تلاش های شبانه روزی و پول های که بابت خرید جهیزیه صورت گرفت همه فقط برای یک برق زدن و به چشم آمدن مارک آن در یک روز و در نهایت پلمپ شدن شان در کابینت های خانه است. بلور و چینی، لوازم برقی و فرش و..همه از بهترین نوع آن نیز در ایران تولید می شود که آن ها هم می توانند سال ها در کمد باشند و بگوییم چندین سال است آن را داریم اما خراب نشده اند. پس بهتر نیست با خرید یک جهیزیه ایرانی خانه ای ایرانی بسازیم و با این کار یک عروسی شادمانه برای اقتصاد داخلی بگیریم؟!
در بازه زمانی عقد تا عروسی، زمان تحقیق و تفحص در حوزه شناسایی بهترین کالاها و مارک ها برای خرید جهیزیه است. از دختر خاله سه ساله تا عمه ۹۰ ساله هر کدام نظراتی درباره مارک های مختلف لوازم خانه و آشپزخانه که کدام خوب و کدام خوب نیست ارائه می دهند.
از سوی دیگر پرس و جو از اینکه کدام برند معروف تر است و قیمت آن یکی چقدر است، فکر اکثر قریب به اتفاق خانواده ها این شده که می خواهیم پول بدهیم پس یک جنس خارجی خوب بخریم که عمری کار کند. و طرف دیگر ماجرا فقط کیفیت بالای این اجناس بیگانه زاده نیست بلکه در چشم کردن و پُز و کلاس در مقابل قوم شوهر نیز می باشد. در دورهمی های فامیلی ها هم می گویند”ما از بچگی بین لوازم خانگی خارجی بزرگ شدم، برای جهیزیه هم اگر از خود اون کشورها نریم وسیله بخریم سفارش میدیم بیارند برامون”.
در این میان اغلب نام برندهای مختلف خارجی است که از گوشه و کنار به گوش می‌رسد. در نتیجه آنها که دستشان به دهنشان می‌رسد بدون هیچ تردیدی سراغ همین برندهای دهان پرکن می‌روند تا به‌خیال خود دخترشان را با سربلندی هرچه بیشتر راهی خانه‌بخت کنند! اما وقتی خانواده‌ای که البته مشکل مالی هم ندارد، قید خرید اجناس خارجی را بزند، این سؤال پیش می‌آید که چرا دست روی وسایلی گذاشته‌اند که اسم و رسم چندانی ندارند؟! یا به دنبال خرید کالاهایی بر می آیند که “ساخت ایران” بر روی آنها حک شده است؟ چرا برخی سرزنش اقوام داخلی و اقوام خارجی (فامیل شوهر) را به جان می خرند اما باز برایشان مهم است که وسیله ای که می خواهند به عنوان وسایل نوعروس به خانه بخت ببرند توسط یک ایرانی ساخته شده باشد و پولی که در ازای خرید آن می دهد در چرخه اقتصاد داخلی بچرخد؟ فارغ از افرادی که قدرت فکر و انتخاب دست خودشان نیست بلکه دست چشم درآوردن های اقوام و آشنایان است. آیا لازم است که خانواده ای با سطح معمولی حتما سراغ برندهایی برود که قیمتی ماورایی تر از جیب شان دارد؟ آیا هیچ نمونه داخلی وجود ندارد که آنها به جای قرض گرفتن از دوست و فامیل و چک دادن هایی که گاهی بعد از عروسی فرزندان هم پاس نمی شود، حتما سراغ اجناس بیگانه زاده بروند؟
یک چینی خارجی که معادل دو یا سه دست سرویس چینی ایرانی است آیا هرگز لب پر یا شکسته نمی شود؟ بلور و کریستال های ایرانی نمی توانند مانند خارجی ها در ویترین خانه جا خوش کنند؟ با لوازم برقی ایرانی نمی توان گوشت چرخ کرد، آب میوه گرفت، سالاد و یا چای دم کرد؟ روی تشتک ایرانی نمی توان خوابید؟ لباسشویی ایرانی لباس شما را نمی شوید و یخچالش مواد خوراکی شما را نگهداری نمی کند؟ با تلویزیون ایرانی نمی توان برنامه تماشا کرد؟ با همه وسایلی که مشابه آن در داخل وجود دارد می توان همان کارهایی را انجام داد که با وسایل خارجی. گرچه در برخی از محصولات ممکن است وسایل پر صدا باشند اما شنیدن این صدا یعنی اینکه شما صدای اقتصاد داخلی را در شنیده اید و آن را بیصدا نکرده اید.
مردم باید از خود شروع کنند
در نظرسنجی سایت خانواده برتر یکی از کاربران از دیگر کاربران تقاضا داشت که برند و مارک های کالاهای ایرانی برای خرید جهیزیه به او معرفی کنند. عده ای آنقدر مخالف کالای ایرانی بودند که توهین و فحاشی هایشان به تولید کننده داخلی سانسور شده بود و عده ای هم بسیار کاربر مورد نظر را به جهت خرید یک جهیزیه ایرانی تشویق می کردند. شاید در راستای مطالبی که در بالا آورده شده است ذکر این نظرات خالی از لطف نباشد که سطح تفکر و نگاه مردم تا چه میزان دستخوش بازی های مصرف گرایی است.
