پیوند با بیگانه ؛ خصومت با ملت

بهائیت و صهیونیسم‏
در اواخر جنگ جهانى اول، بالفور، وزیرخارجه مشهور بریتانیا، صراحتاً طى نامه‏اى به روچیلد (سرمایه‏دار بزرگ صهیونیست) نظر مساعد لندن را نسبت به تشکیل “کانون ملى یهود” در فلسطین (و در واقع، گام مقدماتى براى تشکیل دولت اسرائیل) ابراز داشته بود. پیرو این امر، قرار بود که لابى متنفذ صهیونیستها در اروپا و امریکا، دولت امریکا را به حمایت از انگلیس وارد جنگ سازند، که این کار انجام شد و در پى آن، نظامیان صهیونیست (لژیون یهود)، ژنرال النبى را در اشغال قدس یارى دادند. با این حساب، طبعاً مراحم عالیه عبدالبهاء عباس افندى نسبت به اشغالگران قدس، شامل یهودیان صهیونیست نیز مى‏گردید.
شوقى افندى (جانشین عبدالبهاء، و سومین پیشواى بهائیت) تصریح ‏کرده است که پس از شکست قواى عثمانى و سلطه ارتش بریتانیا بر “ارض مقدسه” (فلسطین) “سالار انگلیز”، یعنى همان ژنرال النبى، “بر حسب تعلیمات و سفارشات اکیده وزیرخارجه” انگلیس، به دیدار عباس افندى رفت و همراه وى “به زیارت مرقد” حسینعلى بهاء “فائز و نائل شد. مخاطرات عظیمه که در مدت شصت و پنج سال در اثر تعدیات… حکام عثمانى” بهاء و فرزند وى “را احاطه نموده بود به کلى زائل شد” و امکان دیدار بهائیان با پیشواى خویش فراهم گشته و “دائره مخابرات و مراسلات وسعت یافت [و] الواح عدیده و رسائل متعدده از قلم” بهاء “نازل و به سرعت تمام و به کمال آزادى در اطراف جهان منتشر گشت”[??] و جالب این است که شوقى در خلال همین گزارش، با لحنى جانب‌دارانه و به عنوان صدق پیشگویى‏هاى حسینعلى بهاء در کتاب اقدس، افزوده است: “و وسائل هجرت و توطن ابناء خلیل و وُرّاث کلیم”، یعنى یهودیان صهیونیست و مهاجر، “در اراضى مقدسه فراهم گشت”![??]
عبدالبهاء اساساً از مدت‌ها پیش از ورود لژیون یهود به فلسطین، یعنى در ????? م، حاکمیت آن جماعت بر فلسطین را نوید داده بود: “اینجا فلسطین است، اراضى مقدسه است. عن‌قریب قوم یهود به این اراضى بازگشت خواهند نمود. سلطنت داودى و حشمت سلیمانى خواهند یافت. این از مواعید صریحه الهیه است (!) و شک و تردیدى ندارد… اسارت و دربه‌درى و پراکندگى یهود، مبدّل به عزت ظاهرى آن‌ها مى‏شود…. “[??]
وی پس از اشغال فلسطین توسط قواى مشترک انگلیس و یهود دست به آسمان برداشته و براى عزت اسرائیل و شوکت یهودیان (که موفق شده بودند گام‌هاى نخستین براى آوارگى و دربه‌درى ملت فلسطین را بردارند) دعا ‏کرد: “اسرائیل عن‌قریب جلیل گردد و این پریشانى به جمع مبدل شود. شمس حقیقت طلوع نمود و پرتو هدایت بر اسرائیل زد تا از راه‌هاى دور با نهایت سرور به ارض مقدس ورود یابند. اى پروردگار، وعده خویش آشکار کن و سلاله حضرت جلیل را بزرگوار فرما…. “[??]
وجود عبدالبهاء براى نیروهاى اشغالگر قدس (استعمار بریتانیا و آژانس یهود) تا آنجا مفید و مغتنم بود که پس از اشغال آن سرزمین، دربار لندن طىّ مراسم باشکوهى وی را رسماً به دریافت لقب “سر” و نشان “نایت‌هود” از دست ژنرال النبى و ماژور تودرپول مفتخر ساخت. [??] علاوه بر این، وینستون چرچیل (وزیر مستعمرات وقت انگلیس، که قیمومت انگلیس بر فلسطین تحت مسئولیت او انجام می‌شد و خود را یک صهیونیست عریق مى‏شمرد) و هربرت ساموئل (صهیونیست مشهور و اولین کمیسر عالى انگلیس در فلسطین) می‌شد از وى حمایت کردند. زمانى هم که عبدالبهاء درگذشت، ساموئل در تشییع جنازه وى شرکت جست[??] و متقابلاً شوقى افندى (جانشین عبدالبهاء) در پایان مسئولیت ساموئل، از وى تشکر کرد و با جواب گرم او روبه‌رو شد. [??]
