اخیراً پرونده یکی از طولانی ترین محاکم قضائی تاریخ آرژانتین که مربوط به پرونده انفجارمرکز یهودیان آن کشور تحت عنوان آمیا بود بسته و تمام متهمین آن تبرئه شدند.
به گزارش خبر گزاری مهر این واقعه مربوط به پرونده بمب گذاری مرکز یهودیان در بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین موسوم بهانجمن همکاری متقابل آرژانتین و اسرائیل ( Asociacion Mutual Israellita Argentina(AMIA وابسته به کمیته یهودیان آمریکامی باشد، طی آن واقعه که دو سال بعد از انفجار سفارت اسرائیل در۱۹ جولای سال ۱۹۹۴ در آرژانتین رخ داد ۸۶ نفر کشته و ۳۰۰ نفر مجروح شدند.
پیشینه واقعه
بلا فاصله بعد از انفجار مرکز یهودیان آرژانتین محافل صهیونیستی و رسانه های وابسته با تبلیغاتی همه جانبه انگشت اتهام را بسوی ایران ، حزب الله و سوریه نشانه رفتنند و بعد ها همگی یک صدا ایران را عامل این اقدام معرفی کردند.
دلایل و گاهشمار اتهامات
محافل صهیونیستی و اسرائیل در طول این دوره اتهامهای گوناگونی به مناسبتهای مختلف علیه ایران مطرح می کردند:
* اتهام دروغین:
– آنها ادعا می کنند که چند روز قبل از انفجار، فردی بنام منذر الخاسر که یک بازرگان سوری است با کارلوس منم دیدار می کند که مقدمات این اقدام را فراهم آورده است.
– بعضی از محافل قبلاً اعلام کرده بودند که ویلسون روبرتو دوس سانتوز که یک برزیلی تبار است در یکی از محاکمات خود که بهمین منظور صورت می گرفت به پلیس گفته بود که وی چهار ماه قبل از اینکه این اتفاق بیافتد به یک مامور سیاسی محلی(ماموران اسرائیلی و کنسولگریهای آرژانتین ، برزیل و اسرائیل در میلان) تماس گرفته و در خصوص برنامه ریزی یک حمله به مرکز یهودیان آرژانتین اطلاعاتی داده است. بنابر گزارش پلیس، دوس سانتوز ادعا کرده است که اطلاعات خود را از خانم نسرین مختاری که یک زن معلوم الحال و به ادعای محافل صهیونیستی ازرابطین وزارت اطلاعات ایران بوده بدست آورده است.
-دولت سوئیس سانتوز را در دسامبر سال ۲۰۰۰ به اتهام دادن اطلاعات غلط و شهادت دروغ برای محاکمه، به آرژانتین تحویل داد.
-چند هفته بعد از انفجار، آمریکا فردی بنام م. ربانی وابسته فرهنگی ایران را مسئول انفجار اعلام می کند و افراد دیگری مانند منوچهر مؤتمر و ایمان خوشرونیز نامشان مطرح می گردد.
-در ماه ژولای سال ۲۰۰۲ روزنامه نیویورک تایمز با انتشار یک سند ۱۰۰ صفحه ای مدعی شد که فردی بنام عبد القاسم مصباحی که در حال حاضر به عنوان یک پناهنده سیاسی در آلمان بسر می برد و خود را از اعضاء وزارت اطلاعات ایران معرفی کرده، اعلام نمود که جمهوری اسلامی ایران از کارلوس منم رئیس جمهور(دارای ریشه های سوری ) وقت آرژانتین خواسته است تا در قبال دریافت ده میلیون دلار از افشای شواهدی که نشان میدهد ایران در انفجار آمیا دست داشته است خودداری کند و این اسناد را معدوم سازد. این روزنامه می نویسد در پی کشف اسناد محرمانه دال بر دخالت ایران ، آن کشور از طریق مجاری سری به منم پیشنهاد پرداخت رشوه کرد و پس از توافق حاصله بین طرفین مبلغ ذکر شده طی یک فقره چک ، از حسابی که در اختیاررئیس جمهور وقت ایران بود به وی پرداخت شد.
– گرچه قاضی گالیانو اظهارات مصباحی را به خاطر صحبتهای ضد و نقیض رد کرد لیکن وی در اثر فشار صهیونیستها و گروههای قدرتمند یهودی در ایالات متحده همچون کمیته یهودیان آمریکا که به خاطر ارتباط خود با مرکز آمیا سخت بر روی موضوع جمع آوری اطلاعات در راستای اثبات دخالت ایران در این ماجرا فعالیت می کرد و همچنین فشار آمریکا بر گالیانو که وی را متهم به طرفداری از منم می کردند وی مجبور شد تا از رهنمودهای آنها در این موضوع پیروی کند. بدین نحو که گالیانو به آمریکا مسافرت کرد و از مشورت ماموران سیا که روی این موضوع با سازمان اطلاعات آرژانتین و موساد کار می کردند استفاده کند.- سوئیس در سال ۲۰۰۱ تقاضای آرژانتین را به علت عدم وجود ابهامات زیاد در دادگاه قابل طرح ندانست و آن را رد کرد.
