۶-دلسوزی ممنوع

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد پوراحمد خمینی
عنوان: دلسوزی ممنوع

یکی از نکاتی که در انتخاب همسر مطرح می شود. بحث دلسوزی است. اصلا (آیا) شما می دانستید در حوزه انتخاب همسر دلسوزی کردن ممنوع است!
مثال: یک خانمی تماس گرفته بودند و می گفتند: همسر من خیلی عاشق من بود، اما به دلایلی ایشان را که به خواستگاری من آمده بودند جواب کردم. چرا؟ چون اعتیاد داشتند. اعتیاد به موارد مخدر، سیگار و همچنین نماز هم نمی خواندند….
در حالی که اولویت من این ها بوده که طرف مقابلم که قرار است همسر من بشود نمازخوان بوده و اهل دود و سیگار و اعتیاد نباشد. خب، اولویت های درجه یک من را نداشت بنابراین ایشان را نخواستم و پاسخ منفی دادم.
اما خودشان و خانواده شان به قدر فراوانی پیگیر من شدند و در خانه را ما می زدند. حتی خود آقا به پای من افتاد و با حالت گریه گفت: تو رو خدا به من بله بگو، من همانی می شوم که تو می خواهی!
بالأخره دل من سوخت و جواب بله دادم. الآن چند ماه از زندگی مشترک ما گذشته است و تازه مشخص شده که میزان اعتیاد ایشان چقدر است، نمازشان را هم که نمی خوانند و گرفتاری هایی که از او نمی دانستم هم برایم روشن شده است. و هیچ کدام از آن موارد حل نشده است. چون به اصطلاح: خرش از پل گذشت….
بعضی ها می گویند: دلم سوخت، من دلم می سوزه! این نگاه کاملا نگاه باطلی است.
ما در حوزه انتخاب همسر چیزی به نام دلسوزی نداریم، چون صحبت از یک عمر زندگی است. شما اگر دلسوزی کردید و وارد زندگی مشترک شدید طبیعتا سختی های بیشتری را هم خواهید چشید. تا سیستم و روش زندگی را متوجه بشوید. پس چرا عاقل کند کاری که بازآرد پشیمانی….!!!
وقتی انسان هنوز می تواند بله بگوید، خیر بگوید و جایگاه خیر گفتن هم هست و وقتی می داند که دلسوزی ممنوع است باید مانع بشود و اجازه بدهد که خواستگارهای بعدی بیاند….