خدمات بهائیت به صهیونیسم پس از مرگ عبدالبهاء نیز ادامه، بلکه توسعه یافت و پس از تأسیس حکومت غاصب اسرائیل، به ارتباط و تعامل فزاینده میان سران بهائیت و رژیم اشغالگر قدس انجامید. به عنوان نمونه، شوقى در فروردین ????? ش با رئیس‌جمهور اسرائیل دیدار کرد و نظر مساعد و تمایل بهائیان را نسبت به اسرائیل اعلام نمود و خاطرنشان ساخت که این فرقه آرزومند ترقى و سعادت رژیم اسرائیل است. رئیس‌جمهور اسرائیل نیز ضمن تقدیر از اقدامات و مجاهدات بهائیان در کشور اسرائیل، آرزوى قلبى خویش را براى موفقیت بهائیان در اسرائیل و سراسر گیتى اظهار کرد و افزود که سال‌ها قبل به حضور عبدالبهاء تشرف یافته است![??] جالب است بدانیم که، بهائیان، ستاره داود را اسم اعظم مى‏دانند. [??]
پیداست در برابر این‌گونه خدمات، دولت اسرائیل هم بیکار ننشسته و به گونه‏هاى مختلف از آن فرقه حمایت کرده است: با حمایت آشکار و جدّى از شوقى افندى، مخالفان و رقیبان و مدّعیان وى در درون جامعه بهائیت را قلع و قمع کرده؛ [??] به بهائیان براى اجرای فعالیت‌هاى مذهبى و برگزارى مراسم خویش آزادى عمل ‏داده، و با وجود نیاز شدید دولت اسرائیل به پول، مقامات بهائى را از مالیات‌هاى گزاف معاف ساخته و مصالح ساختمانى وارداتى توسط بهائیان به منظور ساختن معابد بهائى در اسرائیل را بدون پرداخت هزینه‏هاى گمرکی، اجازه ورود داده است. [??] اخبار مربوط به تسهیلاتى که دولت اسرائیل در مورد برخوردارى فرقه بهائیت از اماکن خاص خویش در فلسطین اشغالى و امکان توسعه آن اماکن و معافیت‌هاى مالیاتى آن‌ها قائل شده و نیز دیدارهاى رسمى مقامات اسرائیلى از اماکن بهائى و اعضاى بیت‏العدل و تبریک‌هاى متقابل رهبران بهائى به مقامات اسرائیلى و… ، همگى با آب و تاب در مجلات و کتاب‌هاى رسمی و معتبر این فرقه (همچون اخبار امرى، آهنگ بدیع، عالَم بهائى و… ) درج شده است که ذکر آن‌ها در این مختصر نمى‏گنجد.
شوقى افندى گفته است: “دولت اسرائیل وسایل راحتى ما را فراهم کرد. “[??] خانم روحیه ماکسوِل، نیز در مصاحبه با فردهیفت، بهائیت و اسرائیل را حلقه‏هاى به‌هم‌پیوسته یک زنجیر ‏شمرده است: “من ترجیح مى‏دهم که جوان‌ترین ادیان (بهائیت) از تازه‏ترین کشورهاى جهان (اسرائیل) نشو و نما نماید و در حقیقت باید گفت که آینده ما (یعنى بهائیت و اسرائیل) چون حلقات زنجیر به هم پیوسته است”![??]
بهائیت و رژیم پهلوى‏
بهائیت در کودتاى “انگلیسى” حوت ????، که به تأسیس رژیم “فاسد و وابسته” پهلوى انجامید دست داشت: اسناد و مدارک تاریخى حاکى است که محفل بهائیت ایران توسط عامل نشاندار خویش حبیب‌الله عین‏الملک (کاتب آثار و مباشر عباس افندى در جوانى، [??] و پدر عباس هویدا، نخست‌وزیر مشهور محمدرضا پهلوى) رضاخان را کشف و به سَر جاسوس استعمار بریتانیا در ایران (سِر اردشیر ریپورتر یا اردشیر جى) براى اجرای کودتاى ???? معرفى کرد. [??] عین‏الملک، که هنگام نخست‌وزیرى سید ضیاءالدین طباطبایى (رهبر سیاسى کودتاى ????) ژنرال‌قنسول ایران در شامات بود، در همان زمانِ کابینه سید ضیاء، طى مصاحبه‏اى با روزنامه لسان‌العرب (شامات، ?? رجب ????? ق برابر ? فروردین ????? ش)، ضیاء را یکى از “رجال بزرگ و کارى” ایران معرفی نمود که “براى احیاى روح تاریخى ایران و ترقى دادن ایرانیان… نهایت کفایت را دارا مى‏باشد” و ضمن ستودن کودتاى ????، به سابقه معاشرت دوازده ساله‏اش با رهبر سیاسى کودتا اشاره کرد. [??]
