۲۰.اجتماع و نوجوان

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: اجتماع و نوجوان

فرزندان ما موجودات ا جتماعی هستند. مخصوصا وقتی به دوره نوجوانی می رسند به دلیل ویژگی استقلال خواهی که دارند و ویژگی تمایل به حضور در گروه ها همسال، ارتباطات اجتماعی شان گسترده می شود. برخی پدران و مادران این را اعتراف می کنند که وقتی فرزندانشان به دوره نوجوانی رسیدند دیگر کمتر آنها را در خانه می بینند. گاهی اوقات در خانه هم که هستند با آنها نیستند.
ارتباط گیری با گروه های همسال دارد. این ویژگی اجتماعی و اجتماعی شدن در نوجوانان به نوعی آشکار می شود. امام مهم این است که آیا ما نوجوان را برای یک زیست اجتماعی و حضور در اجتماع آماده کرده ایم؟ اگر بخواهیم او را آماده کنیم باید به چه شاخصه ها و نکاتی باید توجه کنیم؟
شاخصه های اجتماعی شدن نوجوان:
۱- فرزندان اگر اجتماعی هم بشوند، نباید سطح ارتباطی شان با والدین کاسته بشود.
یعنی هنوز باید با پدر و مادر راحت باشند و به آسانی ارتباط بگیرند. این بچه ها را نمی شود به اقیانوس پرازخطر فرستاد. شاید زیبایی هایی هم این اقیانوس داشته باشد ولی پرازخطر است. لذا او باید ارتباطش باید با کشتی امن که والدین و خانواده است باید دائم برقرار باشد.
اگر والدین با نوجوان دوستی کنند، ارتباطشان دائمی خواهد بود حتی اگر فرزند وارد اجتماع بشود.

۲- زمینه ای باید فراهم بشود که حضور فرزندان در اجتماع، بصورت رها شده نباشد.
نوجوان باید با محیط های اجتماعی سالم ارتباط برقرار کنند. ممکن است که با یک مرکز فرهنگی باشد، ممکن است که با یک مرکز ورزشی باشد، ممکن است که با یک مدرسه خوب باشد.
زمینه ای را فراهم کنیم وقتی نوجوان اجتماعی می شود حضورش در جمع هایی باشد که مورد اطمینان باشد.