– در اول اکتبر روزنامه الشرق الاوسط اعلام نمود که گالیانو قاضی پرونده از دولت آرژانتین خواسته است از پلیس بین الملل بخواهد تا سید حسن نصرالله و دو دیپلمات ایرانی را که متهم به دخالت در ماجرا هستند دستگیر نماید. در همین زمان مارتا نرسلاس وکیل جوامع اسرائیلی در آرژانتین ، حکم دستگیری سید حسن نصرالله را رد کرد لیکن بر دخالت ایران در این ماجرا صحه گذاشت.
تمام اتهامات مذکور در حالی صورت می گرفت که بسیاری از آنها به علت عدم وجود ادله کافی کاملاً بی پایه و اساس بود و اعمال نفوذ اسرائیل و آمریکا در پرونده باعث شد تا این ماجرا به یکی از طولانی ترین محاکمات بدل شود.
این توطئه بر اساس شواهد بسیار معتبری ، توسط موساد طراحی و بوسیله بعضی از رهبران یهودی آرژانتین که ازمافیای مالی آن کشور بودند و بصورت مافیائی عمل می کردند انجام گرفت. گرچه این اقدام برای کوچاندن دسته جمعی یهودیان آن کشور به سرزمینهای اشغالی فلسطین صورت می گرفت لیکن این مسئله بعدها تبدیل به ابزاری تبلیغاتی برای بزرگ جلوه دادن عظمت واقعه گردید. برای مثال در این خصوص می توان به ادعای کشته شدن فردی بنام پاتریشیو ایرالا یک مرد پاراگوئه ای اشاره کرد که تا مدتها تصور می شد وی در میان کشته شدگان است و در آوریل سال ۲۰۰۱ مشخص شد که وی در پاراگوئه به شغل نانوائی مشغول است.
مشکلات فراوان اقتصادی آرژانتین در طول دهه ۹۰ ، آرژانتین را به لحاظ اقتصادی با ۱۳۲ میلیارد دلاربدهی در وضعیت بسیار نا مساعدی قرار داد و این مسئله بهمراه طمع رژیم صهیونیستی برای ایجاد رعب و وحشت در میان جوامع یهودی ، این رژیم را بر آن داشت تا همچون گذشته دست به اقداماتی برای کوچاندن آنها و یا متهم کردن دیگران بزند.
آرژانتین به خاطر دارا بودن تعداد زیادی یهودی (۲۵۰ هزار نفر) هفتمین کشوری است که در آن تعداد یهودیان قابل ملاحظه ای زندگی می کنند. این مسئله باعث شد که رژیم صهیونیستی دست به انفجار مرکز یهودیان آرژانتین بزند و تا کنون شواهد بسیاری که در این خصوص ارائه گردیده بصورت سری باقی مانده است.
در طول بررسیها، دولت آرژانتین بصورت رسمی به مقامات آمریکا اعلام نمود که دلایلی در اختیار دارد که عاملین این انفجار از گروههای تروریستی و مافیای یهودی در آرژانتین هستند ، لیکن این مسئله به دلیل سانسور هرگز به طور علنی مطرح نشد. ضمناً در چند سال اخیر نیز آشکار شد که یکی از حاخامهای یهودی که از افراد سرشناس در مرکز یهودیان بوده یک روز قبل از انفجار، کیسه های حاوی موادی مشکوک به داخل مرکز انتقال می داده است و تاکنون این مسئله نیز بصورت سری باقیمانده است.
عکس العمل محافل صهیونیستی:
اعلام خبر برائت متهمین این پرونده در دادگاه، موجی از شادی را برای افرادی که بدلائل واهی و بدون داشتن مدارک کافی مبنی بر دخالت آنها در ماجرا، در زندان بودند و همچنین وکلاء مدافع آنها ببار آورد. همچنین این خبر باعث خشم گروههای یهودی گردید بطوریکه آنها نتوانستند خشم خود را پنهان کنند و در حالیکه بستگان زندانیان با شادی دادگاه را ترک می کردند آبراهام کائول رئیس آمیا به خاطر شدت خشم و به نشانه اعتراض از درب فرعی دادگاه خارج شد واین دادگاه را اتلاف وقت توصیف کرد.