پیوند بهائیت با رژیم پهلوى در سال‌هاى پس از کودتاى ?? مرداد به اوج خود رسید و در دو دهه آخر سلطنت محمدرضا، بهائیان به بالاترین مقامات سیاسى، اقتصادى، فرهنگى و نظامى ایران دست یافتند. سپهبد عبدالکریم ایادى، بهائی مشهور، در مقام پزشک مخصوص شاه و رئیس بهدارى ارتش نفوذى تام در دربار پهلوى یافت. تصدى پست مهم نخست‌وزیرى نیز به مدت سیزده سال در اختیار عباس هویدا (فرزند همان عین‌الملک) قرار گرفت. افزون بر این، بهائیان سرشناسى چون منصور روحانى به تصدى وزارت آب و برق و نیز کشاورزى، غلام‌عباس آرام به تصدى وزارت‌خارجه، سپهبد اسدالله صنیعى (آجودان مخصوص محمدرضا در زمان ولیعهدى) به وزارت جنگ و نیز وزارت تولیدات کشاورزى و مواد مصرفى، غلامرضا کیان‌پور به وزارت دادگسترى، منوچهر تسلیمى به وزارت بازرگانى، دکتر منوچهر شاهقلى (پسر سرهنگ شاهقلى مؤذن بهائی‌ها) به وزارت بهدارى و علوم، دکتر شاپور راسخ به ریاست سازمان برنامه و بودجه)، پرویز ثابتى به معاونت سازمان امنیت، ارتشبد جعفر شفقت به ریاست ستاد ارتش، و سپهبد على محمد خادمى به ریاست هیأت‌مدیره و مدیرعاملی هواپیمایى ملى ایران “هما” منصوب شدند. [??]
حضور سران این فرقه ضاله در مصادر مهم سیاسى، نظامى و اقتصادى، ضمناً بستر بسیار مساعدى براى گسترش فعالیت تبلیغى آنان در مهد تشیع بر ضدّ تشیع ایجاد کرد که تا مى‏توانستند از آن سود جستند. گزارش ساواک درباره ارتشبد شفقت، رئیس “بهائى” ستاد ارتش در واپسین سال‌هاى سلطنت محمدرضا، یکى از صدها گواه بر پیوند و همسویى بهائیت با رژیم پهلوى بر ضدّ اسلام و روحانیت شیعه است.
در این گزارش، که در تاریخ ? شهریور ????، یعنى کمتر از سه ماه پس از سرکوب قیام اسلامى، ضد استبدادى و ضدّ استعمارى ملت ایران به رهبرى امام خمینى(ره) تهیه شده، با اشاره به شفقت (که در آن وقت، مقام سرتیپى داشت) چنین آمده است: “با تحقیقات وسیع و موثّقى که به عمل آمده و تحقیقات مذکوره مورد نهایت وثوق و اطمینان مى‏باشند، انتساب و وابستگى نامبرده به فرقه بهائى تأیید گردیده و ضمناً مشارٌالیه از جمله افراد معدود و متنفذى است که بهائیان ایران مانند دکتر [عبدالکریم‏] ایادى، پزشک مخصوص اعلیحضرت همایونى، به وجودش افتخار و مباهات مى‏کنند و به نفوذ و قدرتش اتکا دارند و عملاً هم دیده مى‏شود که از همان بدو انتساب وى به ریاست ستاد ارتش، افسران وابسته به اقلیت مذهبى بهائى در تظاهر به دیانت خویش بى‏پروایى بیشترى نشان مى‏دهند و اغلب از فرماندهان و افسران ارتش هم که روى اصل شیوع و تواتر به وابستگى رئیس ستاد ارتش به فرقه بهائى اطلاع حاصل کرده‏اند على‌رغم گذشته‏ها، ضمن نفرت و انزجار قلبى خویش از این چنین انتصاب نابجایى، اجباراً از انتقاد و تنقید نسبت به این افسران خوددارى مى‏نمایند و حتى موجب گردیده است که جلسات بحث و مناظره مذهبى که افسران در آن‌ها شرکت مى‏نمایند گرمى و حرارت بیشترى پیدا نمایند.
و ضمناً در میان افسران ارتش و همچنین محافل خارج از ارتش در موارد بحث و انتقاد از این انتصاب و تنقید از مسلط نمودن یک شخصیت ضد مذهبى از نظر مسلمانان بر یکى از پست‌هاى حساس مملکت چنین استدلال مى‏گردد که اعلیحضرت به دو نظر: اولاً نشان دادن عکس‏العمل حاد و ضمناً بى‏سر و صدایى در برابر نفوذ و اقتدار روحانیون و تخویف و موهن نمودن جامعه روحانیت تشیع و دوماً [کذا] به این جهت تأمین آسودگى خاطر خویش از مداخله متصدى حساس‌ترین مشاغل و مقامات نظامى در امر سیاست، که در مذهب بهائیت نهى و منع گردیده است، این شخصیت معروف و انگشت‏نماى بهائى را بدین سمت منصوب فرمودند…. “[??]
