دسته بندی :شیخیه

سید علی محمد شیرازی (۱۲۳۶ ـ ۱۲۶۶) یکی از شاگردان سیدکاظم رشتی مؤسس فرقه شیخیه بود که پس از فوت استاد، ادعا کرد که باب واسطه وصول به امام زمان است و بعد ادعا کرد که خود قائم موعود است و در نهایت نیز ادعای نبوت و… را نمود تا

این ایدئولوژی با دست گذاشتن روی مفهوم « نایب امام زمان» از مکتب شیعه فاصله می گیرد و نهایتاً با تدوین اصول و فروع دین جدید کاملاً از دین اسلام جدا می شود. در دوره آقامحمدخان و فتحعلی شاه قاجار با رشد دانش دین در نزد ایران و عتبات عالیات،

این که چرا و چه طور یهودیان جدید الاسلام در گرویدن به «صوفیه» و «شیخیه» و تشکیلات استعماری «بابیه» و «بهائیه» انتخاب شدند، و چه مهمی را برای دول استعماری تأمین می کردند، باید از آن زمان شناسائی کنیم که «وهب ابن مبنه» و «کعب الاحبار» یهودی برای تحریف اسلام

بهائیت در حدود ۱۷۰ سال پیش با عنوان بابیت و با سردمداری شخصی به نام سید علی محمد شیرازی بود که بعدها به باب معروف شد. علی محمد در واقع شاگرد مکتب شیخیه بود او در یک پروسه، توسط سید میرزا حسین بشرویه ای ترغیب به ادعای بابی گری می

ادعای ظهور امام دوازدهم موضوع ادعای (انا المهدی) صرفا به یاوه گوییهای یک عده ورشکسته سیاسی محدود نمی شود و بر طبق روایات متعدد اسلامی قرار است تعداد زیادی افراد مغرض در دوران غیبت امام دوازدهم شیعیان و منجی عالم بشریت به دروغ ادعای مهدویت کرده و هر یک عده

۱- سید کاظم رشتى کیست؟ سید کاظم رشتى فرزند سید قاسم رشتى گیلانى حائرى، ایرانى الاصل بود و در سال ۱۲۱۲ه . متولد شد . بعضى گفته‏اند نسبش از سادات حسینى بوده، ولى بعضى گفته‏اند که اصلا سید نبوده، بلکه این یک اسم مستعارى است; زیرا در یزد با نام

قرن نوزدهم دوران اوج اقتدار قدرت‌های استعماری انگلستان و روسیه است و خیزش کلان سرمایه‌دارهای یهود در دو کشور یاد شده نیز در همین قرن به اوج خود رسیده بود به نحوی که یهود با توسعه‌شبکه‌منحوس ماسونی بر مقدرات دو امپراطوری مقتدر آن زمان حاکم شده بود از این رو

شیخیگری را شیخ احمد احسائی بنیان گذارد. او پسر زین العابدین احسائی از مردم احسا  جزء منطقه  القطیف در نواحی بحرین  در دودمان پیرو مذهب تسنن زاده شد. تا بیست سالگی مقدمات علوم دینی ، ادبیات عربی را خواند و توجه خود را به اخبار و احادیث شیعه معطوف داشت

خبرگزاری فارس: شیخیه با طرح عالم هور قلیایی و نفی حیات جسمانی حضرت صاحب الزمان (عج)، انتظار فرج را مورد خدشه قرار داده و با ابداع رکن رابع و قریه ظاهره‌ مرجعیت را نفی کرده، این فرقه‌ منحوس افزون بر تقویت استعمار و خوش رقصی برای مستبدانی نظیر فتحعلی شاه

روابط میان شیخ احمد و دربار قاجار با روابطی که میان دربار و سایر علمای شیعه برقرار بوده است متفاوت است شیخ در نوشته­های مختلفی که از خود بر جای نهاده است فتحعلیشاه را به نحوی متملقانه ستوده است  شیخ در «رساله سلطانیه» فتحعلیشاه قاجار را چنین می­ستاید: عزالمؤمنین و

