یکی از شیرینی های زندگی که عامل مهمی در تقویت روابط همسران و تحکیم خانواده است، در کنار هم بودن و انس و گفتگو با یکدیگر است. توجه مرد به همسر و هم سخن شدن با او، روشی پسندیده برای استحکام بنای خانواده است. مردان باید به این نکته کلیدی توجه نمایند که زنان، علاقمند به ارتباط کلامی و گفتگو با شوهر خود هستند و این کار نوعی توجه و اظهار محبتی است که سبب گرمی زندگی می شود.
گرم ترین و محکم ترین زندگی، برای همسرانی است که دوستی و محبتشان برای خدا باشد و یکدیگر را برای خداوند متعال دوست بدارند. نگاه دینی، علاوه بر سفارش به تلاش و کار، به أنس و در کنار هم بودن نیز سفارش می کند. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «در پیشگاه خداوند متعال، نشستن مرد نزد همسرش، از اعتکاف در مسجد من محبوب تر است.» و امام صادق (ع) فرمودند:
برای صاحبان مروت و جوانمردی، هلاکت است که در شهری که خانواده اش در آن زندگی می کند، دور از منزلش شب را به صبح برساند.»
توجه به عواطف در اسلام، یک اصل است و برای انسان، زندگی در بهترین مکان های ولی به دور از خانواده، صفایی ندارد. بارها در قرآن کریم آمده است که افراد صالح یک خانواده ، در بهشت نیز در کنار هم خواهند بود و از مصاحبت یکدیگر لذت خواهند برد و خانواده بهشتی، خانواده ای است که بین اعضای آن همبستگی و صمیمیت در مسیر حق باشد: «(سرای آخرت) باغ های جاودانی که آنان و هر کس از پدران و همسران و فرزندانشان که صالح بوده اند، بدان داخل می شوند و فرشتگان از هر دری برای تبریک و تهنیت) بر آنان وارد می شوند.» (رعد، ۲۳) امام کاظم (ع) فرمودند: «اوقات خود را چهار قسمت کنید: ساعتی برای مناجات با پروردگار و ساعتی برای کار و تلاش و تأمین معاش و ساعتی برای معاشرت با برادران با ایمان، کسانی که عیب هایتان را به شما می شناسانند و در باطن با شما رو راست و صادق هستند و ساعتی که در آن با لذت های حلال خلوت می کنید و با همین ساعت بر انجام سه ساعت دیگر نیرو می یابید.»
این ساعت چهارم، همان حضور در کنار خانواده و بودن با همسر است؛ ساعتی که به تعبیر روایت، انرژی بخش بوده و انسان را بر سایر امور کمک می کند. آنهایی که بیش از اندازه کار می کنند تا در آینده به آرامش برسند؛ همین الان با کار معتدل، در کنار خانواده خود «آرامش» را جستجو کنند که خداوند، همسر را سبب سکینه و آرامش قرار داده است.
