چاه‌کن مدرسه‌ساز
شنیده بودم برای بخشش، جیب پر لازم نیست، قلب لازم است. جیب پر از پول می‌تواند راه کار خیر را هموار کند اما برای انجامِ یک کار خدا پسندانه قبل از پول باید قلبی سرشار از ایمان، نور و مهر داشت.
شاهد این حرف محمدحسین چاحوضی چاه‌کن است، او درآمدش آن‌قدر زیاد نیست که بتواند عمرش را در رفاه بگذراند، چندی پیش محمدحسین دو پسر نوجوانش را در سانحه تصادف از دست می‌دهد. داغ فرزند کمر او را خم می‌کند، اما ایمانش را از بین نمی‌برد.
به‌همین دلیل حاضر نمی‌شود دیه فرزندانش را خرج آرامش و رفاه خود کند، پس مدرسه کوچک روستا را گسترش می‌دهد تا لبخند دانش‌آموزانی را ببیند که همه برایش شبیه پسران ازدست‌رفته‌اش بودند. او می‌گوید:
«روزی که برای افتتاح کلاس‌ها به مدرسه دعوت شدم، از خوشحالی اشک می‌ریختم. احساس می‌کردم اکبر و سعید در میان بچه‌های مدرسه در حیاط روبه‌روی من ایستاده‌اند و به من لبخند می‌زنند. آن روز بهترین لحظه زندگی‌ام بود.»
