کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد وافی
عنوان: عدم همراهی زوجین در تربیت فرزندان
مانع یا گِرِهی به نام عدم همراهی زوجین در فرزندآوری موردبحث ما است.
یعنی این که همسر وقتی به منزل می‌آید و کمک نمی‌کند یک‌بار روانی را ایجاد می‌کند که زن با خودش فکر می‌کند: وقتی شوهر من توجه نمی‌کند و کمک نمی‌کند چرا فرزند بعدی را بیاورم!
اما گاهی اوقات شوهر کمک می‌کند. ظرف‌ها را می‌شوید و خانه را تمیز می‌کند. ولی زمانی که فرزند می‌خواهد تربیت بشود مادر را تنها می‌گذارد.
تقریباً در اکثر روایات پدر را مربی اصلی می‌دانند و مادر را کمک‌مربی می‌دانند درحالی‌که در جامعه امروزی برعکس شده است.
تمام زحمت تربیت فرزند برعهده مادر است.
اصلاً مادر می‌گوید: آقا فرزند را برای نماز صبح بیدار کن.
آقا می‌گوید: خودت بیدار کن…
پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: از وظایف پدر این است که اسم خوب‌روی فرزند بگذارد. او را با کلام اهل‌بیت و قرآن آشنا کند.
حتی در روایت داریم که روخوانی قرآن از وظایف پدر است.
ولی آقا به خانم می‌گوید: خودت فرزند را به کلاس قرآن بفرست. به من چه ربطی دارد!
همین عدم همراهی در تربیت فرزندان در طولانی‌مدت تبدیل به مانع می‌شود و خانم به این نتیجه می‌رسد که یک فرزند بیاورد تا کمتر سختی بکشد.
در یک جلسه‌ای یک مادری با سروصدا بلند شد و گفت: حاج‌آقا من اعصاب ندارم چطور یک فرزند را تربیت کنم؟
گفتم: حاج‌خانم اتفاقاً دومین فرزند را بیاور تا با هم به اتاق بروند و بازی کنند تا اعصاب شما خورد نشود.
گفت: این که دلیل علمی ندارد.
گفتم: اتفاقاً فرزند سوم را هم بیاوری کارت راحت‌تر می‌شود. چون این دو که در خانه در حال اذیت هستند یک فرزند سومی هستند که حواسش باشد.
اگر هم همسران شما در تربیت فرزندان شما را همراهی نمی‌کنند باعث نشود که فرزند نیاورید.