کلیپ
پادکست
متن
بخش سوم
دسترسی بعدی، این را هم عرض کنم که بالاخره این دسترسی‌ها بسته به برنامه متفاوت است. بیشترین دسترسی را سیستم‌عامل به دستگاه شما دارد. یعنی من می‌خواهم بگویم خیلی نگران پیام‌رسان و شبکه اجتماعی و فلان بازی نباشید. چیزی که از همه نگران‌کننده‌تر است سیستم‌عامل است. ممکن که ایتا، فرض کنید شما رو گوشی‌تان دارید. مثلاً واتس‌اپ دارید ایتا به اطلاعات واتس‌اپ دسترسی نداشته باشد یا واتس‌اپ به اطلاعاتی ایتا دسترسی نداشته باشد. اما اندروید به اطلاعات هر دوتا دسترسی دارد. این تفاوت سیستم‌عامل با خدماتی است یا نرم‌افزاری است که روی گوشی‌تان نصب است.
معمولاً بین سی و چند دسترسی در پیام‌رسان‌ها به این سمت تا حدود هفتاد و خرده‌ای دسترسی که توی اینستاگرام دسترسی فوق‌العاده بالاست در وایبر خیلی زیاد است. (برای رژیم صهیونیستی هست) وجود دارد. می‌توانید مقایسه کنید میزان دسترسی‌هایی که نرم‌افزار ایرانی دارند با نرم‌افزارهای خارجی. خیلی جالب است. مثلاً روبیکا را با اینستاگرام مقایسه کنید خیلی جالب است. واتس‌اپ را با ایتا مقایسه کنید خیلی جالب است. بگذریم…
دسترسی بعدی می‌گوید به همه پیامک‌هایی که روی دستگاه شما ذخیره شده می‌تواند بخواند. می‌تواند فایل‌ها را از اینترنت دانلود کند بدون این که به شما خبر بدهد. دستگاه می‌تواند بفهمد که شما الان در حال چه فعالیتی هستید! دارید راه می‌روید. نشسته‌اید. ایستاده‌اید. دارید دوچرخه‌سواری می‌کنید. اتومبیل‌سواری می‌کنید. این را می‌فهمد.
به اطلاعات حسگرهای مربوط به شرایط فیزیکی شما مثل ضربان قلب یا فشارخون دسترسی دارد. من یک کاربردش را بگویم: مثلاً شما فرض کنید یک فیلم می‌بینید. فیلم ژانر وحشت. این دقیقاً می‌فهمد که کی شما از یک فیلم ترسیدید! از کدام صحنه‌اش حس وحشت پیدا کردید! کجاها آرام شدید. کجاها خندیدید. کجاها ناراحت شدید می‌فهمد. از تغییر و تحولاتی که از طریق ضربان قلب و فشارخون و این‌ها در بدن انسان اتفاق می‌افتد. مثلاً ساعت‌های هوشمند دسترسی دارند گوشی سامسونگ و ال جی و معمولاً گوشی‌های اپل جدید دسترسی این چیزها را دارند.
دسترسی به این که می‌فهمد؛ مثلاً شما با چه کسانی در چه تاریخی و کجا و چه ساعتی وعده کردید. قرار دارید. جلسه دارید. بعد این که شما می‌خواهید به الف زنگ بزنید، شماره‌اش را بگیرید، او اجازه دارد این را قطعش کند شما را به فرد ب هدایت کند.
دسترسی بعدی این که آن شماره‌سریالی که راجع به آن حرف زدم و گفتم پلاک خودروی شما است. می‌گوید: من به آن دسترسی دارم. این دسترسی را برای چه می‌خواهد؟ یک نکته‌ی مهمش برای شناخت شماست! شناسایی شماست! بفهمد شما چه کسی هستید. هر وقت وصل می‌شوید بگوید فلان دستگاه وصل شد و این دستگاه در اختیار فلان فرد است.
دسترسی‌های بعدی متال عجیب‌تر می‌شود. در هر لحظه می‌توانم بدون اجازه شما، از شما عکس و فیلم بگیرم. یا در هر لحظه می‌توانم بدون اجازه شما صدایتان رو ضبط کنم. من می‌توانم بدون اجازه شما پیام‌هایی را ارسال کنم یا پیام‌هایی که به دستگاه شما ارسال می‌شود را کنترل کنم. برخی از آنان را قبل از اینکه به شما نشان بدهم حذفش کنم و این دسترسی هم شامل پیام می‌شود و هم شامل فراپیام. فراپیام می‌شود چندرسانه‌ای.
دسترسی دیگری هم هست که می‌گوید: همه اطلاعات روی دستگاهتان را برمی‌دارم و هرچه دوست داشتم می‌توانم اطلاعات را روی دستگاه شما بریزم.
به اثر انگشت شما برای احراز هویت شما هم دسترسی دارند. خوب دسترسی‌ها خیلی زیاد بود بحث را همین‌جا تمام می‌کنیم. در جلسه بعدی می‌رویم سراغ اینکه حالا چه کسانی به این‌همه اطلاعات دسترسی دارند و ما چه‌طور حاضر شدیم این دسترسی را به آنها بدهیم؟