قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :
گریستن از ترس خدا
طُوبی لِصُورهٍ نَظَرَ اللَّهُ الَیها تَبکی علی ذَنبٍ مِن خَشیَهِ اللَّهِ عزّ وجل، لَم یَطّلِعْ علی ذلکَ الذَّنْبِ غَیْرُهُ.(۲/۵۳۶؛ بحار: ۹۳/۳)
خوشا چهره ای که خداوند به آن مینگرد در حالی که از ترس خدا بر گناهی که کرده میگرید و جز او کسی از آن گناه آگاه نیست.
پاداش قطرهای اشک از ترس خدا
ومَن ذَرَفَتْ عَیناهُ مِن خَشیهِ اللَّهِ کانَ لَه بکلِّ قَطرهٍ مِن دُموعِهِ مِثلُ جَبَلِ اُحُدٍ یکونُ فی میزانِهِ مِن الأجْرِ.(۲/۵۳۶؛ بحار: ۹۳/۳۳۴)
هر کس چشمانش از ترس خدا اشک ریزد، برای هر قطره اشک او به اندازه کوه احد در ترازوی اعمالش پاداش نهند.
در سایه عرش خدا سَبعهٌ فی ظِلِّ عَرشِ اللَّهِ عزّ و جل یومَ لا ظِلَّ الّا ظلُّهُ. . . ورجُلٌ ذَکرَ اللَّهَعزّ و جل خالیاً ففاضَتْ عَیناهُ مِن خَشیهِ اللَّهِ.(۲/۵۳۶؛ بحار: ۸۴/۲)
در آن روز که سایه ای جز سایه عرش خدا نیست، هفت تن در سایه عرش اویند: . . . و مردی که در خلوت یاد خداوند عزّ و جل کند و از ترس خدا اشک از دیدگانش سرازیر شود.
اشک از ترس خدا و ایمنی در قیامت
مَن خَرَجَ مِن عَینَیهِ مِثلُ الذُّبابِ مِن الدَّمْعِ مِن خَشیَهِ اللَّهِ آمَنَهُ اللَّهُ بهِ یَومَ الفَزَعِ الأکبَرِ.(۲/۵۳۶؛ بحار: ۹۳/۳۳۶)
هر کس از ترس خدا، به اندازه مگسی اشک از چشمش خارج شود، خداوند او را در آن روزِ ترسِ بزرگ، ایمن گرداند.
گریه نکردن نشانه بدبختی
مِن عَلاماتِ الشَّقاءِ جُمودُ العَینِ.(۲/۵۳۸؛ بحار: ۷۰/۵۲)
از نشانههای شقاوت و بدبختی، خشکیدگی چشم است.
