دسته بندی :سستی

تانبالیا! زهرا وافر (روان‌شناس) مشغول مطالعه کتاب بودم که تلفن به صدا درآمد. دوستم بود. گفت تازگی‌ها به یک اختلال روانی عجیب مبتلا شده است؛ تانبالیای حاد! پرسیدم تانبالیا دیگر چه صیغه‌ای‌ است؟ گفت: یعنی تنبل شده‌ام، حس و حال انجام هیچ کاری را ندارم، تمام کارهایم عقب‌افتاده و حتی

 اهمال کاری آن است که تصمیم انجام یک کار یا امری که به ما محول شده است را به روزهای آینده که هیچ گاه از راه نمی رسند موکول کنیم. جوهره این آسیب روانی “به تعویق انداختن، تعلل ورزیدن، سبک گرفتن و سهل انگاری در کار” به مرور زندگی کردن