گزارش فوق، یادآور نامه رسمى محفل بهائیان ایران در حدود دو ماه قبل از این تاریخ (یعنى در ?? خرداد ????، پنج روز پس از سرکوب خونین قیام پانزدهم خرداد توسط رژیم خون‌آشام پهلوى) به تیمسار سرتیپ پرویز خسروانى (رئیس ژاندارمرى ناحیه مرکز در روزهاى کشتار پانزدهم خرداد) است که در آن، از جنبش اسلامى ملت مسلمان ایران به رهبرى حضرت امام خمینى و مراجع بزرگوار تقلید، به عنوان “تجاوز اراذل و اوباش و رجاله” و “سوء عمل جهلاى معروف به علم”! یاد ‏کرده و به جناب تیمسار نوید داده است که “تاریخ امر بهائى آن جناب را در ردیف همان چهره‏هاى درخشان و نگهبان مدنیت عالم انسانى ثبت و ضبط خواهد نمود”![??]
ممکن است گفته شود همسویى و همکارى امثال ارتشبد شفقت بهائى با رژیم پهلوى بر ضد اسلام و روحانیت، اقدامى شخصى و خودسرانه! بوده و ربطى به بهائیت و پیشوایان آن نداشته است. در این صورت باید گفت این تصور، توهمى بیش نیست و باید دانست که به‌اصطلاح، “آب از سرچشمه گل‌آلود است”!
نمونه‏ها و شواهد این امر بسیار است و در این باره در ذیل فقط به چند نمونه اشاره شده است:
?ــ حسینعلى بهاء (مؤسس بهائیت) در الواح و آثار خویش صراحتاً و به کرات به شیعیان توهین و حمله کرده و براى نمونه در کتاب اشراقات، از آنان با تعابیرى چون “شیعه شنیعه”، [??] “پست‌‌ترین حزب و امت”[??] یاد کرده و علماى تشیع را (به دلیل نپذیرفتن‌ ادعاى باب و بهاء) با تعبیر “فراعنه و جبابره”[??] و پراکندگان “اوهام” در بین مردم، [??] مورد طعن و لعن قرارداده است.
از زبان او در کتاب “مائده آسمانى” آمده است: “بگو اى مردم، اگر به نور ایمان فائز نمى‏شوید، از ظلمت حزب شیعه خود را خارج نمایید لعمر اللَّه اعمال [آن‌ها] غیر اعمال رسول و همچنین اقوال… “. و نیز: به خدا قسم “حزب شیعه از مشرکین از قلم اعلى در صحیفه حمرا مذکور” است![??]
در مورد توهین به علماى اسلام و شیعه نیز سخن بهاء در کتاب “ایقان” درخور ذکر است که با اشاره به مخالفت ملت ایران با باب (به‌رغم وجود به‌اصطلاح حجج و دلایل باهرات! بر حقانیت وى) گفته است: “حال ملاحظه نمایید که چقدر ناس نسناس‌اند و به غایت حق ناسپاس، که چشم از جمیع این‌ها [یعنى دلایل حقانیت باب‏] پوشیده‏اند و به عقب مردارى چند که از بطنشان انفال مال مسلمانان مى‏آید [مقصودش ظاهراً علماى اسلام است‏] مى‏دوند و با وجود این چه نسبت‌هاى غیر لائقه که به مطالع قدسیه [یعنى باب و بهاء] مى‏دهند…. “[??] “بگو اى گروه علما، آیا صداى قلم‏ اعلاى مرا نمى‏شنوید و این خورشید تابان از افق ابهى‏ را نمى‏بینید؟ تا چه وقت بر بت‌هاى هواهاى خود معتکف مى‏باشید؟ اوهام را رها کنید و رو به خداى مولاى قدیم خود [مقصود، خود اوست!] بیاورید. “[??]
?ــ عباس افندی، فرزند بهاء، راجع به علماى ایران ــ که پیداست به علت تباهى نقشه‏ها و دسائس خویش، سخت از دستشان کلافه بوده است ــ نوشته است: “این قوم، خویشتن را علماى دین مبین و حامى شرع متین و جانشین سیدالمرسلین مى‏شمرند و چون ثُعبان [افعى‏] بدکیش، بیگانه و خویش را نیش مى‏زنند و چون مار و عقارب، اَباعِد و اقارب [دوران و نزدیکان‏] را مى‏گزند… چون گرگان خونخوار اغنام الهى را بدرند و دعواى شبانى کنند و چون دزدان راه، قطع طریق و سدّ سبیل نمایند و قافله ‌سالارى خواهند… چون… به فضائل [آنان‏] نگرى، هریک اجهل از انعام و بهیم [جاهل‌تر از چهارپایان‌اند]… در مدارس چون بهائم [حیوانات‏] اسیرِ خوردن و خوراک‏اند و چون سِباع ضاریه [درندگان خون‌آشام‏] بى‏مبالات و بى‏باک”![??] وی در جاى دیگر به بهائیان بشارت داده است که “من‌بعد، دستگاه اجتهاد و حکمرانى علما و مرافعه در نزد مجتهدین و تمسک عوام به ایشان و صف جماعت و ریاست رؤساى دین، پیچیده خواهد شد. “[??] نیز به فضل‌الله صبحى گفته است: علماى معاصر ایران “عالم نیستند، زندیق‌اند… “![??]
