دسته بندی :نفاق

ریا و تظاهر  امام صادق (ع) فرمود: عملت را به ریا آلوده مساز و آن را برای کسی که نه می‌تواند زنده کند و نه بمیراند و  نه چیزی به تو رساند، یا به تو زیانی رساند، عرضه مکن. ریا، درختی است که جز شرک خفی بر ندهد و ریشه

مقدمه امروز ما با غول پرنده افسانه‌ای ۱۷ هزار سر و دست وپایی روبه‌رو هستیم که همه دنیا را به هم می‌دوزد و مرتبط می‌کند، غولی که چنگالهای نحس خود را در بدنه خانواده فرو می‌کند و نگوییم در یک آن بلکه با چند پرده نمایش سفره، خانه و خانواده

فردی که دورو است از شخصیت ناسالمی برخوردار است و عزت نفس (احساس ارزشمندی) ضعیفی از خود دارد و در نتیجه اعتماد به نفس او پائین است؛ به استعدادهای بالقوه و بالفعل، کرامت‌ها و فضیلت‌هایی که خداوند به او ارزانی داشته توجه ندارد؛ بنابراین احساس فقر (مادی و روحی)، می‌کند؛

  بسیارى از ناهنجاری‌های رفتارى و اختلافات خانوادگى و مشاجرات میان دوستان و فامیل‌ها، و حتى تنش‌ها و نزاع‌های سیاسى، پدیده‏اى است که از «بى‏‌صداقتى» و «ناخالصى» به وجود مى‏آید. و مگر «نفاق» هم نوعى عدم صداقت نیست؟ «فریب» نیز، جلوه دیگرى از ناراستى در گفتار و رفتار است و

شخصی که کاری ناپسند انجام می دهد و یا قانون شکنی می کند، زمانی که در موقعیت بازخواست قرار می گیرد با ابزار دروغ می کوشد تا زشتی کار خویش را بپوشاند و دیگری را فریب دهد. فریب و نیرنگ زدن از راه تغییر ماهیت عمل به گفتار موجب می

قرآن گفته های بی اساس و دروغ را عامل اصلی بدعت ها در دین برمی شمارد. (نحل آیه ۱۱۶) و دروغگویی را عامل مهمی در افزایش بیمار دلی افراد بیان می کند. (بقره آیه ۸ و ۱۰) و این گونه است که از دریافت آیات الهی و حقایق باطنی محروم

 نفاق، سیاه کننده قلب     انّ النِّفاقَ یَبدو لُمظَهً سَوداءَ، فکُلّما ازدادَ النِّفاقُ عِظَماً ازدادَ ذلکَ السَّوادُ، فاذا استَکمَلَ النِّفاقُ اسوَدَّ القَلبُ.(۱۳/۶۴۱۶؛ کنزالعمال: ۱۷۳۴)     نفاق، ابتدا به صورت نقطه‏ ای سیاه ظاهر می‏شود و هرچه نفاق بیشتر شود، آن نقطه بزرگ تر می‏گردد و چون نفاق به مرحله کمال

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :  بوی بد دروغ     اذا کَذَبَ العَبدُ کِذبَهً تَباعَدَالمَلَکُ مِنهُ مَسیرَهَ مِیلٍ مِن نَتْنِ ما جاءَ بهِ.(۱۱/۵۱۲۲؛ الترغیب والترهیب: ۳/۵۹۷) هر گاه بنده دروغ بگوید، از بوی گندی که پدید آورده ‏است، فرشته به مسافت یک میل از او

واژه «فتنه» عموماً تداعی‌گر سلسله تدابیر و اقداماتی است که به منظور ایجاد تفرقه و نفاق میان دو فرد و یا اجتماع انجام می‌شود. بر این اساس می‌ توان اقدامات داخلی و خارجی در راستای به هم زدن وحدت دینی و ملی افراد جامعه را «فتنه» نامید که به آشوبگری