فرقه شیخیه، براساس تعالیم شیخ احمد احسایی، در نیمه اول قرن سیزدهم هجری قمری، به وجود آمد. پیروان این فرقه، مجموعاً از مردم بصره، حله، کربلا، قطیف، بحرین و بعضی از شهرهای ایران بودند . اساس این مذهب، مبتنی بر امتزاج تعبیرات فلسفی قدیم متأثر از آثار سهروردی با اخبار

در قزوین به علت  عقیده خاص شیخ در باب معاد جسمانی از جانب ملامحمدتقی بَرَغانی، معروف به شهید ثالث، مورد تکفیر قرار گرفت که در پی آن جمعی از علما و بسیاری از مردم خود را از شیخ دور کردند ، تلاش «شاهزاده رکن الدوله علینقی میرزا»، حاکم قزوین نیز

پیروان فرقه‏ ی شیخیّه، پس از مرگ شیخ احمد احسایی، پیرامون سیّد کاظم رشتی گرد آمدند. با مرگ سیّد کاظم رشتی، بر سر جانشینی او، اختلاف شد و این فرقه به گروه‏ هایی مانند کریمخانیه، باقریه،… تقسیم شد.نوشتار حاضر، انشعاب این گروه‏ها و پیدایش فرقه‏ ی بابیّه از این میان

در این پست پرده ای دیگر از پرده های نفاق و چندرنگی شیخیه را کنار می زنیم تا یک چهره دیگر از چهره های زشت سردمداران این فرقه ضاله برای شما نمایان شود: در دوران سید کاظم رشتی، هنگامی که نجیب پاشا به کربلا حمله کرد، چنان وحشیگری کرد که

یکی دیگر از  عقایدشیخ احمد احسایی امامت و نقش ائمه در آفرینش است بر اساس اندیشه شیخ معصومین در خلقت نقش دارند وی میگوید خدایتعالی وقتی معصومین، (علیهم سلام الله اجمعین)  را خلق کرد، آنان را اذن داد تا  موجودات دیگر را بیآفرینند  بر اساس تئوری شیخ احمد : ائمه

  مکتب شیخیه در اوایل قرن ۱۳ هجری قمری به وسیله یکی از علمای شیعه به نام شیخ احمد احسایی پدید آمد. او گرچه در حوزه های علوم دینی حضور داشت ، اما کمتر در درس اساتید حاضر می شد و مدعی بود که در فراگیری علوم، شاگرد کسی نبوده

  پیامبر (ص) شبی فرمود که خداوند او را از مسجد الحرام به مسجد الاقصی ، و از آنجا به سوی آسمانها تا ((سدره المنتهی)) که نزدیک عرش قرار دارد ، سیر داد و در همان شب به جایگاهش بازگردانید. شیخ احمد احسایی (مؤسس فرقه شیخیه) معراج را روحانی دانست

چالش برانگیز ترین عقیده شیخ احمداحسایی که مرحوم برغانی بواسطه آن به تکفیر شیخ فتوا داد همین بحث معاد است شیخ احمد احسایی تفسیر ی از جسم ارایه می‏دهد که نزد سایر عالمان شیعی مقبول نیست زیرا  در نظر آنان  معاد جسمانی این است که انسان در روز رستاخیز با

پس از فوت شیخ احمد احسایى ، یکى از شاگردانش به نام سید کاظم رشتى (۱۲۱۲ – ۱۲۵۹ ق) جانشین او گردید. سید در جوانى به یزد رفت و به شیخ احمد پیوست و سپس به کربلا رهسپار شد و تا پایان عمر در آن شهر به تدریس و ترویج

احمد احسایی، در قرن دوازدهم هـ.ق، در احساء دیدن به جهان گشود. احمد احسایی که پیشوای مذهب شیخیه است، در کربلا نزد علمای بزرگی چون سید مهدی بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطاء و عدهای دیگر دروس حوزوی را فراگرفت.  وی در سفری که برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد