i
و چه لطیف و شیرین معنا و مفاد «آیه مودت» به معنی ولایت إشعار دارد: قُل لاَ أَسْـئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلا الْمَوَدهَ فِی الْقُرْبَی’ وَ مَن یَقْتَرِفْ حَسَنَهً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِن اللَهَ غَفُورٌ شَکُورٌ. (آیه ۲۳ سوره شوری)؛ «ای پیامبر! بگو: من از شما در مقابل زحمت رسالت و پیامبری، هیچ پاداش و اجر و مزدی نمی‌خواهم، مگر آنکه به ذوی القربی مودت نمائید. و کسی که مرتکب حسنه‌ای گردد، ما حُسن و نیکوئی را برای او در آن حسنه زیاد خواهیم نمود؛ و خداوند غفور و شکور است.»
یعنی کسی که خود را به ولایت بسپارد، ما این حسنه او را پاداش حسنه خواهیم داد؛ و پیوسته این حسنه در تزاید و تضاعف میباشد تا به سرحد ولایت برسد و از آن کانون رحمت و منبع فیض کامیاب گردد. علی بن ابراهیم قمی در ذیل آیه ۶۸ سوره نمل در تفسیر حسنه و سیئه چنین آورده است که: الْحَسَنَهُ وَ اللَهِ وَلایَهُ أمیرِالْمُؤْمِنینَ؛ وَ السیئَهُ عَداوَتُهُ؛ «حسنه سوگند بخدا که ولایت أمیرالمؤمنین است؛ و سیئه دشمنی با آن حضرت است.»
ولایت أمیرالمؤمنین همان ولایه الله است که آثار و خواصش ذکر شد.
و در «کافی» با سند خود روایت میکند از حضرت صادق علیه السلام از پدرش از أمیرالمؤمنین علیه السلام تا میرسد به اینجا که: فَقَالَ عَلَیْهِ السلاَمُ: الْحَسَنَهُ مَعْرِفَهُ الْوَلاَیَهِ وَ حُبنَا أَهْلَ الْبَیْتِ؛ وَ السیئَهُ إنْکَارُ الْوَلاَیَهِ وَ بُغْضُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ. ثُم قَرَأَ عَلَیْهِ هَذِهِ ا لاْیَهَ؛ «مراد از حسنه معرفت ولایت ما و دوستی ما که اهل بیت هستیم میباشد؛ و مراد از سیئه انکار ولایت ما و دشمنی با ماست.»
