با توجه به آیه شریفه ۳۱ سوره نور، چه چیزی برای زن زینت محسوب می‌شود و بفرمایید حکم پای کوبی کردن، نزد نامحرمان و محارم زن چیست؟
۱. در تفسیر و توضیح زینت در آیه شریفه یاد شده، دیدگاه‌های مختلفی میان مفسّران وجود دارد: الف ـ منظور از زینت، مواضع زینت، یعنی آشکار کردن محل آن‌ها است; زیرا استفاده آشکار از گوشواره و دست بند، حرام نیست.( تفسیر المیزان، علامه طباطبایی;، ج ۱۵، ص ۱۱۱، مؤسسه اعلمی. ) منظور از محل زینت، یعنی محل زینت‌های استفاده شده، مانند گوش ها، گردن، دست ها، بازوان و مانند آن‌ها میباشد.
ب ـ مفسّران دیگر، زینت را به معنای خود زینت آلات گرفته‌اند، البته در حالی که روی بدن قرار گرفته، و طبیعی است که آشکار کردن چنین زینتی، با آشکار کردن اندامی از بدن همراه است که زینت بر آن قرار دارد.( تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج ۱۴، ص ۴۳۹، دارالکتب الاسلامیه. ) با توجه به توضیحات ارائه شده، آیه در بررسی این مسئله نیست که چه چیزی برای زن زینت محسوب می‌شود، آن چه آیه بدان تصریح کرده، آشکار نکردن زینت به وسیله زن، برای نامحرمان است. درباره قسمت دوم پرسش شما، باید گفت: سفارش آیه شریفه به خانم ها، در رعایت عفّت و دوری از اموری است که آتش شهوت را در دل مردان شعله ور می‌سازد و ممکن است سبب انحراف آنان از جاده عفت شود; از این رو، باید آن چنان دقیق و سخت گیر باشند که حتی از رساندن صدای خلخالی که در پای دارند، به گوش مردان بیگانه خود داری نمایند. با توجه به حکمت چنین دستوری، به نظر می‌رسد که رعایت این مسئله در حضور محارم واجب نیست، بلکه شامل گروه‌هایی می‌شود که در همین آیه، به عنوان استثناهای آشکار کردن زینت برای زنان برشمرده شده‌اند.
آن‌چه زیر عنوان پاسخ به بخش دوّم پرسش بیان شد، با این فرض بود که مراد از پایکوبی، رساندن صدای زینت آلات به نامحرمان به دلیل حرکات نامتعادل و شتاب‌زده به هنگام راه رفتن، باشد. ولی چنان‌چه منظور شما پرسشگر محترم از پایکوبی، رقصیدن زن باشد، باید گفت چنین عملی از موارد لهو بوده و در روایات و رساله‌های عملیه مراجع بزرگوار تقلید، از آن نهی شده است. پیامبراکرم‌در حدیثی می‌فرمایند: “انهاکم عن الزفن و المزمار و عن الکوبات و الکبرات; شما را از رقص و وسایل لهو منع می‌کنم.”( الفروع من الکافی، محمد بن یعقوب الکلینی، ج ۶، ص ۴۳۲، دارالکتب الاسلامیه. ) در فتاوای مراجع تقلید نیز در این باره دو دیدگاه وجود دارد. برخی آن را مطلقاً حرام دانسته، و برخی دیگر تنها یک فرض مجاز برای آن برشمرده‌اند، که رقصیدن زن برای شوهر خود و دور از چشم دیگران است. نمونه‌هایی از فتاوای مزبور یادآوری می‌شود: امام خمینی;: بنابر احتیاط واجب، رقصیدن خانم‌ها در هر کجا اعم از مجلس عقد و عروسی و یا مولودی‌ها جایز نیست; مگر رقصیدن زن برای همسر خود.”( مسایل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، محسن محمودی، ج ۱، ص ۲۰۳، انتشارات علمی و فرهنگی صاحب‌الزمان(عج). )
