حق و باطل
امام صادق (ع) فرمود: از خدای بترس و هر جا که میخواهی و از هر جماعتی که هستی باش، زیرا که تقوا از صفات نیکان و نزد همه محبوب است و در آن هر خیر و رشدی جمع است.
تقوا، میزان هر علم وحکمت و اساس هر عبادت مقبول است.
تقوا، آبی است که از چشمه خداشناسی میجوشد و هر عملی از علوم بدان نیازمند است.
تقوا فراهم نیاید، مگر این که بدانی تحت فرمان و سلطنت او (خدا) هستی. فزونی تقوا از آن جا نشأت میگیرد که بپذیری که خدای عز و جل بر اسرار بندهاش مطلع است. پس این (تقوا) اصل هر حقی است.
و اما باطل، همان است که از خدای متعال جدایت میکند، و ماهیت و بطلان آن بر کسی پوشیده نیست. پس از باطل دوری بجوی و نهان و دل خویش را تنها به خداوند اختصاص ده.
رسول خدا (ص) فرمود: راستترین سخن عرب، همان سخن (لبید) شاعر است که گفت:
الا کل شیء ما سوی الله باطل / و کل نعیم لا محاله زائل
آگاه باشید که هر چیزی جز خداوند، باطل است، وهر نعمتی عاقبت از میان خواهد رفت.
پس به دنبال و همراه آن چیزی باش که اهل صفا، پاکی و تقوا آن را پذیرفتهاند؛ یعنی در اصول دین و حقایق یقین و رضا و تسلیم، خود را در اختلافات و نظریههای گوناگون مردم مینداز که تو را منحرف میسازد؛ چرا که امت برگزیده همگی اجماع دارند که خدا یکی است و چیزی چون او نیست و او در حکمش عادل است و هر چه که بخواهد انجام دهد و هر فرمانی که بخواهد می راند و نمی توان در چیزی که ساخته اوست پرسید: (چرا؟).
هر چه بوده و هر چه هست، به مشیت و اراده اوست. او بر آنچه خواهد قادر است و در وعده و وعیدش صادق. قرآن کلام و آفریده اوست، و او پیش از کائنات بوده است. بود و نبود عالم وجود، برایش یکی است. نه از آفریدن جهان سودی برده و نه از تباهی آن، کاستی در حکومتش پدید آید. سلطنتش عزیز است و بزرگ، و تنزیه اش جلیل است وعظیم.
پس، هر کس چیزی گفت که با این اصل مخالف است، سخن وی را مپذیر و از آن گفتار بیزار جوی، تا برکات خداوند را به زودی به چشم ببینی و در زمره رستگاران در آیی.