جست‌و‌جوی همسر خوب در اینترنت !

مدتی پیش خبر فعالیت یک سایت همسریابی مشکوک در فضای اینترنت پخش شد و باعث شد تا این موضوع قدیمی یک بار دیگر سر زبان‌ها بیفتد. این سایت که البته با شعار ترویج ازدواج موقت راه اندازی شده بود، عملکردی عجیب داشت؛ آنقدر که مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بلافاصله موضوع مجوز داشتن این سایت را تکذیب کردند.
 
 
اما همین موضوع بهانه خوبی است تا به این مسئله بپردازیم که آیا می‌توان در میان وب‌سایت‌های اینترنتی به دنبال همسر گشت؟
 
بنگاه های همسریابی اینترنتی این روزها سر‌و‌کله‌شان در صفحات وب بیشتر از گذشته پیدا می شود. «ازدواج آگاهانه ‌حق ‌شماست»، «در کمتر از یک هفته مناسب‌ترین همسر دنیا را به شما معرفی خواهیم کرد»،‌«روش‌های نوین در ازدواج» و ‌«شیوه علمی در ازدواج هدفمند» و «حضور تمام وقت کارشناسان مجرب در موسسه» از شعارهایی است که مراکز همسر یابی اینترنتی برای جذب مخاطب استفاده می کنند تا هم بتوانند آمار بازدید کنندگان از سایت را بالاتر ببرند و هم با حق عضویتی که دریافت می کنند حساب های بانکی خود را بیش از گذشته پر و پیمان کنند.
 
حق عضویت در سایت های همسر یابی از ۵۰ هزار ریال شروع و تا ۸۰۰ هزار ریال عضویت برای دو ماه متفاوت است. البته اگر در این مدت همسر مناسب خود را در این سایت ها پیدا نکردید برای حق شارژ مجدد عضویت باید معادل مبلغ اولیه را پرداخت کنید.
 
بر اساس اساسنامه بیشتر این مراکز، در صورتی که موفق به ازدواج با فرد مورد علاقه خود شدید نیز باید برای گذر از مراحل مختلف مثل صحبت‌های اولیه دو‌طرف و مشاوره با کارشناسان(البته اگر کارشناسی باشد)‌ باید مبالغی از ۵۰۰ هزار تا ۹۵۰ هزار ریال را پرداخت کنید.
 
این موسسات معمولا روش های کاری شبیه به هم دارند، تهیه بانک اطلاعاتی که بر اساس عکس داوطلبان تنظیم شده و ترتیب دادن ملاقات بین داوطلبان و البته «همسان گزینی» از شعارهایی است که این مراکز به هیچ عنوان از آن کوتاه نمی آیند، چرا که به گفته آنها این روش بسیار پر‌مشتری است و طی سال‌های گذشته جواب خود را پس داده؛ چرا که داوطلبانی که به این مراکز مراجعه می کنند در مرحله نخست اصرار بر «هم کفو بودن» دو طرف و انتخاب همسری «همسان» دارند.
 
گفته می شود هیچ کدام از این سایت‌های همسر یابی مجوز ندارند اما کافی است نگاهی به صفحات نیازمندی اینترنتی مراجعه کنید. آن گاه با انبوهی از آگهی ها و آدرس های وبی مواجه می شوید که خبر از فعالیت آنها در زمینه همسریابی می دهد. این درحالی است که تعدادی از این سایتها از ثبت شدن سایت خود در ستاد ساماندهی پایگاه های اینترنتی خبر می دهند، موضوعی که به گفته محمد صادق افراسیابی، مسئول ستاد ساماندهی پایگاه های اینترنتی و خبرگزاری های غیر دولتی کذب است.
 
به گفته او، ثبت سایت های همسر یابی در این ستاد ممنوع است و تنها پایگاه‌هایی می‌توانند مجوز فعالیت دریافت کنند که فعالیت آنها از نظر وزارت ورزش و جوانان بلامانع تشخیص داده شود.
 
اما کامبیز نوروزی، وکیل دادگستری، با اشاره به اصل کلی آزادی، این‌گونه فعالیت‌ها را شامل منع قانونی نمی‌داند و می‌گوید: «با توجه به اصل کلی آزادی، اصل بر جواز است؛ مگر این‌که خلافش ثابت شود.
 
آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ به استفتائی نظر خود را پیرامون همسریابی اینترنتی بیان کردند: «تا آنجا که اطلاع داریم تاکنون افراد یا گروه های متعددی اقدام به این کار کرده‌اند، بعضی موفق بوده‌اند و بعضی با مشکلات مواجه شده‌اند. ولی به هر حال اگر این کار زیر نظر افراد مطمئن و با رعایت تمام شئونات اسلامی و اخذ مجوز از مقامات ذی صلاح صورت گیرد، کار خوبی است و ممکن است جلوی بسیاری از مشکلات ازدواج‌ها را بگیرد، اما با توجه به ظرافت و حساسیت های مسئله، نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد‌.»
 
در قانون ما هیچ اشاره‌ای درباره غیر‌قانونی‌بودن فعالیت این وب‌سایت‌ها ‌یا حتی بنگاه‌های همسریابی وجود ندارد. بنابراین هیچ دلیلی برای غیرقانونی‌بودن فعالیت آنها نداریم.»
 
وی در باره مناسب بودن این سایت‌ها برای همسر یابی جوانان می‌گوید: «جامعه امروز ما درگیر مجموعه‌ای از مشکلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که در مسائل جوانان بازتاب پیدا می‌کند. نگاهی که در ایران نسبت به مسائل جوانان وجود دارد، نگاه ریشه‌ای و درستی نیست و آن را از مسائل جامعه منفک می‌بینند.پس ‌پیداکردن ریشه این مسائل لازم به نظر می‌رسد. باید ببینیم چه بر سر جوانان آمده که در وب‌سایت‌ها و در یک جامعه مجازی به دنبال شریک زندگی‌شان می‌گردند.»
  ازدواج سنتی زیباترین نوع ازدواج است
 
دکتر سیما فردوسی پور، روانشناس با اشاره به این نکته که راه اندازی مراکز همسریابی باید تخصصی باشد، به تهران امروز می گوید:‌ «در صورتی که در این مراکز از کارشناسان و متخصصان امر ازدواج استفاده نشود، مراجعه افراد سود جو و فرصت طلب به این مراکز و انجام رفتارهای نا‌به‌جا می‌تواند پیامدهای ناگواری را برای خانواده، جامعه و جوانان به همراه داشته باشد.»
 
وی رسیدن به بلوغ دینی، فکری، اجتماعی و فرهنگی را لازمه یک ازدواج مناسب و آگاهانه عنوان کرده و می گوید:«‌ انجام مدیریت مناسب در زندگی خانوادگی از طرف زن و مرد و قبول مسئولیت‌های زندگی از طرف آنها یکی از علائم بلوغ برای ازدواج است.» به عقیده وی: «زیباترین نوع ازدواج ازدواج‌های سنتی است.
 
اما در سال‌های اخیر ازدواج‌های غیر سنتی در جامعه رواج پیدا کرده و گاهی فرزندان بدون کسب اجازه از والدین اقدام به تشکیل خانواده می‌کنند که مطمئنا این ازدواج‌ها خیلی زود به جدایی منجر می‌شود.»
 
حضور خانواده در تمامی مراحل از ثبت درخواست تا احتمال ازدواج بین دو جوان از دیگر نکاتی است که فردوسی پور به آن اشاره کرده و می‌گوید: ‌« حضور خانواده در تمام مراحل حضور تا ازدواج در مراکز همسریابی باعث می شود تا مشکلاتی که ممکن است در این مراکز و در اثر آشنایی دو جوان به وجود بیاید، کمتر شود اما در صورتی که خانواده ها اطلاعی از حضور جوانانشان در این مراکز نداشته باشند مشکلات متعددی برای خانم‌ها و دخترانی که به این مراکز مراجعه می‌کنند به وجود می‌آید.»
 
حضور مشاوران و روانشناسان موضوع دیگری ‌است که فردوسی پور به آن اشاره کرده و می‌گوید:‌ «در این مراکز باید مشاوران و روانشناسان وجود داشته باشند که از لحاظ علمی موضوع را بررسی کنند و ببینند دو نفری که قرار است با هم ازدواج کنند صلاحیت ازدواج با هم را دارند یا نه؟»