دسته بندی :عبدالبهاء

با گذری بر  کتاب تنبیه النائمین عبدالبها در نامه اش به عمه خانم عزیه ، بعد از مقدار زیادی مقدمه چینی سر انجام به زبان کنایه ،عمویش ازل را درباره فرزندانش که پدر را رها کرده و به نزد میرزا حسینعلی رفته اتد مورد نقد قرار می دهدو می گوید

اشخاص ساده لوح و عوام از شنیدن این عنوان، چنان مجذوب و مسرور و بی اختیار میشوند که: گوئی چهره ی حقیقت تنها در مظهر اتحاد و یگانگی جلوه گر گشته، و این معنی بزرگترین برهان و بالاترین دلیل جهان نور و حق و روحانیت است. این مردم هنوز نفهمیده

از نگاه خواهر ( آشنایی با کتاب تنبیه النائمین) ۱۹-وضعیت جسمانی بهاءاله *********** عبدالبها در نامه اش به عمه خانم عزیه ، بعد از مقدار زیادی مقدمه چینی سر انجام به زبان کنایه ،عمویش ازل را درباره فرزندانش که پدر را رها کرده و به نزد میرزا حسینعلی رفته اتد

یکی از دوستان بهائی به نام فاران دوستی چند روز پیش مطالبی را با عنوان “در پس حفظ آرمانهای ادیان بزرگ” در یکی از سایت های بهائی مطرح فرمودند. مطالب مذکور در نقد گزارشی تنظیم شده بود که “در ۲۹ دیماه ۱۳۸۷ در سایت شیعه نیوز” پیرامون سخنان “دکتر احمدی

جناب عبدالبهاء در مورد  سیاهان آفریقا فرموده اند: ” مثلاً چه فرق است میان سیاهان افریک و سیاهان امریک ، اینها خلق الله البقر علی صوره البشرند ‏آنان متمدن و با هوش و فرهنگ ،  حتی در این سفر در مجامع و مدارس و کنائس سیاهان در ‏واشنگتن صحبت های

بهائی نیستم چون نمی خواهم رهبرانم دم از تحرّی حقیقت بزنند و بعد خلاف آنرا عمل کنند. یکجا از حق جوئی بگویند و جای دیگر از کور و کر و جاهل شدن. یکبار از آزاد اندیشی و وسعت مشرب بگویند و بار دیگر از جدایی و طرد! بهائی نیستم چون

چندی پیش در یکی از تاپیک های سایت (نقد مقاله شماره ۱ (خاتمیت))، یکی از کاربران از سابقه آشنایی خود با کتاب های روحی گفت، و عنوان کرد: “من مدتیه که با دوستای بهایی زیادی آشنا شدم و با بعضیاشون کتاب روحی می خونم، حتما می دونین چیه، چون همتون

پس از انتشار مقاله «کتابی بی نام با نامی تازه» درباره تاریخ منسوب به حاجی میرزا جانی کاشانی و پیش از چاپ مقاله های مکمل آن درباره تاریخ جدید و تاریخ منسوب به نبیل زرندی برای برخی از فضلای نکته سنج در قم و اصفهان و تهران این حیرت دست

بهائیان عبدالبهاء را امام خودشان می دانند ! در کتاب خطابات حضرت عبدالبهاء در سفر  اروپا آمده:” حضره الشیخ الموقّر السید عباس افندی امام البهائیین ” ( خطابات حضرت عبدالبهاء در سفر  اروپا ، قسمت اول ،صفحه ۲) این در حالی است که عبدالبهاء به میرزا حسن نامی (بهائی) اطلاع

از ظهور آیین بهایی به عنوان دینی که ادعای الاهی بودن می نماید بیش ازدو سده نمی گذرد.این آیین که توسط میرزا حسینعلی نوری ملقب به بهاء الله در سال۱۲۸۰ هـ. ق و پس از اعلام نسخ آیین بابیت پایه گذاری گردید، مدعی است که در ادامه سلسله انبیاء الاهی

