پسر سه ساله‌ام زمانی که کاری را نمی‌تواند انجام دهد به شدت عصبی شده و شروع به پرخاشگری و گریه کردن می‌کند و دیگر حاضر به انجام آن کار نمی‌شود لطفاً راهنمایی‌ام کنید که چگونه به او آرامش بدهم؟
پرخاشگری کودک شما در واقع نشانه ناکامی کودک بدلیل ناتوانی او در انجام کارهایی است که می‌خواهد انجام دهد ولی توانایی انجامش را ندارد. البته این دست رفتارها در کودکان زیاد دیده می‌شود ولی سعی کنید بفهمید که بر کودکتان چه گذشته است؛ مثلاً اگر او دچار ناامیدی بزرگی شده، سعی کنید برای او آرامش ایجاد کنید. به رفتار خودتان و همسرتان هم توجه کنید. مراقب باشید که در زندگی روزمره خودتان و همسرتان این دست رفتارها را انجام ندهید.
اگر کاری که کودکتان می خواهد انجام دهد برایش سخت است از او نخواهید که آن کار را به تنهایی انجام دهد مثلاً اگر پوشیدن کفش برایش سخت است تنها به او اجازه دهید که در آوردن کفش‌هایش به شما کمک کند و ضمن آموزش پوشیدن، کفش هایش را پایش کنید.آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید
اجازه ندهید بداخلاقی کودکتان بر مهارت‌های فرزند پروری شما غلبه یابد و شما هم بداخلاق شوید. به هنگام بروز بدخلقی در کودکتان سعی کنید با کشیدن نفس‌های عمیق آرامش خود را حفظ کنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می‌گردد را به فراموشی بسپارید.مراقب باشید که به فرزندتان بیش‌ازحد بی‌توجهی نکنید
مطمئن شوید که کودکتان به خاطر عدم توجه شما دچار عصبانیت نشده است. برای یک کودک، توجه منفی مثل پاسخ والدین به یک کج‌خلقی، بهتر از توجه نکردن است. این عادت را در فرزندتان ایجاد کنید که در مقابل رفتارهای مثبتش به او توجه نشان دهید.
از روش توجه برگردانی استفاده کنید
حواس کودک خود را پرت کنید. زمانی که کودکتان عصبانی است، حواس او را با پیشنهاد یک چیز جدید پرت کنید یا محیط او را عوض کنید. او را بیرون ببرید یا به یک اتاق دیگر منتقل کنید.برخورد جدی داشته باشید
اگر کودک در حال تکرار رفتاری است که احتمال صدمه به خود را دارد و شما قبلاً از او خواسته‌اید که این کار را نکند، با جدیت با او برخورد کنید تا بفهمد در مورد مسائل مربوط به سلامتی او کاملاً جدی و انعطاف‌ناپذیر هستید.با کودکتان به یک مکان خوب و مناسب بروید
این مکان خوب می‌تواند دورتر از جایی که با دیگران دعوا کرده است، جایی که ترسیده است و یا جایی که سبب تحریک بیش‌ازحد او می‌گردد، باشد.
فرصت ابراز احساسات به کودکتان بدهید
درصورتی‌که فکر می‌کنید این کار مؤثر است می‌توانید به کودک خود فرصت و مجال ابراز احساسات بدهید. البته باید به دو نکته توجه داشت:
اول آنکه این فرصت و مجال به‌هیچ‌وجه برای تنبیه نباشد بلکه برای آرام شدن و عکس‌العمل نشان دادن است. دوم اینکه این فرصت نهایتاً یک دقیقه باشد.با کودکتان هم‌صحبت شوید
با کودکتان صحبت کنید و سعی کنید علت بدخلقی‌اش را بفهمید. دانستن اینکه چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع کلید این معما است که چگونه به او کمک کنید که هم احساس بهتری پیدا کند و هم رفتاری بهتر داشته باشد. به‌علاوه اگر کودکتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو کند احتمالاً بیشتر از این بداخلاقی نخواهد کرد. این موضوع به‌ویژه در خصوص کودکانی صادق است که از بداخلاقی به‌عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می‌کنند تا آن‌ها را متوجه آنچه اشتباه است بنمایند.
در مواجه با عامل بداخلاقی کودک خود مراحل و روند مناسب را طی کنید
به عنوان مثال کودکتان را به رختخواب ببرید، یا محل جشن و مهمانی را ترک کنید، به کودکتان در رفع درگیری و نزاع با دیگران کمک کنید و او را از عشق و علاقه خود نسبت به او مطلع کنید تا به این طریق کودکتان به تدریج به آرامش و احساس خوشایندی برسد.
