آیات قرآن صراحت دارد بر آنکه حضرت عیسی علیه السلام علی نبینا و آله و علیه الصلوه و السلام مرده را زنده میکرد و کور مادرزاد را بینا مینمود و مرض پیسی را شفا میداد؛ «وَ أُبْرِی ُ الاْکْمَهَ وَ الاْبْرَصَ وَ أُحْیِ الْمَوْتَی ‘ بِإِذْنِ اللَهِ ؛ و به اذن خدا کور مادرزاد و پیس را شفا می دهم و مردگان را زنده می کنم» (آل عمران/ ۴۹) چون آنحضرت مانند اسرافیل که مظهر اسم الْمُحیی است و به بدنها جان میدمد، مظهر این اسم حضرت پروردگار بوده است و موسی علیه السلام علی نبینا و آله و علیه الصلوه و السلام که عصای خود را انداخت و اژدها شد مظهر همین اسم بوده است.
و از پیامبر اکرم و امام علی علیه السلام و بعضی از ائمه علیهم السلام که در اخبار، روایت زنده کردن مردگان آمده است از همین قبیل است و زنده شدن مرغان از فراز کوهها به دعای حضرت إبراهیم از همین قبیل بوده است. و می توان گفت که اشاره امام رضا علیه السلام به آن نقش شیر در روی پرده در مجلس مأمون و زنده شدن آن و پاره کردن و خوردن آن شخص مسخره از قبیل اسم المُحیی و المُمیت بوده است. و این مسأله بسیار شایان دقت است، و نظیر این معجزه از امام کاظم علیه السلام وارد شده است.
