عشره و أربعمائه.»
رونویسی از دستخط شریف که درود خدا بر نگارنده آن باد!:
«هذا کتابنا الیک أیها الولی الملهم للحق العلی، باملائنا و خط ثقتنا، فأخفه عن کل أحد، و اطوه و اجعل له نسخه تطلع علیها من تسکن الی أمانته من أولیائنا، شملهم الله ببرکتنا ان شاءالله.
الحمد الله و الصلاه علی سیدنا محمد النبی و آله الطاهرین.» [۱] .
بنام خداوند بخشاینده بخشایشگر
درود خدای بر تو ای یاری رسان حق! و آنکه با گفتار راستین و شایسته، مردم را بسوی حق فرا می خوانی!
ما در نامه ی خویش به سوی تو، خدای جهان آفرین را که خدایی جز او نیست (و) خدای ما و خدای نیاکان (گرانقدر) ما است، سپاس می گذاریم و از بارگاه باعظمتش بر سرور و سالارمان محمد صلی الله علیه و اله و سلم آخرین پیام آور خدا و خاندان پاک و مطهرش، درودی جاودانه می طلبیم.
و بعد! دوست راه یافته به حقیقت! خداوند، بدان وسیله ای که به سبب دوستان ویژه ی خود، به تو ارزانی داشته است، وجودت را حفظ و تو را از نیرنگ دشمنانش حراست فرماید.
ما ناظر نیایش (عارفانه و راز و نیاز پرشور و پراخلاص) تو با خدا بودیم و از خدای جهان آفرین برآورده شدن آن (خواسته ات) را خواستیم.
ما اینک در قرارگاه خویش، در مکانی ناشناخته، بر فراز قله ای سر به آسمان کشیده، اقامت گزیده ایم که به تازگی بخاطر عناصری بیدادپیشه و بی ایمان، بناگزیر از منطقه ی پر دار و درخت بدینجا آمده ایم و بزودی از اینجا نیز به دشتی گسترده که چندان از آبادی بدور نیست، فرود خواهیم آمد و از وضعیت و شرایط آینده ی خویش تو را آگاه خواهیم ساخت تا بدان وسیله در جریان باشی که بخاطر کارهای سازنده و شایسته ات نزد ما مقرب هستی و خداوند به مهر و لطف خود، تو را به انجام و تدبیر این کارهای شایسته توفیق ارزانی داشته است.
از این رو تو -که خدای جهان آفرین با چشم عنایتش که هرگز خواب آن را نمی گیرد، وجودت را حفظ کند- باید در برابر فتنه ای که جان آنان را که آن را در دلهایشان کشته اند، به نابودی خواهد افکند، باید بایستی! و باید باطل گرایان بداندیش را بترسانی! چرا که از سرکوبی آنان، ایمان آورندگان، شادمان و جنایتکاران، اندوه زده خواهند شد.
و نشانه ی حرکت و جنبش ما از این خانه نشینی و کناره گیری، رخداد مهمی است که در سرزمین وحی و رسالت، مکه معظمه، از سوی پلیدان نفاق پیشه و نکوهیده، رخ خواهد داد، از جانب عنصری سفاک که ریختن خونهای محترم را حلال شمرده و به نیرنگ خویش، آهنگ جان ایمان آورندگان خواهد کرد، اما به هدف ستمبار و تجاوزکارانه ی خویش دست نخواهد یافت، چرا که ما پشت سر توحیدگرایان شایسته کردار، بوسیله ی نیایش و راز و نیازی که از فرمانروای آسمان و زمین پوشیده نمی ماند، آنان را حفاظت و نگهداری خواهیم کرد.
بنابراین، قلبهای دوستان ما به دعای ما به بارگاه خدا، آرامش و اطمینان یابد و آسوده خاطر باشند که خداوند آنان را بسنده است و گر چه درگیریهای هراس انگیزی، آنان را به دلهره می افکند، اما از گزند آن عنصر تبهکار در امان خواهند بود و سرانجام، کار با دست توانا و ساخت تدبیر نیکوی خدا -تا هنگامی که پیروان ما از گناهان دوری گزینند- شایسته و نیکو خواهد بود.
هان ای دوست پراخلاص که همواره در راه ما بر ضد بیدادگران در سنگر جهاد و پیکاری! خداوند همانسان که دوستان شایسته کردار پیشین ما را تأیید فرمود، تو را نیز تأیید نماید! ما به تو اطمینان می دهیم که هر کس از برادران دینیت، پروای پروردگارش را پیشه سازد و آنچه را به گردن دارد به صاحبان حق برساند، در فتنه ی نابود کننده و گرفتاریهای تیره و تار و گمراهگرانه، در امان خواهد بود و هر آن کس که در دادن نعمتهایی که خداوند به او ارزانی داشته، به کسانی که دستور رسیدگی به آنان را داده است، بخل ورزد، چنین کسی در این جهان و سرای دیگر، بازنده و زیانکار خواهد بود.
دوست واقعی! اگر پیروان ما -که خدای آنان را در فرمانبرداری خویش توفیق ارزانی بدارد- براستی در راه وفای به عهد و پیمانی که بر دوش دارند، همدل و یکصدا بودند، هرگز خجستگی دیدار ما از آنان به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما، دیداری براساس عرفان و اخلاص از آنان نسبت به ما، زودتر روزی آنان می گشت.
از این رو (باید بدانند که) جز برخی رفتار ناشایسته ی آنان که ناخوشایند ما است و آن عملکرد را زیبنده ی آنان نمی دانیم، عامل دیگری ما را از آنان دور نمی دارد. خداوند ما را در یاری بسنده و نیک، کارساز است و درود او بر سالار و هشداردهنده ی ما محمد صلی الله علیه و اله و سلم و خاندان پاکش باد! «این نامه در آغاز شوال به سال ۴۱۲، هجری، نگارش یافت.»
رونویسی از دستخط شریف که درود خدا بر نگارنده ی آن باد!:
«این نامه ی ما بسوی توست، ای دوستی که حقیقت والایی به تو الهام شده -که به املای ما و خط یکی از افراد مورد اعتمادمان نوشته شده است- پس، آن را از همگان پوشیده بدار و آن را پیچیده و به کسی نشان مده و نسخه ای از آن بردار و آن گروه دوستانی را که به درستی و امانتداریشان اعتماد داری، بر دریافت آن آگاه ساز که خداوند به خواست خویش، آنان را به برکت ما، مشمول (برکات) خویش سازد!
سپاس از آن خدای یکتاست و درود بر سالارمان محمد صلی الله علیه و اله و سلم پیام آور خدا و خاندان پاک و پاکیزه اش باد!»
________________________________________
[۱] بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۶ و معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۴، ص ۴۶۲.