?ــ شوقى افندى (جانشین عباس افندى) در سال ???? شمسى (????م) لوحى با عنوان “قد ظهر یوم‌المیعاد” (The PROMISED DAY IS COME) نوشته است. در این کتاب، وى از وقوع انقلابى در جهان یاد ‏کرده که معتقد است در پرتو مسلک بهائى به وقوع پیوسته و به سبب آن انقلاب، شوکت و عظمت اسلام و علماى شیعه منهدم شده است. وى در این لوح، که عنوان زشت “عواقب نکبت‏بار شیعه اسلام” را بر پیشانى دارد، در هتاکى و بى‏حرمتى به روحانى و مجتهد، فقه و اصول، مسجد و جماعت، تکیه و روضه و روضه‏خوان، و وعظ و واعظ شیعه سنگ تمام گذارده است که با پوزش از ملت شریف و مسلمان ایران، به ذکر گوشه‌هایی از آن می‌پردازیم:
“انقلابى که… از تسلّط علماى مذهبى که قرن‌ها جوهر اسلام در آن کشور (یعنى ایران) به‏شمار مى‏رفتند جلوگیرى کرده و طبقه‏اى را (علما) که دستگاه دولت و حیات ملت به طرز لایتجزى با آن آمیخته شده بود باطناً واژگون ساخت. این انقلاب… در حقیقت اساس دولتى را که بر پایه شعائر دیانتى تشکیل یافته بود متلاشى ساخت؛ همان دولتى که تا آخرین نفس منتظر و مترصد ظهور امام غایب بود؛ آن امامى که… بایستى بر تمام کره ارض حکومت نماید. “[??] وی در ادامه نوشته است: “حصین اسلام، که ظاهراً تسخیرناپذیر به نظر مى‏آمد، اکنون از اساس تکان خورده… در هم مى‏ریزد. “[??] همچنین افزوده است: “معمّمین مذهب اسلام، که به فرموده حضرت بهاءالله سرهاى خود را با سبز و سفید مزیّن نموده و مرتکب شده‏اند آنچه روح امین را به نوحه درآورده، با کمال بى‏رحمى نابود شدند… عمامه‏هاى گنبدآسا و وزین علماى ایران، که حضرت عبدالبهاء از روى کنایه “گنبدهاى نیلگون و سفید” فرموده‏اند، در حقیقت سرنگون گردید. آن پرمدعاهاى متعصب و خائن و دَنى که سرهاشان حامل آن عمامه‏ها بود، به فرموده حضرت بهاءالله “زمام ملت در قبضه اقتدار آن‌ها بود” و در “قول، فخر عالم‌اند و در عمل، ننگ امم”… عربده‏هاى متعصبانه… و فتاواى آن‌ها، که با آن وقاحت صادر مى‏شد و در بعضى موارد شامل اعتراض به سلاطین بود، حال نسیاً منسیّاً گردیده… این جماعت ناپاک البته ذلتى را که به آن دچار شده مستحق بوده‏اند. “[??]
جالب است بدانیم آنچه را شوقی افندی، در فوق، بدان مباهات کرده است، اعمالی بود که رضاخان (برکشیده آیرونساید) به دستور لندن، با زور و تزویر و خون و آتش در این مرز و بوم انجام داده بود!
سخن آخر:
آنچه گذشت، شواهد و قرائن تاریخى متعدد درباره پیوند و تعامل بابیان و به‌ویژه بهائیان با رژیم‌هاى استعمارى و استبدادى (روس تزارى، بریتانیا، امریکا، اسرائیل و حکومت پهلوى) بود که هنوز به صورت حمایت‌هاى رسمى مقامات کاخ سفید و رژیم اشغالگر قدس (نظیر ریگان و اولمرت) از آن‌ها، و همکارى آشکار تشکیلات جهانى بهائیت با کانون‌ها و دولت‌هاى استکبارى بر ضد نظام مقدس جمهورى اسلامى ایران، ادامه دارد. مجموعه این شواهد و قرائن، چه گمانه و گزینه‏اى را در ذهن پژوهشگر بى‏طرف و در عین حال هوشیار، تیزبین، ظلم‌ستیز و ضدّ استعمار، نسبت به رهبران و سران فرقه بهائیت، القا و تقویت مى‏کند؟ ارتباطی ساده، معمولى، اغماض‌پذیر و حتى غیر قابل ذکر، که به‌سادگى مى‏توان از کنار آن گذشت و آن را ندیده گرفت و مثلاً ناشى از وجود چند قبر در فلسطین اشغالى شمرد؟! یا پیوند و تعامل مستمر و حساب‌شده با قدرت‌هاى شیطانى و متجاوز روز جهان براى حفظ موجودیت و دستیابى به آمال و اهداف سیاسى و اقتصادى و فرهنگى خویش؟! به نظر مى‏رسد که انتخاب گزینه اول، کمى بیش از حد “سادگى و خوش‌بینى” مى‏طلبد و اگر گران نیاید، چشم بستن بر این همه شواهد و قرائن ارتباط و بستگى به دولت‌ها و کانون‌هاى استکبارى، فقط از مریدان چشم‌وگوش‌بسته باب و بهاء برمى‏آید و بس!