“من بجز تلویزیونم که مارک … هست بقیه وسایل برقی خونم رو مارک ایرانی خریدم والان ۵ساله استفاده میکنم وراضیم.”
“پشیمون میشی
مطمئن باش به مالت آتیش می زنی
میدونم دنبال اجناس ارزان هستی ولی این راه فرارش نیست
چینی بخری خیلی بهتره”
چی بگم والا..ما ک اهل ریسک نیستیم نمیگم وسایل ایرانی بدن ولی خب خارجیاش امتحان خودشونو پس دادن..ما همه وسایل خونمون…. هست تی وی ،ماشین لباس شویی و ظرف شوی یخچال..خلاصه همه چیز ..ولی یه دوستی دارم همه وسایلشو ایرانی خریده تا اونجایی ک میدونم راضی هم بود..اما نمیدونم چ مارکی.”
از انصاف نباید گذشت، ممکن است در چندین سال پیش برخی از لوازم خانگی از مرغوبیت و کیفیت مناسبی برخوردار نبوده و تجربه مادران در اوایل زندگی خود موجب شود تا در خرید جهیزیه دختران خود، سراغ کالاهای ایرانی کمتر بروند. اما از نسل مادران تا دخترانشان حداقل ۲۰ سال گذشته است و لوازم به بازار آمده با کیفیت مرغوب تر ارائه شده است. ترس از گذشته های دور و یا گاهی تفاوت قیمتی باعث می شود تا به دنبال اجناسی برویم که از تولید داخلی به مراتب کیفیت پایین تری دارند. اینکه یخچال خانه ۱۶ میلیون باشد یعنی خیلی با کیفیت و اینکه اگر یک یخچال ایرانی با ۵ میلیون خریده بشود یعنی کیفیت پایین! اینکه کسی به دنبال کالای داخلی برود این بهانه است چرا که او تمکن برای خرید کالاهای خارجی را ندارد و این را می گوید تا بهانه ای جلوی اقوام و خویشاوندان باشد! افکاری که همه و همه از عدم اطلاعات و فرهنگ ضعیف و تبلیغات رسانه ها در حیطه خرید نشأت می گیرد. عقل حکم می‌کند وقتی یک محصول را کشور خودمان تولید نمی‌کند، مجازیم از تولید کشورهای دیگر استفاده کنیم اما همان عقل حکم می کند اگر کشورمان کالاهای مشابه را تولید می کند به سراغ جنس وطنی برویم. اما چند درصد ما فکر می‌کنیم که آیا اساسا من به این کالا نیاز دارم یا نه؟! حالا اگر مثلا قهوه جوش ایرانی در بازار نبود، بودن یا نبودن آن نیاز اصلی زندگی‌ات است؟! نمی‌شود آن را در یک قوری یا کتری معمولی اما ایرانی درست کرد؟ اگر گاهی این سؤال را از خودمان بپرسیم، کمی از مصرف‌گرایی که گریبانمان را گرفته، رها می‌شویم.عروسی برای تولید کننده داخلی
وقتی مسئله‌ای همه‌گیر شود، کم‌پیش می‌آید کسی در میانه‌راه بایستد و از خودش بپرسد: اینکه من هم مانند همه این راه را ادامه می‌دهم درست است یا غلط؟! خیلی وقت‌ها استفاده از کالاهای خارجی مبنای محکمی ندارد و حداقل در بسیاری از کالاها پایه‌ای جز نتیجه نگاه کردن به‌دست دیگران نیست. هر کشوری تولیدات و محصولات خاصی دارد که در جهان حرف اول را می‌زند اما این ربطی به عدم‌استفاده از کالاهای دیگر ندارد. برتر بودن در تولید یک محصولی مثل پسته، زعفران و زرشک به نوعی نعمت خدادادی است اما محصولی مانند فرش که از هنر و توانمندی و فرهنگ و نیازهای یک ملت سرچشمه گرفته، اینطور نیست. اگر کسی فقط از برندهای درجه یک تولید داخل استفاده کند و باقی نیازهایش را از تولیدات مطرح خارجی مرتفع کند، قطعا به پیشرفت نمی‌انجامد. برای رسیدن به کیفیت در یک محصول نیاز به حرکت قدم به قدم است اما وقتی مردم تولیدکننده‌ها را دلگرم نکنند، آنها کم‌کم دلسرد می‌شوند و از تولید کالا دست می‌کشند. اگر همه، تولیدکننده‌های وطنمان را همانند عضوی از خانواده خود بدانیم، شاید غیرت بیشتری برای خرید کالاهای تولید داخل به خرج دهیم. به فکر دیگری بودن و کمی بیشتر از دایره اطراف خود را دیدن، مسئله‌ای است که امروزه از دست هر کسی بر نمی‌آید. البته حمایت از طرف مسئولان دولتی هم جای خود دارد». کالای خارجی خوشبختی نمی‌آورد
وقتی قرار می‌شود دختری به خانه بخت رود، پدر و مادر عروس خود را موظف می‌دانند تا بر پایه سنتی که در ایران جا افتاده است، وسایل زندگی آنها را تا حدی که وسعشان می‌رسد، تهیه کنند. اینکه برخی دنبال این هستند که با کالای خارجی به دیگران فخر بفروشند و پز بدهند، دچار نوعی بی‌فرهنگی شده‌اند. اجناس خارجی یا داخلی فرقی در میزان خوشبختی و یا بدبختی افراد ندارد.
