کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد وافی
عنوان: روش‌های ایجاد خودکنترلی
باتوجه‌به درگیری ذهنی خانواده‌های متدین پیرامون رابطه تربیت فرزند و تعداد فرزند ما با خواست شما مخاطبین و واقعیت کف میدان به بحث روش‌های ایجاد خودکنترلی پرداختیم.
یعنی این که آیا می‌شود در محیط فعلی جامعه با تمام آسیب‌شناسی حوزه رسانه و تربیت و آموزش‌هایی که در مدارس ما در حال اتفاق است باز هم چند فرزند آورد؟
اگر چه پاسخ ما در یک کلمه بله بود. اما روش‌هایش هم مهم است. ما چهار گونه می‌توانیم فرزندان خود را تربیت کنیم:
- تربیت زوری: روش‌های مرتبط با روش‌های زوری یا تربیت فنری
- تربیت شوری: داغ‌کردن بچه‌ها
- تربیت آموزش‌محور: یا همان تربیت قیفی که معمولاً یک قیف روی سر فرزند می‌گذارند و اطلاعات دینی داخل مغز فرزند می‌ریزند.
- تربیت خودکنترل: یعنی این که پدر و مادر می‌توانند در یک محیطی فرزندان خود را خودکنترل تربیت کنند.
فقط به آن چند مورد که ربط به موضوع دارد اشاره می‌کنیم:
- ایجاد یا تقویت تفکر در بچه‌ها باعث می‌شود که فرزند خودکنترل تربیت بشود.
سؤال: در خانه‌ای که یک فرزند وجود دارد تفکرش پویاتر است یا چند فرزند؟
شما می‌توانید به این سؤال پاسخ منفی یا مثبت بدهید. اعتقاد ما این است که در خانواده‌ها چندفرهنگی بچه‌ها ذهن فعال‌تری خواهند داشت.
بنابراین، اگر می‌خواهیم فرزند را خودکنترل تربیت کنیم حواسمان به این موضوع باشد.
نکته دوم:
- ایجاد یا تقویت حریت در بچه‌ها باعث خودکنترل شدن آنها می‌شود.
این که بچه‌ها آزادمنش رشد کنند در خانه که تک‌فرزندی است آسان‌تر است یا چند فرزندی؟
فرزند آزادمنش یعنی چه؟
یعنی وقتی دعوا شد، کتک‌کاری شد، کیف همدیگر را برداشتند بعد بتوانند همدیگر را ببخشند. این روحیه در آنها ایجاد بشود.
نگویند: خودم، کیف خودم، لباس خودم و…
این را در خانواده تک‌فرزندی بیشتر می‌بینید یا چند فرزندی؟
خانواده‌های چند فرزندی می‌بینیم که گاهی اوقات خواهر جوراب خودش را به دیگر خواهرش می‌دهد. طبیعت کار این است.
به همدیگر کمک می‌کنند.
حالا شما فکر کنید که یک فرزند باشد. چنین اهدایی در خانه وجود دارد. چنین از خودگذشتگی در خانه وجود دارد. ابداً این‌طور نیست.
بعد نگویید که ما یک فرزند می‌آوریم و پدر و مادر با هم بخشندگی می‌کنند و فرزند یاد می‌گیرد. خیر این‌طور نیست. فرزند باید با هم سن و هم‌زبان خودش گفتگو کند و چه هم‌زبان و هم‌بازی بهتر از خواهر و برادر؟!
شاید شما بگویید که اینها کجای دین هستند. بدانید که اینها موضوعاتی هستند که موردبحث روان‌شناسان غربی هم هست. حالا که دین ما در مورد این موضوع فراوان گفتگو بحث کرده است. آنها هم به این نتیجه رسیده‌اند. سندرم آشیانه خالی!
یعنی چه؟
می‌گویند خانواده‌های تک‌فرزند دچار یک سندرم شدند و آن آشیانه خالی است. بچه است و درودیوار، بچه است و پدر و مادر، بچه است و تلفن همراه و تلویزیون و تبلت…
در خانواده‌های چند فرزندی دعوا و کتک‌کاری می‌شود؛ اما به دنبال آن بخشش و گذشت دارند.
در یک جمله چون بحث ما تربیت فرزند نیست با قاطعیت می‌گوییم:
- ای کسانی که دنبال راحتی خودتان هستید، در خانواده‌های چند فرزند راحت‌تر می‌توانید فرزندان خود را تربیت کنید.
یک مادری می‌گفت: من اعصاب ندارم، یک بچه را بزرگ کنم بعد شما می‌گویید: دومی!
گفتم: اگر دومی را بیاوری بهتر است؛ چون می‌روند در اتاق با هم دعوا می‌کنند و با اعصاب تو هم کاری ندارند. بعد پیشنهاد سومی را هم دادم که اگر این سه با هم دعوا کنند یکی از آنها هست که آن دو را از هم جدا کند و باز هم سراغ شما نمی‌آیند و با اعصاب شما کار ندارند.
ما فکر می‌کنیم که اگر یک فرزند داشته باشیم برای اعصابمان بهتر است. درحالی‌که کاملاً برعکس این موضوع است.