زن و شوهر مکمل و لباس همدیگرند و همواره به توجه، کمک، رسیدگی، اظهار محبّت، فداکاری، همدلی و همراهی یکدیگر نیازمندند و گاهی اوقات این نیاز شدت می یابد. انسان در هنگام گرفتاری و بیماری به دلجویی، مراقبت و پرستاری بیشتری نیاز دارد. بیمار به همان مقدار که به دکتر و دارو احتیاج دارد، به همان مقدار بلکه زیادتر به مراقبت و پرستاری نیاز دارد. پرستار خوب با دلجویی و نوازش، اعصاب بیمار را آرامش می دهد و او را به زندگی امیدوار می سازد؛ و به عقیده پزشکان و روان شناسان وجود آرامش، بهبودی بیمار را تسریع می کند. حال توجه شما خانم ها و آقایان وظیفه شناس را به نکات زیر جلب می نماییم:
۱ـ زن و شوهر با بستن پیمان ازدواج وابستگی عمیقی به یکدیگر پیدا می کنند و همواره نیاز دارند که هم چون پدر و مادر خویش از یکدیگر مواظبت کنند. پس سعی کنید این رسیدگی ها، اظهار عشق و علاقه و همدردی و نوازش ها به اوایل زندگی مشترک ختم نشود و همواره در طول زندگی ادامه داشته باشد.
۲ـ زن و مردی که شبانه روز در خانه یا بیرون از خانه برای رفاه حال اعضای خانواده زحمت می کشد و فداکاری می کند، حق داردکه از شوهر و همسرش انتظار داشته باشد که مراقب او باشد و به هنگام بیماری به یاری اش بشتابد و حتی بهتر از پدر و مادرش از او پرستاری کند.
۳ـ زن و شوهر نوازش ها، دل جویی ها و هم دردی های همسرش را از علایم وفاداری و صمیمیت می داند و یقین می کند که همسرش او را دوست دارد و خواهان سلامتی اوست؛ و این امید بخش و آرامش دهنده است و در بهبود بیماری او تسهیل می کند.
۴ـ شما ای آقا و خانم محترم اگر به زندگی و خانواده ات علاقه داری، وقتی همسرت بیمار شد و به درمان نیاز پیدا کرد، بیش از پیش به او مهربانی کن و فوراً او را به نزد پزشک ببر، داروهای لازم را برایش تهیه کن، اسباب استراحت را برایش فراهم ساز، بچه ها را ساکت کن تا اعصاب خسته اش آرام گیرد، هر غذایی را میل دارد و برایش خوب است فوراً فراهم کن، پیوسته از او احوال پرسی و دل جویی نما، سعی کن هر چه بیشتر در کنار بسترش بنشینی، اگر از شدت درد خوابش نمی برد، تلاش کن تا می توانی بیدار بمانی و اگر خواستی بخوابی با یکی از فرزندانت یا پرستار دیگر نوبت بگذار که همیشه یک نفرتان بیدار بماند و از بیمار مراقبت کند، مبادا از سر شب تا صبح راحت بخوابی و همسرت از شدت درد بنالد. به یاد داشته باشید مهر و محبت به او، مهر و محبت به شما را در پی خواهد داشت.
۵ـ اگر مدت بیماری تداوم داشت، آستانه تحملت را افزایش بده و هم چنان در بهبودی بیماری او از هیج تلاشی دریغ ننما. مطمئن باش که خداوند مهربان به پاس این زحمات و از جان گذشتگی های شما اجر و پاداش معنوی عنایت خواهد کرد و همسرت نیز قطعا قدر زحماتت را می داند.
۶ـ مواظبت و پرستاری از همسر خود را تنها به زمان بیماری های جسمی محدود نکنید؛ بلکه در زمان بیماری های روانی، ناراحتی ها و فشارهای روانی، یار و غم خوار او باشید و نهایت تلاش خود را به کار ببرید تا از میزان این فشارها کاسته شود، اعصاب او آرام گیرد و بیماری اش بهبود یابد.
قابل توجه آقایان محترم
متأسفانه در بین مردها افرادی دیده می شود که انصاف ندارند، در موقعی که همسرشان سالم است بیشترین بهره را از او می برند و تمام توانمندی های او را به خدمت می گیرند و حتی گاهی از درآمدهای شخصی او استفاده می کنند، اما زمانی که مریض شد، وقتی که می خواهند برای بهبودی او پول خرج کنند، گویی دارند جان می دهند!! و اگر بیماری او طول بکشد یا مخارج بیشتری لازم داشته باشد، تقریباً او را رها می کنند. آیا رسم وفا، مردانگی، انسانیت و پاداش زحمت های گذشته اش همین است؟!
نکته دیگر اینکه آقایان محترم، باید تمام تلاش خود را در تأمین بهداشت روانی خانواده به کار ببرند. دغدغه های کاری و مشکلات محیط کار را به محیط منزل نیاورند؛ همسر خود را در خانه محصور نکنند و وی را از دست یابی به شادی ها محروم نسازند. لذا سعی کنید همسر و فرزندانتان را برای رفتن به گردش و مهمانی همراهی کنید.
۷ـ به یاد داشته باشید همسر شما در ایام قاعدگی ماهانه از نظر روحی، زود رنج و حساس تر شده و نیاز به ملاطفت و همدلی بیشتری دارد.
نکات قابل توجه خانم های محترم
می دانید که مردها، همان فرزندان سابق هستند که بزرگ شده اند و هنوز هم به محبت و نوازش احتیاج دارند، پس:
الف) در مقابل همسر خود با حالت افسرده و اخمو حاضر نشوید و او را در موقعی که خسته از سرکار بر می گردد با لبخند و شاد و خندان استقبال کنید.
ب) پس از مراجعت همسر خود به خانه، کارهای خود را حتی الامکان کنار بگذارید، محیط خانه را آرام کنید و در حضور او بنشینید و با سخنان خوشایند و گرمی از او پذیرایی کنید.
ج) در مواقعی که همسرتان از نظر روحی آماده نیست، در خواست های خود را مطرح نکنید.
د) در موقع خروج از خانه او را بدرقه کرده و با گرمی از او خداحافظی کنید.
منابع کمکی:
۱ـ آیین همسرداری، ابراهیم امینی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۸.
۲ـ پرستاری، مرکز مشاوره موسسه امام خمینی(ره)، قم.
مسعود نورعلیزاده-