پیش از این ذکر شد که خانم ماکسول، بهائیت و اسرائیل را حلقه‏هاى به‌هم‌پیوسته یک زنجیر شمرده است، بد نیست سخن ارتشبد حسین فردوست ــ رکن مهم اطلاعاتى و امنیتى رژیم پهلوى، و ندیم شاه مخلوع ــ را نیز بشنویم. فردوست، که از نزدیک با بهائیان شاغل در دربار و دولت ایران در عصر محمدرضا پهلوى حشر و نشر داشت، معتقد است که “درواقع، بهائیت جهانى این تصور را داشت که ایران همان ارض موعودى است که باید نصیب بهائیان شود و لذا براى تصرف مشاغل مهم سیاسى در این کشور منعى نداشتند. بهائى‏هایى که من دیده‏ام واقعاً احساس ایرانیت نداشتند و این کاملاً محسوس بود و طبعاً این افراد جاسوس بالفطره بودند. “[??]
طرد سران و فعالان معلوم‌الحال فرقه ضاله، و خاتمه دادن به تشکیلات مرموز آنان در ایران، کمترین کارى بود که ملت نجیب، ستمدیده، و از بند رسته این مرز و بوم، پس از پیروزى انقلاب شکوهمند اسلامى خویش و پایان دادن به حیات سیاسى و فرهنگى ایادى رژیم فاسد و وابسته پهلوى، مى‏بایست نسبت به سران و فعالان بهائى انجام می‌داد.
پی نوشت :
[?]ــ او نوشت: “گرفتن اموال کسانی که به این فرقه ایمان ندارند واجب است” (بیان فارسی، ص???) و همچنین: ” بر هر پادشاهی که در این فرقه به سلطنت می‌رسد واجب است یک نفر غیرمؤمن [یعنی غیرربانی] را بر روی زمین زنده نگذارد و همچنین این حکم برای همه پیروان واجب است” (همان، ص???). چنان‌که در تفسیر سوره یوسف (ع) نیز فرمان داده است: “تمام مشرکین را بکشید و زمین را از ایشان پاک نمایید. ”
[?]ــ خاطرات عبدالله بهرامی، ص??؛ هاشم محیط مافی، مقدمات مشروطیت، ص??
[?]ــ فریدون آدمیت، امیرکبیر و ایران، چاپ پنجم، تهران، خوارزمی، صص???ــ???
[?]ــ عبدالحسین آواره، الکواکب الدریه، ج?، ص???؛ و نیز رک: عبدالحسین آواره، کشف‌الحیل، ج?، صص??ــ??
[?]ــ عبدالحمد اشراق خاوری (از مبلغان مشهور بهائیت)، تلخیص تاریخ نبیل زرندی، ص???؛ مقاله سیاح، منسوب به عباس افندی (عبدالبهاء)، ص??
[?]ــ عبدالحسین آواره، الکواکب الدریه فی مآثر البهائیه، ج?، ص???
[?]ــ مجید آهی، منشی پرنس دالگورکی (سفیر مشهور روسیه در ایران) بود (عبدالحمید اشراق خاوری، همان، ص???) و اعقاب وی تا مدت‌های مدید سمت یادشده در دستگاه تزاری را حفظ کردند.
[?]ــ شوقی افندی، قرن بدیع، قسمت دوم، صص??، ?? و ??؛ دکتر اسلمونت، بهاءالله و عصر جدید، ص??؛ عبدالحمید اشراق خاوری، همان، صص ???، ??? و ???
[?]ــ عبدالحمید اشراق خاوری، همان، ص???؛ حسینعلی بهاء، اشراقات، صص??? و ???
[??]ــ شوقی افندی، همان، قسمت دوم، ص??
[??]ــ عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج?، ص??
[??]ــ مصابیح هدایت، لجنه ملی نشریات امری، تهران، ????، ج?، ص???
[??]ــ عبدالبهاء در ماجرای درگیری میان بهائی‌ها و مسلمانان در یزد اصفهان زمان مظفرالدین‌شاه، به امپراتور روسیه متوسل شد. نگاه کنید به: عبدالحسین آیتی، کشف‌الحیل، همان، ج?، صص??ــ?? و ج?، ص???
