فَتأمّل
۱۳۹۹/۰۵/۱۰
آقای ماندنی روزهای اولی بود که برای اقامه نماز ظهر و عصر به سازمانی رفته بودم. بچههای خیلی با حال و بامعرفتی داشت. اسم یکی از آن عزیزان، آقای ماندنی بود که همیشه مسئولیت گفتن اذان نیز با ایشان بود. یک روز بین دو نماز، صحبت از مرگ و قبر
