دسته بندی :عرفان

در شش کیلومتری شمال شرق شاهرود شهری به نام بسطام وجود دارد که جزء شهر های چند هزار ساله ایران زمین است و تاریخ آن به قبل از ورود اسلام به ایران می رسد. شهری زیبا و دیدنی که مجموعه تاریخی و آرامگاهی بایزید بسطامی از عرفای قرن سوم هجری

در مصاحبه تبیان با حجت‌الاسلام یوسفی‌کیا مطرح شد؛ مسئله ای که هست این است که چرا با وجود بنیان های دینی همچون اسلام برخی عرفان های کاذب و پوچ در کشور ما باید بعضی افراد را درگیر خود کند مسئله ای است که در مورد آن باید توجه شود، آسیب‌شناسی

حتی اگر تجربه دینی را از سنخ تجربه عرفانی ندانیم، باز عرفان به لحاظ داشتن ابعاد متعدد، همانند دین است. و یکی از ابعاد عرفان ــ در کنار بُعد شعائری، بُعد عقیدتی، بُعد نهادی و … ــ بُعد اخلاقی آن است. همچنین همانند دین، این بُعد از عرفان ــ همچون

بدون‌ مقدمه‌ و به‌ سادگی‌ می‌توان‌ گفت‌ که‌: تصوف‌ و عرفان‌ در همه‌ی‌ ادیان‌ و مذاهب‌ و حتی‌ مکاتب‌ فلسفی‌ کم‌ و بیش‌ وجود دارد. و پس‌ از این‌ همه‌ تحقیقات‌ که‌ درباره‌ی‌ پیداشدن‌ صوفی‌گری‌ و درویشی‌ و عرفان‌ انجام‌ شده‌، هنوز هیچ‌کس‌ نتوانسته‌ بگوید که‌ منشأ اصلی‌ تصوف‌ اسلامی‌

محاسبی موسس این مکتب حارث بن اسعد محاسبی است.وی از مردم بصره و ساکن بغدا بود و در سال ۲۴۳ درگذشته است. اعتقاد محاسبی بر رضا بود . در مورد این واژه دو معنی متصور است: ۱- مقام ۲- احوال در مورد رضا دومعنی را بیان می کنند: ۱- رضای

می خواهیم درباره این مطلب صحبت کنیم که «عرفان چیست؟» خواستگاه عرفان چه چیزی است؟ و چگونه می توان عرفان را مطالعه کرد؟ نکته اول این است که ما به عرفان چه نگاهی داشته باشیم و آیا عرفان هم مثل سایر علوم نظیر مثل فلسفه، کلام، تفسیر و… یک علم

تفاوت عرفان و تصوف   کلمه عارف و عرفان در روایات شیعه بسیار زیاد است و چون مخالفت با صوفیه اوج گرفت از اوایل قرن چهارم لفظ عارف را به جای صوفی برای خود قرار دادند . وشهید مطهری در بحثی راجع به اینکه عارف از چه زمانی باب شده

تصوف به عنوان یکی از انحرافات جدی در امت اسلام ، دوران پر فراز و نشیبی را طی نموده است ، اهل بیت علیهم السلام به عنوان رهبران الهی از همان ابتدای تشکیل این جریان به مخالفت با این جریان پرداختند. این انحراف از بین اهل سنت آغاز گردید و

در تعبیرى کلى، تصوف را مى توان به درونى کردن و تقویت ایمان و عمل اسلامى تعریف کرد; اما قرن هاست که موافقان و مخالفان، واژه عربى صوفى را در معانى بسیار گوناگونى به کار برده اندکه هم در منابع اصلى و هم فرعى بازتاب یافته است. درباره اشتقاق این

بیش از هزار سال پیش شیخى به نام على بن احمد، از اهالى بوشنج در شرق ایران، شکوه کرد که کمتر کسى مى داند «تصوف» چیست. او به زبان عربى گفت: «امروزه تصوف نامى است بى حقیقت، اما پیش از این حقیقتى بود بدون نام.» امروزه در غرب، این نام