[??]ــ نگاه کنید به ص??? کتاب مشهور لیدی بلامفید: Highway The Chosen
[۱۵]ــ برای متن نوشته عبدالبهاء رک: خاطرات صبحی درباره بهائیگری، تبریز، کتابفروشی سروش، صص??ــ??
[??]ــ مکاتیب عبدالبهاء، ج?، ص???
[??]ــ خاطرات حبیب (مؤید)، ج?، ص???؛ برای کمک عبدالبهاء به انگلیسی‌ها در جنگ جهانی اول و ضدیت شدید دولت عثمانی با وی همچنین نگاه کنید به: فضل‌الله نورالدین‌کیا، خاطرات خدمت به فلسطین، صص???ــ???
[??]ــ خطابات عبدالبهاء، ج?، ص??
[??]ــ تاریخ معاصر ایران، کتاب سوم، زمستان ??، ص???؛ “نعیم” شاعر مشهور بهائی در عصر قاجار نیز “معلم زبان فارسی در سفارت انگلیس بود و عبدالبهاء او را مامور تبلیغ کرده بود. ” (نورالدین مدرسی چهاردهی، بهائیت چگونه پدید آمد، ص??)
[??]ــ رک: خاطرات خدمت در فلسطین، صص???ــ???
[??]ــ دست پنهان سیاست انگلیس در ایران، ص???
[??]ــ خطابات عبدالبهاء، مؤسسه ملی مطبوعات امری، با مقدمه لجنه ملی نشر آثار امری، ??? بدیع، ج ?، صص?ــ?؛ و نیز: ص???
[??]ــ همان، ص??
[??]ــ همان، ص???؛ نیز رک: صص ???، ???، ??? و ???ــ???
[??]ــ همان، صص???ــ???
[??]ــ همان، صص??ــ??؛ بر پایه نوشته شوقی افندی (نوه و جانشین عباس افندی) نیز وی “قطعه امریک” را “در نزد حق، میدان اشراق انوار و منشور ظهور اسرار” می‌شمرد (قرن بدیع، ج?ف صص???ــ??? و ???)
[??]ــ خطابات عبدالبهاء، ج?، ص??
[??]ــ طرد و ترک تعصب ملى و وطنى، چنان‌که عباس افندى تصریح کرده است، میراث به‌جامانده از حسینعلى بهاء بود؛ همان که مى‏گفت: حب وطن، افتخارى ندارد، بلکه حبّ جهان افتخار دارد! به قول محمدرضا فشاهى، بهاء “در دورانى که “ناسیونالیزم” ایرانى، براى مبارزه با تسلط سیاسى و اقتصادى بیگانه و نیز حکومت فئودال محلّىِ دست‌نشانده آن، به منزله یکى از حیاتى‏ترین سلاح‌هاى توده و روشنفکران ایران بود، به مبارزه با این سلاح پرداخت و گفت: “لیس الفخر لِمَن یُحِبُّ الوطن بَلِ الفخرُ لِمَن یحبّ العالَم” و بدین وسیله “جهان وطنى” را رسماً تأیید نمود و سرانجام در یکى از الواح خود (لوح سلطان)، خود را “غلام و عبد” و “ناصرالدین‌شاه” را “ملیک زمان” اعلام نمود. ” رک: از گاتها تا مشروطیت؛ گزارشى کوتاه از تحولات فکرى و اجتماعى در جامعه فئودالى ایران، انتشارات گوتنبرگ، تهران ????، ص ???
[??]ــ روحیه ماکسول، گوهر یکتا، ص???
[??]ــ روحیه ماکسول، همان، صص??? و ???؛ مأخذ پیش‌گفته (ص???) نوشته است: “نظم اداری، عرّابه نظم بدیع ربانی و پیشرو مدنیت الهی و خود مقدمه تأسیس جامعه جهانی است که همه ملل و نحل جهان را در بر خواهد داشت.”
[??]ــ همان، ص???
[??]ــ همان، صص???ــ???
[??]ــ خطابات عبدالبهاء، ج?، صص???ــ???
[??]ــ هنری فورد، یهودی جهانی؛ یگانه مشکله جهانی، شرکت ماشین‌سازی فورد، ????، صص??ــ??
[??]ــ رک: آیت‌الله سید محمد شیرازی، دنیا ملعبه دست یهود، ترجمه سیدمحمدهادی مدرسی، تهران، افست انتشارات سیدجمال، ????، صص??ــ??
[??]ــ توقیعات مبارکه حضرت ولی امرالله، لوح قرن احباء شرق، نوروز ??? بدیع، مؤسسه ملی مطبوعات امری، ??? بدیع، صص???ــ???
[??]ــ توقیعات مبارکه، لوح قرن، شوقی افندی، ص???
[??]ــ خاطرات حبیب، ج?، ص ??؛ این گونه پیش‌بینى قاطع از “سلطنت داودى” یهودیان در فلسطین، ناشى از ارتباطى بود که عبدالبهاء در آن تاریخ با خاندان صهیونیستى روچیلد داشت و مثلاً مستر روچیلد آلمانى “تمثال مبارک” عباس افندى را کشیده بود و از وى درخواست امضا مى‏کرد (همان، ص???)
