چغندر (سلق)

چغندر BEETS
نام علمی Beta vulgarisگیاه شناسی
چغندر را از قدیم شناختند و حتی در حدود چهار قرن قبل از میلاد بخواص درمانی آن آَشنا بوده و از آن استفاده می کرده اند .
چغندر بطور بومی در ناحیه مدیترانه و شرق اروپا وجود داشته است و در حال حاضر در بیشتر نقاط دنیا کشت می شود .
چغند دو نوع می باشد یک نوع آن چغندر معمولی است برنگ بنفش تیره و یا قرمز است و نوع دیگر آن چغندر قند است برنگ زرد روشن می باشد که بمقدربسیار زیاد در نقاط مختلف دنیا برای استفاده از شکر آن کشت می شود .
چغندر خوب آن است که زیاد در خاک نمانده باشد و یا باصطلاح جوان باشد زیرا چغندری که زیاد رسیده باشد سفت می شود .چغند پیر معمولا گردنی باریک درد و شیارهایی روی آن بوجود می آید .
خواص داروئی:
برگ چغندر خواص درمانی بسیاری دارد
۱-بعنوان ملین و رفع یبوست بکار می رود
۲-تقویت کننده کلیه است
۳-درمان کننده التهاب مجاری ادرار است
۴-بعنوان مصرف خارجی برای پانسمان زخم و درمان تاول مصرف می شود.
ّ چغندر مخلوط با آّ ب هویج دفع کننده سنگ کیسه صفرا نیز هست .
شربت چغندر بهترین نوشابه و تقویت کننده بدن و دافع سموم بدن است . خواص چغندر از نظر احادیث :
بر ساحل بهشت روئیده است و در آن شفای دردهاست استخوان را کلفت میکند و گوشت میرویاند و برگ آن صالح است که غذای بیمار باشد زیرا که در آن شفا است و دردی و دردسری ندارد خواب را برای بیمار آرام میکند اما باید از ریشه آن بپرهیزند زیرا سودا را زیاد میکندچغندر ریشه جزام را از بن می کند و چیزی داخل شکم بیمار برسام ( آماس پرده های حجاب حاجز ) دارد نشده و همراه با گوشت گاو برای سفیدی ( ظاهرا سفیدی چشم ) مفید است
خوردن پخته ان هم به تنهایی و هم به همراه گوشت گاو و خوردن برگ آن