از برای تجارت و منفعت ملت آمریکا، مملکتی بهتر از ایران نه (نیست)، چه که مملکت ایران مواد ثروتش همه در زیر خاک پنهان است، امیدوارم که ملت آمریکا سبب شوند که آن ثروت ظاهر گردد. «میرزا حسینعلی نوری» (متولد سال ???? ق) ملقب به بهاءالله از جمله طرفداران «سید

رسانه های رژیم صهیونیستی در کنار مسئولان سیاسی، قضایی و اقتصادی خود از این تشکیلات به طور وسیع حمایت کرده اند. این حمایت مقطعی نبود، بلکه در گذر زمان ادامه داشته است و دارد.  این امر مؤید آن است که حمایت اسرائیل از بهائیت جلوه های دیگر نیز دارد؛ از

اسناد و مدارکی وجود دارد که نشان می دهد  پیوند مستحکمی میان بهائیت و صهیونیسم وجود دارد . برای نمونه می توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱- عبدالبهاء در طی سخنرانی در منزل مستر مکنات بروکلین در ۱۷ جون ۱۹۱۲ بیان کرد: “مژده باد مژده باد که نور شمس

بهائیان یک نماز نه رکعتی داشته اند که در گیر و دار دعواها و مشاجرات دو پسر میرزا حسینعلی (عباس و محمد علی : ثابتین و ناقضین) پس از فوت او بر سر جانشینی پدر،گم یا به قول عبدالبهاء”>عباس افندی توسط ناقضین(محمد علی و اتباع او) دزدیده شده است! جویا

در نوشته ها و تألیفات سید باب و میرزا بهاء و عبدالبهاء و شوقی افندی و صبح ازل و سران این فرقه، آنچه از هر چیزی بیشتر است: تلفیق جملات و ترکیب کلمات بطرز آیات و مناجات و ادعیه میباشد. و چون یکایک آنها تحت دقت و بررسی قرار بگیرد:

۱- بهاء الله تعالیم و دستورات سید باب را وحشیانه می داند و بیان می کند: ” معرضین و منکرین به چهار کلمه متمسک (بودند): اول کلمه فضرب الرقاب(=زدن گردن ها) و ثانی حرق(= سوزاندن) کتب و ثالث اجتناب از ملل اخری و رابع فنای احزاب ، حال از فضل

در آئین باب (ص ۹۴) از کتاب صحیفه الاحکام سید باب نقل میکند که: کتب علیکم ان لا تنکحوا اکثر من اثنی نساء حدا فی کتاب الله لعلکم تتقون – نوشته شده است برای شما اینکه بیش از دو زن تزویج نکنید، و این حدی است که در کتاب خدا

ولی خنده آور است که: سید باب و میرزا بهاء پس از همه مجاهدات دین مقدس اسلام، تازه قرون جاهلیت و ایام خرافات پرستی و بت پرستی را تجدید نموده، و مردم را بسوی بت تراشی دعوت میکنند، ملاحظه نمائید که عبدالبهاء در مکاتیب اول (ص ۲۵۴ س ۱۴) میگوید:

جریانی‌ ارتجاعی‌ و وابسته‌ ‌محمدرضا فشاهی، پژوهشگر معاصر، نسبت‌ به‌ غائله‌ بابیت‌ (به‌ عنوان‌ «نهضتی‌ انقلابی») دیدگاهی‌ خوش‌بینانه‌ دارد و البته‌ از خود باب، به‌ عنوان‌ کسی‌ که‌ «با وجود تسلط‌ [؟] بر فلسفه‌ و عرفان، از آیین‌ سیاست‌ و مبارزه‌ اجتماعی، آگاهی‌ چندانی‌ نداشت‌ و به‌ نوشتن‌ رساله‌ و

 ‌وزیر همایون، اواخر‌ عمر (دوران ورشکستگی‌ سیاسی) به‌ قول‌ بامداد: «انحراف‌ عقیده‌ مذهبی» یافت?، یعنی‌ «بابی‌ شد و ترتیبات‌ دیگری‌ در زندگانی‌ او به‌ وجود آمد و به‌ صورت‌ خیلی‌ عبرت‌ آور و تأ‌سف‌ انگیز درگذشت» ? و کارش‌ (در پریشان‌ حالی‌) به‌ آنجا کشید که‌ حتی‌ قبرش‌ بر بازماندگان‌