[??]ــ همان، ص??؛ نیز رک: مائده آسمانی، ج?، ص??? و ???
[??]ــ برای تصویر این مراسم نگاه کنید به: عبدالحسین آیتی، کشف‌الحیل، ج?، صص??ــ??؛ اسناد و مدارک درباره بهائیگری، ج?، خاطرات صبحی، نشر عصر جدید، ص???
[??]ــ بهرام افراسیابی، تاریخ جامع بهائیت، ص???؛ خاطرات خدمت به فلسطین، صص???ــ???
[??]ــ عبدالله شهبازی، “جستارهایی از تاریخ بهائیگری”، تاریخ معاصر ایران، سال هفتم، ش??، صص ?? و ??
[??]ــ بهرام افراسیابی، همان، صص???ــ???
[??]ــ بهائیت چگونه پدید آمد، ص??
[??]ــ رک: سید محمدباقر نجفی، بهائیان، ص??? به بعد.
[??]ــ توقیعات مبارکه، نوروز ??? بدیع، ص???؛ مجله اخبار امری (ارگان بهائیان ایران)، شهریور ????، ش?، ص??
[??]ــ مجله اخبار امری، سال ??? بدیع، ش?، ص?
[??]ــ همان، دی ????، ش??، شماره صفحات مسلسل ???؛ برای حمایت صهیونیسم از بهائیان و حمایت بهائیان از دولت اسرائیل رک: سید محمدباقر نجفی، همان، صص???ــ???؛ بهرام افراسیابی، همان، صص ??? و ??? به بعد.
[??]ــ بهرام افراسیابی، همان، صص???ــ???
[??]ــ برای شرح این مطلب از زبان مرحوم محمدرضا آشتیانی‌زاده، وکیل اسبق شورای ملی، رک: مجله تاریخ معاصر ایران، کتاب سوم، زمستان ????، ص??? به بعد.
[??]ــ اسناد مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ش?? تا ??ــ?ــ??? ک.
[??]ــ همچنین باید از جولان افرادی چون هژبر یزدانی (مرد شماره یک اقتصاد ایران)، ایرج ثابت مشهور به ثابت پاسال (صاحب پیشین رادیو تلویزیون و نیز مالک کارخانه پپسی‌کولا) و مهندس ارجمند (رئیس کارخانه ارج)، مهدی میثاقیه (سرمایه‌دار و صاحب استودیو میثاقیه) و… در زمان محمدرضا در کشور یاد کرد که از نفوذ بی‌چون‌وچرای این فرقه در شریان‌های اقتصادی و هنری کشورمان در آن روزگار حکایت می‌کند.
[??]ــ فصلنامه مطالعات تاریخی، ش?، تابستان ????، صص???ــ???
[??]ــ نامه محفل ملی بهائیان ایران به تیمسار سرتیپ خسروانی، مورخ ??/?/????، که با شماره (???/خ) در دفاتر امری ثبت شده است. (سید حمید روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج ?، تهران، عروج، ص ????، سند شماره ???).
[??]ــ اشراقات، الواح مبارکه حضرت بهاء… ، صص???ــ???
[??]ــ همان، ص???
[??]ــ همان، ص???: “فراعنه و یا جبابره که در الواح نازل شده و یا بشود، مقصود، ارباب عمائم‌اند؛ یعنی علمایی که ناس را از شریعه الهی و فرات رحمت رحمانی [بهائیت] منع نموده‌اند… ” نیز رک: همان، صص??? و ???ــ???
[??]ــ همان، صص??? و ???
[??]ــ مائده آسمانی، جزء چهارم، صص??? و ???؛ برای خصومت و مبارزه بهائیت و پیشوایان آن با مسلمانان (اعم از شیعه و سنی)، و فتوای عالم بزرگ مصر بر ضد این فرقه رک: قاموس توقیع منیع مبارک، ص??? به بعد؛ مائده آسمانی، ج?، صص???ــ???؛ رحیق مختوم، ج?، ردیف سین، شین: سنی و شیعه، ص???
[??]ــ ایقان، چاپ مصر، ????? ق/????? م، ص???
[??]ــ همان، ص???
[??]ــ عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج?، ص???
[??]ــ همان‌جا.
[??]ــ خاطرات صبحی، چاپ سیدهادی خسروشاهی، ص???
[??]ــ لوح قد ظهر یوم‌المیعاد، صص??? و ???
[??]ــ همان، ص???
[??]ــ همان، صص ???ــ??? و ???
[??]ــ ظهور و سقوط سلطنت پهلوی (خاطرات ارتشبد حسین فردوست)، ج?، ص???
منبع: ماه نامه زمانه – شماره ??
نویسنده : کریم حق‌پرست