یک جمله و بس

در تقویم انتظار، همه فصل ها از عطر بهاری مهدی (عج) متبرک است.
نوروز منتظران روزی است که از شب نیمه شعبان آغاز می شود.
انتظار، فاصله ای است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور.
بهار، همه طراوتش را مدیون یک گل است: گل زیبای نرگس.
اگر سختی زمستان غیبت نبود، شوق آمدن بهار عدالت معنا نداشت.
خانه تکانی، رسم قدیمی همه منتظران بهار است. بهارِ مهدی (عج) از راه می رسد، خانه تکانی دل ها را فراموش نکنیم.
بهترین هدیه ای که می توان برای گلدان شکسته قلب منتظران خرید، یک شاخه گل نرگس است.
جمعه ها کافی نیست، هر روز سهمی را به امام زمان(عج) اختصاص بدهیم.
منتظران واقعی به اشک و آه و دعا اکتفا نمی کنند.
نیمه های شعبان می آیند و می روند، حیف است اگر فقط با نقل و مشکلات و شیرینی برگزارش کنیم.
کم لطفی مهمان است بر سرِ سفره بنشیند و صاحبخانه را نشناسد، حتی اگر او را نبیند.
امام زمان (عج) بیشتر از آن به گردن شیعه حق دارند که فقط نیمه های شعبان به یادشان بیفتیم.
اگر خورشید از چشم ما پنهان مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است.
حتی اگر امام از چشم ما غایب باشد، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم.
ای کاش روزهای »غفلات« ما از شب های »غیبت« او طولانی تر نبود.
مبادا فقط وقتی همه درها به رویمان بسته شد، درِ خانه امام زمان (عج) را بزنیم.
مکه با همه »صفا«یی که دارد، بی گل روی مهدی (عج) بی»صفا« است.
هر دستی در آرزوی بوسیدن حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوی بوسیدن دست مهدی (عج) است.
منتظرتر از امام زمان (عج) سراغ داریم؟ ۱۱۶۷ سال در انتظار!
دلنشین ترین اشعار در دیوان انتظار، سروده دل سپرده ترین شاعران است، آنها که دل به حضرت مهدی (عج) سپرده اند. نمازِ هیچ مأمومی بی امام اقامه نمی شود، ما چند رکعت را به امام خویش اقتدا کرده ایم؟
دیر و زودش مصلحت است، امّا هیچ عریضه ای بی جواب نمی ماند.
 
معصومه نجفی مطیعی