عباس افندی نخستین امام بهاییت می گوید:« میرزا تقی خان امیرنظام… سمند همت را در میدان خودسری و استبداد بتاخت.این وزیر شخصی بود بی تجربه و از ملاحظه عواقب امور آزاده، سفاک و بی باک و در خونریزی چابک و چالاک.» میرزا تقی خان معروف به امیر کبیر نخستین صدراعظم

با شروع جنگ جهانگیر و پیوستن عثمانی به آلمان در جنگ با متفقین (انگلیس، فرانسه و امریکا)، روابط پیشوای بهائیان با غرب صلیبی شدیدتر و نتیجتاً حساسیت و مخالفت دولت عثمانی با وی افزونتر گردید. این حساسیت و مخالفت به جایی رسید که جمال پاشا، «فرمانده ی کل قوای عثمانی»

عبدالبهاء در یکی از خطابات خود  بیان داشته: “در همچو وقتی و همچو ظلمتی حضرت بهاءالله ظهور کرد و آن ظلمات را زائل کرد اعلان وحدت عالم انسانی فرمود اعلان وحدت عمومی کرد اعلان وحدت جمیع ادیان کرد اعلان وحدت جمیع اقوام کرد. کسانی که آن حضرت را پذیرفتند الآن

روشی که عبدالبهاء برای معرفی این فرقه جدید پیش گرفته بود همراه با تقیه و احتیاط در عنوان کردن مسایل بود. او هنگامی که با شخصی به مذاکره می‏نشست این فرقه را یکی از شعبه‏های دین اسلام معرفی می‏نمود و خود نیز هر روز به ظاهر پنج بار در نماز

یکی از آثار بهاالله شارع دین بهائی می‌باشد که به اعتقاد بهائیان وحی منزل بر او بوده‌است(۱۸??-????). این اثر وصیت‌نامه بهاءالله است. بهاءالله در این اثر عبدالبهاء فرزند خود را به عنوان جانشین و مرکز عهد و میثاق الهی پس از خود معرفی کرده‌است.[?] دراین کتاب نه تنها بهاءالله جانشنین

عبّاس افندی که بعدها لقب عبدالبهاء برای خویش اختیار کرد پسر ارشد حضرت بهاءاللّه بودند که قبل از نیمه شب بیست و سوم ماه می۱۸۴۴ میلادی ، مطابق با پنجم جمادی الاولی ۱۲۶۰ هجری قمری در طهران تولّد یافت . در ماه اوت۱۹۱۱ نخستین مسافرت خود را بعالم غرب آغاز

عبدالبهاء”>عباس افندی (۱۲۶۰-۱۳۴۰) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد میرزا حسینعلی است و نزد بهائیان جانشین وی محسوب می گردد.بحران جانشینی بهاءالله تا حدود زیادی یادآور بحران جانشینی سید کاظم رشتی و سید علی محمد باب است.کانون اصلی بحران، مناقشه رهبری میان عباس افندی و برادرش ،‌محمد علی بود . منشأ‌

شوقی افندی ملقب به شوقی ربانی (۱۳۱۴-۱۳۷۷/۱۳۳۶ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصیت وی، در رساله ای موسوم به الواح و وصایا به جانشینی وی منصوب شده بود. جانشینی شوقی افندی نیز، مانند موارد قبل، سبب مشاجرات و انشعابات دیگری در میان بهائیان شد. در واقع،‌ عبدالبهاء

همانگونه که دربخش قبل بیان شد ، عبدالبهاء در وصیت نامه ی خود (الواح وصایا) نوه دختری خویش شوقی افندی را به جانشینی خود انتخاب نمود.  برخی از مبلغین و بزرگان بهائیت همچون عبدالحسین آیتی ( آواره ) و فیض اله صبحی ( کاتب عبدالبها )و میرزا حسن نیکو و

شوقی افندی ملقب به شوقی ربانی  فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصیت وی، در رساله ای موسوم به الواح و وصایا به جانشینی وی منصوب شده بود. جانشینی شوقی افندی نیز، مانند موارد قبل، سبب مشاجرات و انشعابات دیگری در میان بهائیان شد. در واقع،‌ عبدالبهاء نسبت