  در جهان اسلام کسى را که تقریباً به هر گونه رازورزى، مشغول باشد، صوفى مى دانند[۱]. این نام از واژه عربىِ صوف به معناى پشم برگرفته شده است. این پوشش رسم برخى از نخستین زاهدانى بود که پیشینیانِ تصوّف متأخر بودند. البته صوفیسم یا تصوّف نوعى فلسفه نیست; بلکه

دست تکوین و تشریع، انسان را به مقامى مى‏رساند که حقیقت هستى، مشهود او مى‏گردد. و نظاره‏گر نور و زیبایى مطلق مى‏شود و جز به محبت و عشق حق نمى‏اندیشد و جز به صلابت حق حرکت نمى‏کند و سخن نمى‏گوید، حوادث اجتماعى و سیاسى جامعه، خردلى از عشق او نمى‏کاهند

اشاره :  مباحث عرفانی برای جوانان جاذبه فراوانی دارد. این جاذبه ذاتی موجب شده تا عرفان های کاذب هم اندک اندک به دنبال جای پایی در جامعه دینی ما باشند. این نوشتار درصدد شناخت و نقد نحله هایی از این عرفان ها برآمده است. به یقین ورود در عرصه این

ابعاد عرفانی، تربیتی و عبادی حج به حدّی گسترده است که باید هر یک به طور جداگانه مورد بحث و بررسی قرار گیرد. ما در این نوشتار تنها به چند نکته کلّی شایسته دقّت و تأمّل اشارت داشته، تفصیل مطالب را به فرصتی دیگر موکول می‏کنیم: ۱ ـ اندیشه تجزیه

یکی از مباحثی که در جهان بینی عرفانی مطرح است مساله ای است که فلاسفه آن را به عنوان مساله «نظام احسن» عنوان می کنند. مساله ای است در فلسفه و برای فیلسوفان که آیا نظام موجود نظام احسن است؟ معنی نظام احسن این نیست که در مقابل این نظام،

بعد از پیامبر اکرم ما بنده ای به این بندگی جز علی علیه السلام سراغ نداریم. تخمین زده اند در حدود چهل و پنج ساعت از ضربت خوردن تا وفات و شهادت ایشان یعنی تا آن لحظه ای که مرغ روحش به عالم ملکوت پرواز کرد فاصله شد و به

نظر سوم در وحدت وجود همان نظریه خاص عرفاست و آن این است که وجود، واحد من جمیع الجهات و بسیط مطلق است، هیچ کثرتی در آن نیست، نه کثرت طولی و نه کثرت عرضی، نه کثرت به شدت و ضعف و نه به غیر شدت وضعف، حقیقت وجود منحصرا

وحدت وجود تعبیرات مختلفی دارد. کثرت وجود که خیلی روشن است: انسان می گوید که موجودات متعدد کثیره متباینه ای هستند که یکی انسان است، یکی حیوان است (حیوان هم مختلف است )، یکی جن است، یکی ملک است، آن یکی هم خداست، موجوداتی که بالذات از یکدیگر مباین هستند

بیان دیگر در باب وحدت وجود این است که وحدت وجود نه به معنای این است که وجود منحصر به ذات حق است بلکه معنایش این است که همه موجودات موجودند به یک حقیقت که آن، حقیقت وجود است ولی حقیقت وجود مراتب دارد، یک مرتبه او واجب است و

اولا عرفان درباره روابط انسان با خودش و با جهان و با خدا بحث می‏کند و عمده نظرش درباره روابط انسان با خدا است و حال آنکه همه سیستمهای‏ اخلاقی ضرورتی نمی‏بینند که درباره روابط انسان با خدا بحث کنند، فقط سیستمهای اخلاقی مذهبی این جهت را مورد عنایت و

۱- محور جهان بینی عرفانی «وحدت وجود» است. این نکته را مخصوصا توجه بفرمایید ( این اشتباه را خیلی ها کرده اند) چون بیان فلسفی وحدت وجود در دوره های متاخر پیدا شده، همان طور که عرض کردم به وسیله محیی الدین و شاگردانش پیدا شد یعنی قبلا نامی از